ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 383

บทที่ 383

เย่ฮวนเหงื่อแตกพลั่กออกมาจากหลังของเขา และเขาก็เข้าใจได้ในทันทีว่า ที่เขานี่แหละเป็นกับดัก!

พวกเขาทําให้เขาคิดว่าไป๋ยี่เฟยไปหาฉุงโยวเวย แต่ความจริงแล้ว แม่งเอ๊ยพวกมันมาหาตัวเขาต่างหาก!

ทันทีที่จางเถ่หลินก้าวเท้าไป คนพวกนี้ก็จ้องเขม็งไปที่จางเถ่หลินทันที

เขาไม่มีจางเถ่หลินคอยช่วย และJackแค่คนเดียวไม่เพียงพอด้วย

เลขาฯหญิงเห็นว่าสถานการณ์ถ้าจะไม่ดี จึงรีบตะโกนออกมาทันทีว่า "ปกป้องท่านประธาน!"

บอดี้การ์ดล้อมเย่ฮวนไว้ทันที และJackก็ยืนอยู่ด้านหน้า พร้อมกับมองพวกเขาอย่างระแวดระวัง

เย่ฮวนเห็นดังนั้นก็ถามด้วยเสียงเย็นชาว่า "พวกนายจะฆ่าฉันงั้นเหรอ? ”

"อย่าลืมว่า นายคือฉุงโยวเวย ไม่ใช่ฉัน!"

เฉินห้าวยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ "เรารู้ แต่นายก็มีส่วนร่วมด้วยเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ”

เย่ฮวนคิดไม่ออก เขามีส่วนร่วมก็จริง แต่เขาก็แค่เปิดโปงข่าวบางอย่างเท่านั้น แล้วส่งอู๋ปิ้งและหูเทียนจิ่นไป แต่อู๋ปิ้งและหูเทียนจิ่นก็ตายไปแล้ว

พูดง่ายง่ายก็คือ เขาสูญเสียคนไปแล้วหนึ่งคน

ส่วนด้านไป๋ยี่เฟย ก็สูญเสียสาวสวยสุดแห่งหลิงหนานไปแล้วคนหนึ่ง ที่ซึ่งความสัมพันธ์ของเขากับไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ และมีเพียงคุณตำรวจฉินหัว ที่ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส และเละจนเป็นผัก

หากพูดตามเหตุและผลแล้ว ไม่ถึงกับว่าวางเขาไว้บนที่ตายถึงจะถูก!

เย่ฮวนขมวดคิ้วแล้วถามขึ้นว่า "แล้วตอนนี้ไป๋ยี่เฟยอยู่ที่ไหนกันล่ะ? ”

เฉินห้าวยักไหล่ "ผมก็ไม่รู้สิ ไม่ใช่ว่าพวกคุณก็ไปหาแล้วหรอกเหรอ? พวกเราก็อยู่ที่นี่มาตั้งนานแล้วนิ และขาดการติดต่อจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิงแล้ว”

ในตอนนั้นเอง จางเถ่หลินก็วิ่งกลับมา

พอเห็นจางเถ่หลิน เย่ฮวนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก จางเถ่หลินยังอีกด่าว่า "ไป๋ยี่เฟยแม่งเจ้าเล่ห์จริงจริง! ”

"เกือบแล้วหลงกลมันแล้ว!"

เย่ฮวนพยักหน้า แล้วหันไปมองไป๋หู่พวกเขาอีกครั้ง และเขาก็ตะลึงตาค้างไปครู่หนึ่ง

ท่าทีในการฆ่าคนเมื่อครู่ของคนกลุ่มนี้หายไปไหนกันหมด?

ไอ้ที่ดูทิวทัศน์ก็ดู ทำหน้าเหม่อลอยก็ทำ นอนหลับก็มี ส่วนไอ้ที่เล่นไพ่โป๊กเกอร์ก็ยังคงเล่นอยู่เช่นเคย

เย่ฮวนกัดฟัน แม่งเอ้ย!

ไอ้คนกลุ่มนี้ช่างโง่เง่าเสียจริง เมื่อจางเถ่หลินออกไป พวกเขาก็จะลงมือ แต่พอจางเถ่หลินไม่ไป ก็กลับแสร้งทําเป็นโง่ต่อไป และบอกว่าจะเจรจากัน เจรจากับตูดอะไรวะ!

เย่ฮวนแทบจะกระอักเลือดออกมากับคนพวกนี้!

......

ด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลฉุง มีรถแท็กซี่คันหนึ่งจอดอยู่และมีคนสามคนลงจากรถคันนั้นพวกเขาก็คือพวกไป๋ยี่เฟยที่ไม่มีใครรู้ร่องรอยนั่นเอง

แต่ทันทีที่พวกเขาลงจากรถ จางหัวปินก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้แจ้งเบาะแสของพวกเขา

"ฉุงโยวเวยไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์เพราะว่าเขาไปที่ไนต์คลับซิงคงแล้ว"

หลังจากพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็รีบยื่นมือออกมาและคว้ารถแท็กซี่ที่กําลังจะออกไปทันที จากนั้นรถแท็กซี่ก็เหยียดเบรกอย่างรวดเร็ว "บ้าเอย! ไอ้น้อง จะทําอะไรน่ะ? อยากตายเหรอ! ”

