ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 427

บทที่ 427

หนิวจินเห็นสภาพมีความกังวลเล็กน้อย คำพูดเมื่อกี้หรือว่าเป็นเรื่องจริง? ไป๋ยี่เฟยเกิดเรื่องแล้วจริงๆหรือ?

เซียวหรงเทา ถุย เสียงหนึ่ง “ประธานเฝิงชอบคุณคือให้เกียรติคุณ คุณก็ไม่ต้องแกล้งทำเป็นจิตใจงดงามมีคุณธรรมสูงแล้ว ยังไงสามีของคุณก็ไม่อยู่แล้วด้วย ยังกลัวอะไรหรือ?”

“ใช่สิ ประธานหลี่ ทุกคนล้วนเป็นนักธุรกิจ ทุกอย่างล้วนปรึกษาหารือดีๆได้ล่ะ!” ประธานเฝิงจ้องมองหลี่เสว่อย่างบ้ากาม

หลี่เสว่อดไม่ได้รู้สึกขยะแขยง เสียงเย็นชาพูดว่า “ฉันไม่รับปากอยู่แล้ว”

“นี่นะตามใจคุณไม่ได้” ประธานเฝิงหัวเราะเย็นชาเสียงหนึ่ง “วันนี้ยังไงคุณก็มาแล้ว ยังคิดว่าจะออกไปได้หรือ?”

ใจของหลี่เสว่เต้นขึ้นมาในทันที “คุณอยากจะทำอะไรกันแน่?”

“ทำอะไรกันแน่หรือ?” ประธานเฝิงหัวเราะหนึ่งที “แน่นอนเป็นการทำคุณไง!”

หลี่เสว่โมโหจ้องมองประธานเฝิง และจ้องมองเซียวหรงเทาที่อยู่ข้างๆอีก อยู่ดีๆเธอก็เข้าใจแล้ว เรื่องในวันนี้ล้วนเป็นแผนการหนึ่ง เป็นแผนการที่เจาะจงกับเธอ

มือทั้งสองของเซียวหรงเทากอดอก แสยะหัวเราะเสียงหนึ่ง “หลี่เสว่ คุณไม่มีที่พึ่งพิงแล้ว ก็ไม่ต้องดิ้นรนมากกว่านี้อีกเลย มีประโยชน์อะไรหรือ? ผลสุดท้ายก็ยังไม่ใช่เหมือนเดิมหรือ?”

หนิวจินเห็นสภาพเหงื่อออกเต็มหน้าผาก “คนทั้งสอง แม้ว่าประธานไป๋ไม่รู้ว่าไปไหนแล้ว แต่อย่างน้อยก่อนที่ข่าวจะออกมาแน่ใจแล้วว่า ประธานหลี่ยังเป็นภรรยาประธานกรรมการโหวจวี๋กรุ๊ปอยู่”

“งั้นก็ยังไงล่ะ?” เซียวหรงเทาพูดอย่างไม่สนใจสักนิด “หรือว่าพวกคุณใจยังคงไว้ด้วยความโชคดีหรือ? อย่ายั่วยุเลย! ศัตรูเหล่านั้นที่เขาได้ล่วงเกิน คนไหนล่ะที่จัดการได้ง่าย?”

“ถึงแม้ว่าเพียงแค่หายตัวไปไม่กี่วัน เขาล้วนมีความเป็นไปได้ที่จะถูกฆ่าทิ้งแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดว่าหายตัวไปเป็นหนึ่งเดือน ผมเห็นว่าตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเขากำลังนอนอยู่มุมมุมไหน เนื้อที่อยู่บนกายเน่าแล้วมั้ง?”

“เซียวหรงเทา!” หลี่เสว่โมโหแล้ว “ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยจะเป็นยังไง คุณไม่จำเป็นต้องบอกหรอก!”

หลี่เสว่ไม่กล้าไปจินตนาการ ไป๋ยี่เฟยถูกคนฆ่าทิ้งแล้วจริงๆแล้วใช่หรือไม่ ก็เหมือนอย่างที่เซียวหรงเทาพูด เนื้อที่อยู่บนกายล้วนเน่าเลอะแล้วแบบนั้น......

