ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 421

บทที่ 421

ตอนที่ทุกคนกำลังต่างคนต่างวิพากษ์วิจารณ์อยู่ ประตูของห้องประชุมถูกเปิดออกแล้ว

คนทั้งหลายมองตามเสียงไป ทันทีนั้นสูญลมหายใจหนึ่งที

โอ้พระเจ้า นี่คือคนสวยมาจากที่ไหนหรือ? สวยเหลือเกิน!

ที่จริงแล้วหวังเทาที่อยู่ข้างในก่อนนั้นก็เคยเห็นหลี่เสว่ ดังนั้นก็ยังคงใจเย็นอยู่มาก แต่ในใจยังมีความตื่นตะลึงและสงสัยงงงวยไม่น้อยเหมือนเดิม

ที่นี่นะเป็นห้องประชุม คนสวยคนนี้เข้ามาทำอะไรหรือ?

หรือว่าอยากจะมาหาเขา มาหาจนถึงที่นี่เลยหรือ?

นี่ทำอย่างนี้ไม่ได้นะ! แม้ว่าจะดีใจมากที่มีคนสวยมาหาตนเองแต่ตอนนี้เป็นเวลาประชุม พูดได้อีกว่า ยังมีผู้จัดการคนใหม่คนหนึ่งที่จะมา ถูกเห็นแล้วจะไม่ดีต่อเขา

“คุณทำไมมาที่นี่เลยล่ะ?” หวังเทาลุกขึ้นมาอย่างไม่พอใจ “คุณอยากจะออกไป รอผมประชุมเสร็จก่อน ค่อยวางแผนงานให้กับคุณ”

พูดจบ สายตาของคนทั้งหลายจ้องมองไป

“นี่เป็นพนักงานมาใหม่ของบริษัทหรือ?”

“ผมทำไมไม่รู้ว่ามีพนักงานคนใหม่มาล่ะ?”

“ที่นี่เป็นห้องประชุม เดินมาผิดที่แล้วใช่หรือไม่?”

“......”

หนิวจินได้ยินเสียงถกกันของทุกคนแล้วอึ้งชะงักหนึ่งที นี่เป็นสภาพการณ์อะไรกันนะ? หรือว่าหวังเทาก็รู้จักภรรยาของประธานกรรมการหรือ? แต่ไม่ถูกนะ หวังเทายังอยากจะวางแผนงานให้กับผู้จัดการล่ะ?

หลี่เสว่หลังจากมองเห็นหวังเทาแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย และไม่ได้ตอบคำถามของหวังเทาด้วย แต่เดินตรงไปยังที่นั่งประธานของห้องประชุม

ทุกคนเห็นสภาพต่างคนต่างเงียบ ยังมีบางคนที่มีสีหน้าทนความรำคาญไม่ได้อยู่บนใบหน้า พนักงานใหม่คนนี้เป็นอะไรกันหรือ?ถึงขนาดยังกล้าเดินเข้ามาล่ะ? ฟังคำพูดไม่เข้าใจใช่หรือเปล่า?

หน้าของหวังเทาขรึมทันที “หลี่เสว่ ยังไม่รีบออกไป นี่เป็นห้องประชุม ไม่ใช่สถานที่ที่คุณควรมา”

หนิวจินหยุดชะงัก เข้าใจแล้วในฉับพลัน

อีเหี้ยยยยย หวังเทานี่เป็นคนโง่คนหนึ่งหรือ? รู้จักหลี่เสว่อาจจะรู้จักจริง แต่แม่มึงเอ่ยไม่รู้จักสถานะของหลี่เสว่ล่ะ! ถึงขนาดยังคิดว่าหลี่เสว่เป็นพนักงานใหม่!

หลี่เสว่ยืนอยู่บนที่นั่งของผู้จัดการแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะนั่งลงทันทีเลย แต่จ้องมองไปยังหวังเทาพูดอย่างราบเรียบว่า “อันดับแรก ฉันรู้ว่าที่นี่คือห้องประชุม”

“ที่สอง คนที่ไม่ควรมาสถานที่นี่ ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคุณ!”

