ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 381

บทที่ 381

"ตกลงพวกคุณยังจะเจรจากันอยู่ไหม ถ้าไม่อยากเจรจา ผม..." เย่ฮวนกัดฟันพูด

เฉินห้าวนั่งตัวตรงทันที "ประธานเย่ อย่าเพิ่งร้อนใจไปเลย พี่ชายผมออกไปเดินเล่นจริงจริง แต่ส่วนเรื่องไปเดินเล่นที่ไหนนั้น พวกเราไม่รู้จริงจริงครับ ”

"ยังจะเจรจากันอยู่ครับ พี่ชายผมบอกว่า ท่านประธานจะต้องรอเขา"

เย่ฮวนลู่ตาลงเล็กน้อย "ทําไมล่ะ? ”

"โดยอาศัยจุดอ่อนของท่านประธานที่มีอยู่ในมือของพี่ชายผม!" เฉินห้าวพูดขึ้นมาอย่างมีเหตุผล

เย่ฮวนชะงักไปครู่หนึ่ง และลู่ตาลงเล็กน้อย "อ้อ? งั้นผมก็จับพวกคุณได้หมดแล้วสิ และผมก็ไม่เชื่อด้วยว่าเขาจะมาที่นี่จริงจริง”

"งั้นก็เชิญคิดตามสบายเลยนะครับ" เฉินห้าวพูดอย่างไม่แยแส

เย่ฮวนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ท่าทีที่ไม่แยแสของพวกเขานั้นทําให้เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก แต่ทว่าเขากลับไม่สามารถแตะต้องตัวพวกเขาได้เลย เพราะเมื่อไหร่ที่คนพวกนี้รวมตัวกันแล้ว แม้กระทั่งการปรากฏตัวของเย่อ้ายก็ไม่คุ้มค่า

"ได้ ผมจะรอ!"

เพื่อเย่อ้ายแล้ว เย่ฮวนจึงทำได้แค่กล้ำกลืนความเจ็บช้ำอยู่อย่างนั้น และรอจนกว่าการเจรจาจะสิ้นสุดลง เพื่อเขาจะได้รู้เบาะแสของเย่อ้าย พร้อมกับให้ไป๋ยี่เฟยรู้ว่าจริงจริงแล้วเขาก็ไม่ใช่คนที่น่าคุกคามขนาดนั้น!

......

ที่ประตูทางเข้าไนต์คลับ มีรถตู้สีดําจอดอยู่คันหนึ่ง และภายในรถตู้นั้น กู่หรงนำทีมของตัวเองมาเฝ้าสังเกตกาลอยู่ตลอดเวลา

"หัวหน้าครับ เมื่อกี้เย่ฮวนเข้าไปแล้ว แต่ไม่เห็นไป๋ยี่เฟยเลย"

"หัวหน้าครับ ไป๋ยี่เฟยคงไม่ใช่ว่าพอเรื่องมาถึงตัวก็หายหัวไปอย่างนั้นหรอกนะ?"

"เป็นไปไม่ได้หรอก!" กู่หรงส่ายหน้าแสดงการปฏิเสธ ถึงแม้เขาจะไม่รู้จักตัวไป๋ยี่เฟยดีขนาดนั้น แต่เมื่อปะติดปะต่อเหตุการณ์ในงานแต่งงานครั้งก่อน และดูจากข้อมูลที่พวกเขาเจอนั้น พวกเขาก็สามารถเข้าใจได้แล้วว่าไป๋ยี่เฟยต้องการจะทําอะไร และเขาจะต้องทำอย่างนั้นแน่นอน

......

ณ คฤหาสน์ตระกูลฉุง

ชายชราชุดสูทถังวางหูโทรศัพท์ลง และพูดกับฉุงโยวเวยว่า "คนของตระกูลเย่ไปที่ไนต์คลับแล้ว แต่ไป๋ยี่เฟยไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วย"

"ไป๋ยี่เฟยไม่อยู่ด้วยเหรอ? เขาคงกลัวแล้วล่ะสิ? ”

ชายชราชุดสูทถังส่ายหน้า "คงไม่ใช่ครับ ผมรู้ว่าไป๋ยี่เฟยไม่ใช่คนธรรมดา บางทีเขาอาจกำลังทำอย่างอื่นอยู่ และจงใจทําให้การจับตาดูของเราสับสน”

ฉุงโยวเวยหัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยาม "คุณลุงหลี่ ท่านระวังตัวเกินไปแล้ว ไม่ว่าไป๋ยี่เฟยจะเก่งกาจ และฉลาดเฉลียวขนาดไหน ยังไงเขาก็เป็นแค่คนที่อาศัยอยู่ในชนบทมาเกือบครึ่งชีวิตเท่านั้น และเขาก็เพิ่งเติบโตมาได้แค่ครึ่งปีนี้เอง แต่ยังไงเรื่องพวกนี้มันยังไม่เพียงพอหรอก ”

"เจ้าเด็กเย่ฮวนนั่น ช่างปลิ้นปล้อนนัก ไป๋ยี่เฟยอยากจะเจรจากับเขา แต่มันก็ไม่ได้อะไรกลับมาให้ผม แต่ผมก็เพิ่งส่งจางเถ่หลินไปแล้ว ทีนี้ไป๋ยี่เฟยคงเล่นลูกไม้อะไรกับผมไม่ได้แล้ว"

"ดังนั้นคุณลุงหลี่ ท่านวางใจเถอะ! หลังจากคืนนี้ไป มันจะไม่มีไป๋ยี่เฟยคนนี้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไป”

เมื่อชายชราชุดสูทถังได้ยินคําพูดของฉุงโยวเวยแล้ว แม้ในใจจะเห็นด้วย แต่ก็ไม่อาจวางความตื่นตัวลงได้ เขาได้แต่รอสายเข้าจากจางเถ่หลินอยู่ตลอดเวลา เพื่อจะได้ยินข่าวเป็นคนแรก

ฉุงโยวเวยไม่สามารถนั่งรอได้อีกต่อไป "คุณลุงหลี่ สถานการณ์ทั้งหมดได้ถูกกำหนดไว้หมดแล้ว คืนนี้ ผมจะเป็นคนออกไปจัดการเอง ! "

"นายน้อย รอข่าวจากทางนั้นก่อนค่อยออกไปอีกทีก็ไม่ยังสายนะครับ"

ฉุงโยวเวยถูกกักขังตัวมาสองวันแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถอดทนรออีกต่อไปได้ "คุณลุงหลี่ เวลายังผ่านไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลยแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นได้ล่ะ? ”

"แค่หนึ่งชั่วโมงก็เกินพอแล้วที่เย่ฮวนจะจัดการไป๋ยี่เฟยได้ ดังนั้น คืนนี้ผมต้องออกไปให้ได้!"

เมื่อชายชราชุดสูทถังคิดไปคิดมาก็รู้สึกเห็นด้วย เขาจึงได้แต่ประนีประนอม แล้วพูดว่า "ถ้าเช่นนั้นผมขอไปกับนายน้อยด้วยแล้วกัน"

ฉุงโยวเวยขมวดคิ้ว และคิดจะปฏิเสธ แต่ชายชราชุดสูทถังมาก็เพื่อปกป้องเขา เขาจึงพูดว่าบางทีเขาอาจไม่จำเป็นต้องออกไปแล้ว จากนั้นเขาจึงโบกมือ แล้วหมุนตัวกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

......