ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 426

บทที่ 426

พูดเสร็จ หญิงเสื้อคลุมเดินออกไปเลย ส่วนเหลียงยู่เดินลงเขาเป็นเพื่อนกับไป๋ยี่เฟย

หลังจากลงเขา ไป๋ยี่เฟยแยกกันกับเหลียงยู่ ในที่สุดเขาก็ได้มือถือของตนเองแล้ว เขาอยากโทรหาหลี่เสว่เป็นคนแรก แต่ว่าเขาก็อยากจะสร้างความตื่นตกใจด้วยความดีใจให้แก่เธอด้วย สุดท้ายก็ติดต่อไป๋หู่ก่อน

ไป๋หู่ขับรถเข้ามา ทันทีที่มองเห็นไป๋ยี่เฟย คิดว่าตนเองจำผิดคนแล้ว ไป๋ยี่เฟยไม่เพียงแค่ดำไปหน่อย ลักษณะพลังที่อยู่บนกายก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยด้วย

……

บริษัทฝูรุ่ยจิวเวลรี่ออฟฟิศผู้จัดการ

หนิวจินส่งเอกสารมาชุดหนึ่ง ส่งให้กับหลี่เสว่ พูดอย่างกังวลว่า “ประธานหลี่ เกิดเรื่องแล้ว”

“อะไรหรือ?” หลี่เสว่เงยหน้าขึ้น เธอกำลังจัดการเอกสารอยู่ “คุณบอกว่าเกิดเรื่องอะไรแล้วหรือ?”

หนิวจินมีความกระวนกระวายใจเล็กน้อย “คือเป็นแบบนี้ล่ะ บริษัทไม่ใช่ได้ร่วมงานกับโรงงานข้างนอกผลิตอัญมณีมาโดยตลอดหรือ? มีโรงงานแห่งหนึ่งใช้วัตถุดิบอัญมณีที่คุณภาพต่ำ อีกทั้งแอบตัดทอนวัสดุ ทำให้ลูกค้าหลังจากสวมใส่อยู่บนกายแล้วเกิดอาการแพ้บ้าง”

“เกิดอะไรขึ้นหรือ?” หลี่เสว่ขมวดคิ้ว “เวลาก่อนหน้านั้นที่ร่วมงานกันไม่ได้ไปตรวจสอบสถานที่จริงในโรงงานหรือ? ยังมีวัตถุดิบเหล่านั้น พวกเราไม่ใช่เซ็นสัญญาแล้วหรือ? พวกเขายังกล้าใช้วัตถุดิบที่มีคุณภาพต่ำหรือ?”

“นี่......สภาพการณ์ทั้งหมดยังไม่ชัดเจน แต่ตอนนี้ได้รับการฟ้องร้องของลูกค้ามากมาย บอกว่าพวกเราใช้อัญมณีคุณภาพต่ำมาหลอกเงิน เป็นบริษัทใจดำ” หนิวจินพูดอย่างลำบากใจ

หลี่เสว่ได้ยินคำพูดนี้หนักอึ้งขึ้นมา “อย่างนี้ คุณประกาศออกไปก่อน ในระยะหนึ่งเดือนนี้ลูกค้าที่ซื้ออัญมณีของเราทั้งหมดคืนเงินเต็มจำนวน อีกทั้งแถมแหวนเงินคู่หนึ่งเป็นการชดเชย จำไว้ ต้องเป็นแหวนเงินที่แท้จริง”

“จากนั้นส่งประกาศขอโทษกับลูกค้า แถลงการณ์ถึงสาเหตุของเรื่องในครั้งนี้........”

หลี่เสว่ยังพูดไม่จบ หนิวจินตัดคำว่า “ประธานหลี่นี่เป็นสาเหตุที่ผมจะมาหาคุณพอดี ตอนที่เซนต์สัญญากับโรงงาน ทางโรงงานเพิ่มอีกข้อหนึ่งด้วยตนเอง: สิทธิการอธิบายทั้งหมดเป็นของโรงงาน”

“อะไรนะ?” หลี่เสว่เบิกตาโพลงทั้งคู่ “สัญญาที่สำคัญขนาดนี้ ในเวลานั้นทำไมไม่ได้อ่านให้ชัดเจนล่ะ?”

หนิวจินเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผากเช็ดแล้วเช็ด0.0.อีก “สัญญานี้เป็นก่อนหน้านั้นรองประธานหวังเซนต์ไว้ คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นมา.......ประธานหลี่ ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ?”

หลี่เสว่ขยี้ระหว่างคิ้ว ขยี้แล้วขยี้อีก ถอนหายใจอีกหนึ่งที “ไปติดต่อคนของโรงงานฝั่งโน้นสักหน่อย ฉันเข้าไปด้วยตนเองสักครั้ง”

“ครับ ประธานหลี่” หนิวจินขานรับทันที

หลี่เสว่พูดอีกว่า “สิ่งที่ฉันบอกเมื่อกี้ก็ต้องไปทำด้วย ไม่ว่าเรื่องนี้ตกลงเป็นยังไงกันแน่ลูกค้าเพียงเห็นแค่ผลเท่านั้น ดังนั้น จะต้องให้คำอธิบายที่พึงพอใจกับลูกค้า”

ยังคิดว่าตนเองสามารถทำทุกอย่างให้เรียบร้อย กลับอยู่ในเวลาสั้นๆหนึ่งเดือนเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมา

แท้ที่จริงแล้วเรื่องนี้กลับไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรมากกับหลี่เสว่ ถึงยังไงก็เป็นสัญญาที่หวังเทาเซนต์ไว้ก่อนหน้านั้น เขาไม่ได้สังเกตถึงสิ่งเหล่านั้นสักนิด ดังนั้นจึงทำให้บริษัทตกอยู่ในสภาพที่ยากลำบากในตอนนี้

หลี่เสว่จัดการขบวนความคิดสักหน่อย จัดเก็บง่ายๆเล็กน้อย ก็ไปหาหนิวจินเลย

หนิวจินก็วางแผนเรื่องให้เสร็จแล้วด้วย “ประธานหลี่ ติดต่อประธานเฝิงของโรงงานฝั่งโน้นได้แล้ว นัดไว้ว่าอีกสักครู่จะไปกินข้าวที่โรงแรมเทียนเป่ย”

จากนั้น คนทั้งสองไปถึงโรงแรมเทียนเป่ยด้วยกัน

ชั้นสอง ในห้องพิเศษที่จองไว้ล่วงหน้า หลี่เสว่เข้าไปด้วยกันกับหนิวจิน ก็ได้เห็นประธานเฝิงที่พูดอยู่ในปากหนิวจิน รวมกับเซียวหรงเทาคนคนหนึ่งที่เธอรู้จัก !

“คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไงหรือ?” หลี่เสว่ใบหน้าเย็นชา เธอยังจำได้ว่าในตอนโน้นเซียวหรงเทาเหยียดหยามไป๋ยี่เฟยยังไง ยุให้รำตำให้รั่วระหว่างความรักของเธอกับไป๋ยี่เฟยยังไง

เซียวหรงเทายิ้มแล้วยิ้มอีก “ประธานหลี่อย่าพูดเช่นนี้เลย ผมอยู่ที่นี่แน่นอนจะเป็นเพื่อนของประธานเฝิงอยู่แล้ว”

ประธานเฝิงอายุประมาณสี่สิบกว่าปี สวมใส่ชุดสูทสีดำทั้งตัว แต่เนื่องเพราะหุ่นเปลี่ยนไป อ้วนลงพุงเห็นได้ชัดเป็นพิเศษ บนใบหน้ายังมีริ้วรอย สายตาแฝงไว้ด้วยพลังโจรเล็กน้อย

“คุณก็คือประธานหลี่หรือ! ช่างยินดี ยินดีจริงๆนะ!” ประธานเฝิงยิ้มหวานเดินเข้ามา ยื่นมือออกไปจับมือกับหลี่เสว่

หลี่เสว่พยักหน้าอย่างราบเรียบ ก็ยื่นมือออกไปด้วย “ประธานเฝิง สวัสดีค่ะ”