พูดจบ คนบางคนเสียงดังขึ้นฉับพลันในทันที วันนี้เป็นวันที่ผู้จัดการคนใหม่มาอยู่ประจำตำแหน่ง อีกทั้งก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งด้วย มองดูลักษณะพลังที่เธอพูดกลับจุดที่เขายืนอยู่ ในฉับพลันนั้นคาดเดาได้ถึงสถานะของหลี่เสว่แล้ว

แต่ว่าหวังเทายังไม่ทันมีปฏิกิริยาขึ้นมา หลังจากได้ยินคำพูดหลี่เสว่ก็โมโหแล้ว “ผมคือรองผู้จัดการของบริษัท สถานที่ใดๆของบริษัทผมล้วนไปได้ คุณเป็นพนักงานใหม่คนหนึ่ง ไม่มีคนอื่นอยู่ในสายตาเกินไป จิตสำนึกของระดับบนล่างสักนิดก็ไม่มี!”

“พนักงานอย่างคุณแบบนี้พวกเราเอาไว้ไม่ได้!”

“แน่นอน ถ้าหากว่าคุณยินยอมที่จะทำการเปลี่ยนแปลง ผมก็ยังสามารถเก็บคุณไว้อยู่ข้างๆผมได้ ไม่อย่างนั้นละก็ คุณก็มีแต่ออกจากบริษัทของพวกเรา!”

คนที่คาดเดาถึงสถานะของหลี่เสว่ ต่างคนต่างชำเลืองตามอง มีคนที่เห็นใจยังมีคนที่อยากจะแอบให้สัญญาณแก่หวังเทา แต่หวังเทาล้วนมองไม่เห็น

หลี่เสว่หัวเราะเย็นชาเสียงหนึ่ง “เป็นรองผู้จัดการของบริษัท แต๊ะอั๋งพนักงานหญิงในบริษัท ไม่เคารพต่อผู้นำ ไม่มีจิตสำนึกระดับบนล่างแม้แต่น้อย พนักงานอย่างคุณแบบนี้ บริษัทเอาไว้ไม่ได้”

เธอคืนคำพูดให้แก่หวังเทาหมดเลย

หวังเทาฟังจนอึ้งชะงักแล้วอึ้งชะงักอีก ตอบสนองไปแล้วสักพัก อยู่ดีๆเบิกตาโพลงทั้งคู่ จ้องมองหลี่เสว่ด้วยใจที่วุ่นวาย

เวลานี้ในที่สุดหวังเทาก็คาดเดาได้ถึงสถานะของหลี่เสว่แล้ว นึกถึงคำที่ก่อนหน้านั้นพูดอยู่ในลิฟต์กับเมื่อกี้ที่อยู่ในห้องประชุม หวังเทาแทบอยากจะตบหน้าของตนเองสองทีใจจะขาด

แต๊ะอั๋งใครก็ได้ แต๊ะอั๋งผู้จัดการที่มาใหม่ เมื่อกี้ยังใช้คำพูดที่มีน้ำเสียงกดอัดคนแบบนั้นอีก เป็นการไปหาความตายจริงๆ เลย!

หลี่เสว่ไม่มองหวังเทาอีก แต่พูดกับทุกคนว่า “สวัสดีทุกๆคน ฉันชื่อว่าหลี่เสว่ ผู้จัดการที่มาใหม่”

“ก่อนที่จะมา ฉันได้ทำความเข้าใจคร่าวๆกับบริษัทแล้ว แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า พนักงานของบริษัทจะเป็นแบบนี้ อีกทั้ง ยังเป็นผู้นำคนหนึ่ง”

“บริษัทเป็นสถานที่เพื่อจะสร้างผลประโยชน์กับความล้ำค่า แต่ไม่ใช่เป็นสถานที่ที่เอามาให้ความบันเทิงฆ่าเวลาแก่ตนเอง ถ้าหากว่าผู้นำทุกคนล้วนเป็นอย่างหวังเทาแบบนี้แต๊ะอั๋งพนักงานหญิง อีกทั้ง ใช้กติกาซ่อนเร้นกับพนักงานหญิง งั้นบริษัทก็ไม่จำเป็นต้องเปิดอีกต่อไปแล้ว!”

“เปิดเป็นสถานบันเทิงสักแห่งเสียเลยก็แล้วๆไป!”