ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 384

บทที่ 384

ฉุงโยวเวยผลักสาวสวยคนหนึ่งออกไปจากเขาอย่างไม่น่าเชื่อ “ พูดอะไรนะ? เขามาแล้วเหรอ?”

“ ใช่ครับ อยู่นอกประตู”

ฉุงโยวเวยมองไปที่ชายชราชุดสูทถัง ภายในไม่กี่วินาที เขาก็สามารถคิดภาพออกหมดเลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง “ไป๋ยี่เฟยช่างวางกลอุบายได้ดีเสียจริง เขาหลอกทุกคน!”

ชายชราชุดสูทถังพยักหน้า ใช่ครับ เขาหลอกทุกคนเลย และพวกเขาเองก็ประเมินตัวไป๋ยี่เฟยต่ำไป แต่ก็โชคดีที่พวกเขาออกมาโดยพาบอดี้การ์ดมาด้วย

ฉุงโยวเวยรู้สึกสงบลงทันที “ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่รอบตัวไป๋ยี่เฟยเลย?”

“ใช่ครับ นายน้อย นอกจากตัวเขาแล้ว ยังมีผู้ชายและผู้หญิงอีกสองคน ซึ่งไม่มีกำลังต่อสู้แต่อย่างใด และมันไม่มีอะไรต้องกลัวเลยครับ”

ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า...

ฉุงโยวเวยยิ้ม "เขาบ้าไปแล้วเหรอ? แม้แต่ไม่มีคนคอยคุ้มกันยังจะกล้ามาหาผมอีก? สงสัยคงอยากแก้แค้นจนบ้าไปแล้ว?"

พอพูดจบ ชายชราชุดสูทถังก็กล่าวเตือนว่า "นายน้อย มันจะเป็นการดีกว่าที่จะปล่อยให้พวกเขาเข้ามานะครับ เพราะหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น มันก็จะเป็นการป้องกันไปภายในตัว และคนที่ต้องการมาที่บ้านตระกูลไป๋ก็จะพูดอะไรไม่ได้ "

ฉุงโยวเวยเข้าใจได้ในทันที หลังจากนั้นก็พูดขึ้นอย่างร้ายกาจว่า "ก็ดีเหมือนกัน แต่นี่เป็นเรื่องที่เขาก่อเอง อย่าโทษผมก็แล้วกัน!”

ดังนั้นฉุงโยวเวยจึงรีบลุกขึ้น พร้อมกับใส่เสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว และให้สาวสวยทั้งสองใส่เสื้อผ้าของตัวเองแล้วรีบออกไปทันที เพราะเขาไม่ชอบให้คนเหล่านี้อยู่ต่อหน้าเขาในเวลาที่มีเรื่องสำคัญ

สิบนาทีต่อมา สาวสวยทั้งสองก็เดินออกมา และตามมาด้วย ชายชราชุดสูทถัง

"เข้ามา!" ชายชราชุดสูทถังพูดกับไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยก็ดึงตัวโจวฉวี่เอ๋อเดินเข้าไป และจางหัวปินก็เดินตามหลังเขาไปด้วย

ในห้องพิเศษ ฉุงโยวเวยเอนกายลงบนโซฟา โดยยกขาทั้งสองขึ้น และวางสองมือทั้งสองข้างไว้บนโซฟา พร้อมกับจ้องมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยท่าทางเหมือนพระราชา

“ ไป๋ยี่เฟย ฉันคงต้องพูดว่าฉันนับถือในความกล้าหาญของแกจริงจริง” ฉุงโยวเวยแสยะยิ้ม

ไป๋ยี่เฟยพวกเขาทั้งสามคนยืนอยู่ตรงข้ามฉุงโยวเวย โดยมีโต๊ะคั่นกลางระหว่างพวกเขาไว้ ในขณะเดียวกันชายชราชุดสูทถังก็ยืนอยู่ข้างฉุงโยวเวย และพวกบอดี้การ์ดก็ยืนอยู่ข้างประตูห้อง

เมื่อเห็นว่า ไป๋ยี่เฟยไม่ได้พูดอะไร ฉุงโยวเวยก็พูดขึ้นอีกครั้ง "พูดสิ จะสั่งเสียอะไรหรือเปล่า"

"คนที่ตามหาแก คือเขา" ไป๋ยี่เฟยดึงตัวโจวฉวี่เอ๋อถอยหลังมาหนึ่งก้าวและให้จางหัวปินยืนขึ้นมาข้างหน้าแทน

คนฝั่งฉุงโยวเวยต่างพากันงุนงง "เขาคือใคร?"