หนิวจินพูดอย่างตัวสั่นงันงกว่า “ประธานหลี่ ถ้าไม่.......”

หลี่เสว่ตาเย็นชากวาดผ่านเขา จากนั้นลุกขึ้นมาพูดว่า “ถึงแม้ว่าบริษัทล้มละลาย ฉันก็ไม่ตอบตกลงเช่นกัน!”

พูดจบ หลี่เสว่ยกเท้าเดินไปยังข้างนอก

หนิวจินเห็นสภาพได้เพียงแค่เดินตามไปด้วย

“หยุด!” เซียวหรงเทาเรียกหลี่เสว่กับหนิวจินไว้ “นายคนนี้สามารถออกไปได้ แต่หลี่เสว่จำเป็นต้องอยู่ต่อ!”

หลี่เสว่หมุนตัวไป “เซียวหรงเทา คุณอย่าแกล้งคนมากเกินไป!”

“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ? นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องที่ทุกคนร่วมงานชนะทั้งสองฝ่ายล่ะ!” เซียวหรงเทายิ้มอย่างหน้าเนื้อใจเสือ และหันหน้าไปบอกกับประธานเฝิงว่า “ท่านว่าใช่ไหม? ประธานเฝิง”

“ก็ใช่สิ?” ประธานเฝิงก็ลุกขึ้นมาด้วย “ประธานหลี่อ่า คุณวางใจเถอะ คุณอยู่กับผม ผมจะไม่ทำให้คุณเสียเปรียบแน่นอน”

หลี่เสว่ขมวดคิ้วอย่างรังเกียจ ก็ไม่อยากพูดไร้สาระกับพวกเขาแล้ว เปิดประตูของห้องพิเศษโดยตรงจะออกไป

แต่ว่าเพิ่งเปิดประตูออก ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่นอกประตูถึงขนาดมีบอดี้การ์ดเสื้อดำสองคนยืนอยู่ ขวางหลี่เสว่ไว้

หลี่เสว่อึ้งชะงักเล็กน้อย จากนั้นหมุนตัวโมโหพูดว่า “พวกคุณอยากจะบังคับฉันหรือ? ฉันจะบอกกับพวกคุณ นี่ผิดกฎหมายนะ!”

เซียวหรงเทายิ้มแล้วยิ้มอีก “หลี่เสว่ ไม่มีคนที่จะรู้ถึงเรื่องนี้ล่ะ”

“คุณ!” หลี่เสว่หันหน้าไปมองหนิวจิน “คุณรีบแจ้งตำรวจ!”

หนิวจินถือมือถือไว้ กลับเนิ่นช้าไม่ได้เปิดหน้าจอ

ในเวลานี้ เซียวหรงเทามองเห็นความลังเลของหนิวจิน ก็เลยพูดว่า “นายคนนี้ คิดว่าคุณน่าจะรู้ด้วย ไป๋ยี่เฟยไม่อยู่แล้ว โหวจวี๋กรุ๊ปก็จะอะไรก็ไม่ใช่ โอ๊ะ ใช่แล้ว อาจจะอีกไม่นานโหวจวี๋กรุ๊ปก็ต้องเปลี่ยนเจ้าของแล้ว”

“ดังนั้นนะ อยู่ในเวลานี้ ต้องรีบยืนอยู่ฝั่งให้ถูก ไม่งั้นละก็ ก็จะตกกระไดพลอยโจนถึงอนาคตของตนเอง คุณว่าใช่ไหม?”

“เซียวหรงเทา!” หลี่เสว่กำกำปั้นอย่างแน่น แทบอยากจะไปตบหน้าเซียวหรงเทาสองทีใจจะขาด

เซียวหรงเทาไม่สนใจหลี่เสว่ พูดกล่อมหนิวจินต่อไปว่า “คุณมาหาผมฝั่งนี้ ผมรับรองว่าจะให้ตำแหน่งคุณยิ่งสูงกว่านี้อีก หรือพูดได้ว่า ผมแบ่งสาขาบริษัทสักแห่งให้คุณบริหารโดยตรงเป็นยังไงล่ะ?”

ในฉับพลันนั้นหนิวจินเบิกตาโพลงทั้งคู่ “สาขาบริษัทหรือ?”