"ขอโทษครับ พวกเรายังต้องไปอีกที่หนึ่ง"

20 นาทีต่อมา ทั้งสามคนนั้นก็มาถึงที่ไนต์คลับซิงคง

ก่อนที่จะเข้าไป จางหัวปินก็สูดหายใจเข้าลึกลึก "เพราะหลังจากที่เข้าไปแล้วมันจะไม่มีการหันหลังกลับ”

ไป๋ยี่เฟยขึ้นพูดว่า "ผมไม่เคยคิดจะหันหลังกลับเลย" ”

"ดี" จางหัวปินพยักหน้า พอพูดจบ เขาก็หยิบลูกบอลสีดําลูกเล็กออกมาลูกหนึ่ง แล้วยื่นไปให้ไป๋ยี่เฟย "ของสิ่งนี้สามารถปิดกั้นสัญญาณรอบรอบภายในห้าเมตรได้ชั่วคราว”

ไป๋ยี่เฟยจึงหยิบลูกบอลสีดำลูกเล็กนั้นขึ้นมาและศึกษาดูมันไปครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่พบอะไร เขาจึงยื่นของสิ่งนั้นให้โจวฉวี่เอ๋อ “เอาไปเถอะ กลัวว่าจะดูไม่เหมาะ

เห็นได้ชัดว่าเขาออกไปแล้ว และทิ้งคนของเขาไว้ที่ไนต์คลับ ซึ่งเย่ฮวนก็มาด้วย และทั้งสองฝ่ายต่างก็คอยยับยั้งกันและกัน และไม่มีใครสามารถที่แตะต้องใครได้

เช่นนั้น สิ่งเดียวที่ทำได้คือการที่ไป๋ยี่เฟยหายตัวไป!

คิดไม่ถึงเลยว่าไป๋ยี่เฟยจะใช้วิธีนี้ตามหาตัวฉุงโยวเวยจนเจอ!

แต่ไป๋ยี่เฟยกลับนำคนเพียงแค่สองคนมาซึ่งเมื่อรวมตัวเขาแล้วก็มีเพียงแค่สามคนเท่านั้น และยังเป็นแค่คนสามคนที่ไม่มีกำลังจะต่อสู้ใดใดอีกด้วย

หลังจากที่ชายชราชุดสูทถังนั้นตกใจไปครู่หนึ่งเขาก็กลับรู้สึกโล่งใจลงอีกครั้ง ซึ่งไม่ต้องพูดเลยถึงตัวเขาเลย แค่บอดี้การ์ดพวกนี้ก็สามารถรับมือกับพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

"แกช่างกล้าหาญจริงจริง มากับคนแค่สองคนและยังจะกล้ามาหานายน้อยของฉันอีก"

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างเฉยชา "ทำไมไม่เข้าไปคุยด้วยกันก่อนล่ะ?"

ชายชราชุดสูทถังถึงกับต้องตะลึง เพื่อความปลอดภัยของฉุงโยวเวยแล้ว ทางที่ดีที่สุดก็คืออย่าให้ไป๋ยี่เฟยเข้าไปโดยเด็ดขาด แต่ถ้าอยู่นอกทางเดินแบบนี้ มันก็จะทำให้มีคนมุงดู และในที่สุด ถ้าฆ่าไป๋ยี่เฟยก็อาจถูกคนเห็นเข้า ซึ่งมันเป็นอะไรที่ไม่สะดวกเลยจริงจริง

หลังจากยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่าว่าไป๋ยี่เฟยไม่ได้มีใครตามมาด้วยจริงจริง ชายชราชุดสูทถังก็พูดว่า "ช้าก่อน ฉันจะไปรายงานให้นายน้อยทราบก่อน"

หลังจากพูดจบ ชายชราชุดสูทถังก็หันกลับมาและเคาะประตู จากนั้นก็ดันประตูแล้วเข้าไป

ทันทีที่ประตูเปิดออก แม้ว่าจะมีบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่สองสามคนอยู่ตรงหน้าเขา แต่ไป๋ยี่เฟยก็สามารถมองทะลุช่องว่างที่จะเกิดเหตุอันน่าสะพรึงกลัวภายในได้ และได้กลิ่นเหม็นคาว

ไม่นาน ประตูห้องพิเศษ ก็ถูกปิดลง

"นายน้อย" ชายชราชุดสูทถังก็ก้มศีรษะลงและไม่ได้เหลือบตามอง

ฉุงโยวเวยรู้สึกกระวนกระวายใจ และรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก "จะทำอะไร? จะปล่อยให้ฉันสนุกได้หรือยัง?"

ชายชราในชุดยังยังคงก้มศีรษะลง และพูดว่า "นายน้อย ไป๋ยี่เฟย .... "

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ปฏิกิริยาแรกของฉุงโยวเวยเมื่อเขาได้ยินคำว่าไป๋ยี่เฟยคือ “ไป๋ยี่เฟยตายแล้วเหรอ? ฮา ฮา...เยี่ยมมาก! เจ้าเด็กบ้านนอกคนนี้ยังจะกล้ามาแก้แค้น! ช่างไม่วัดกำลังตัวเองดูเลย!”

"นายน้อย ไป๋ยี่เฟยมาแล้ว" ชายชราชุดสูทถังพูดอีกครั้ง