จางหัวปินรู้สึกมีตัวตนขึ้นมาในชั่วขณะหนึ่ง พลังของเขาก็พลุ่งขึ้นเป็นอย่างมาก เขามองไปที่ฉุงโยวเวยและพูดอย่างหนักแน่นว่า "มาหาแกเพื่อทวงคืนความยุติธรรม!"

“อะไรนะ?" ฉุงโยวเวยทำท่าทีเหมือนกับได้ยินเรื่องตลกขบขัน "มาหาฉันเพื่อทวงคืนความยุติธรรมงั้นเหรอ? แกแน่ใจเหรอ? แล้วนี่แกเป็นใครกันวะ"

เป็นเวลาหลายปีแล้ว ที่ฉุงโยวเวยคอยกลั่นแกล้งผู้คน แล้วใครจะไปรู้ว่าผู้ชายคนนี้คือใคร? ยิ่งไปกว่านั้น คนที่รู้จักฐานะของเขาก็ไม่มีใครกล้าทวงคืนความยุติธรรมจากเขาเลยสักคนเดียว

“ฉันเป็นหลานชายของหวังไห่” จางหัวปินเอ่ยปากพูด

ฉุงโยวเวยผงะ "เรื่องล้อเล่นอะไรกัน?"

ชายชราชุดสูทถังขมวดคิ้วเล็กน้อย และมองไปที่จางหัวปิน

"แกเป็นหลานชายของหวังไห่แล้วไงวะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกูวะ" ฉุงโยวเวยโกรธจนแทบจะทนไม่ไหว

จางหัวปินจ้องไปที่ฉุงโยวเวย และพูดด้วยความโกรธ "ไม่เกี่ยวข้องได้ไง? ก็แกฆ่าเขา! และฉันมาที่นี่ก็เพื่อมาทวงหนี้แก!"

เมื่อพูดจบ ฉุงโยวเวยก็ด่าขึ้นอย่างรุนแรง "แม่งเอ๊ย! ไอ้คนที่ฆ่าหวังไห่ก็คือไป๋ยี่เฟยโว้ย! ที่กำลังอยู่ข้างหลังแกไง เคยแหกตาดูบ้างไหมวะ? "

"แกนั่นแหละ!" จางหัวปินพูดอย่างมั่นใจ "เพราะว่าพวกแกตกหลุมรักผู้หญิงคนเดียวกันไง และหล่อนก็ชื่อว่าเถาเยว!"

มันคือเรื่องจริง แต่ฉุงโยวเวยไม่ได้เป็นคนฆ่าเขา!

"ฉันกำลังแย่งเถาเยวกับเขา แล้วไงล่ะ? ยังไงฉันก็ไม่ได้ฆ่าหวังไห่สักหน่อย ไป๋ยี่เฟยต่างหากที่ฆ่า!"

"เถาเยวท้องแล้วเรื่องนี้แกคงรู้ดี?” จางหัวปินถาม

สายตาของฉุงโยวเวยหลบเลี่ยงเล็กน้อย เพราะเขารู้เรื่องนี้จริง ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็รู้ด้วยว่า เด็กในท้องของเถาเยวเป็นลูกของเขา แต่เขาสั่งไม่ให้เถาเยวอย่าบอกเรื่องนี้กับใครโดยเด็ดขาด

จางหัวปินก็พูดต่ออีกว่า "แต่น่าเสียดาย แกให้เถาเยวปิดบัง แต่ผู้หญิงที่มีครรภ์จะปิดบังได้ยังไงกัน เว้นแต่หล่อนเท่านั้นที่ไม่เห็นใคร ซึ่งหวังไห่ก็รู้ว่าเถาเยวท้อง แต่ไม่ใช่ลูกของเขา ดังนั้นจึงจำเป็นต้องกําจัดออกไป ”

"หลังจากแกรู้เรื่องนี้ แกก็แอบส่งคนไปฆ่าหวังไห่อย่างลับลับ แล้วก็มาโยนความผิดใส่ไป๋ยี่เฟย"