ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 428

บทที่ 428

หลังจากไป๋ยี่เฟยรีบไปถึงโรงแรมพุ่งตรงไปยังห้องนอน มองเห็นบอดี้การ์ดทั้งสองยืนอยู่นอกประตู ไม่พูดสักคำ เข้าไปก็เตะสองที

บอดี้การ์ดสองคนยังไม่ทันมีปฏิกิริยา ก็ถูกไป๋ยี่เฟยหนึ่งคนหนึ่งทีเตะลอยไปเลย

ไป๋หู่ที่ตามมาทีหลังมีความตกตะลึงจนอ้าปากค้างเล็กน้อย

รู้ว่าในหนึ่งเดือนนี้ไป๋ยี่เฟยไปฝึกฝนแล้ว แต่ไม่รู้ว่าไป๋ยี่เฟยฝึกฝนอะไรอยู่เลย แต่เห็นในปัจจุบันนี้ ผลการฝึกฝนของไป๋ยี่เฟยดีมาก

ตามเมื่อก่อน จะให้ไป๋ยี่เฟยหนึ่งทีเตะลอยหนึ่งคน นั่นก็เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

“ปั้ง!”

อีกหนึ่งทีไป๋ยี่เฟยเตะประตูห้องออก

ในห้อง เฝิงหย่งก้างกำลังหมอบอยู่บนกายของหลี่เสว่ กระชากเสื้อของหลี่เสว่อยู่ หลี่เสว่ร้องอยู่ ดิ้นรนอยู่อย่างหมดหนทาง

หลังจากไป๋ยี่เฟยเห็นฉากนี้แล้ว ตาทั้งคู่แดงขึ้นในฉับพลัน

หลังจากเฝิงหย่งก้างได้ยินเสียงหมุนตัวไป กำลังจะซักถามว่าคือใครรบกวนความสุขเปี่ยมล้นของเขา ไป๋ยี่เฟยสองสามเก้าเดินเข้าไป มือหนึ่งจับไหล่ของเฝิงหย่งก้างไว้ อีกมือหนึ่งตบไปหนึ่งที

“เพี๊ยะ!”

เสียงดังมาก พลังแรงมาก

“อ่า!”

เฝิงหย่งก้างร้องน่าเวทนาเสียงหนึ่ง มุมปากมีเลือดไหล ถ้าหากว่าไม่ใช่ไป๋ยี่เฟยกดทับเขาไว้ เป็นไปได้อาจจะนั่งอยู่บนพื้นโดยตรงแล้ว

ตบไปหนึ่งฝ่ามือยังไม่พอ ไป๋ยี่เฟยยกมือขึ้นอีกครั้ง

“มึง........”

“เพี๊ยะ!”

“กู.......”

“เพี๊ยะ!”

“เพี๊ยะ!”

“......”

ไป๋ยี่เฟยเหมือนดั่งถูกปีศาจควบคุม ตบหน้าเฝิงหย่งก้างไม่หยุด หน้าของเฝิงหย่งก้างก็เริ่มค่อยๆมีเลือดไหลด้วย บวมขึ้นมาอย่างมาก

หลี่เสว่ที่อยู่บนเตียงน้ำตาไหล ตอนที่เห็นไป๋ยี่เฟยในเวลานั้น เธอได้เห็นความหวังใหม่อีกครั้ง

ในเวลานี้ บอดี้การ์ดที่ถูกไป๋ยี่เฟยเตะลอยไปนั้นเข้ามาแล้ว

แต่น่าเสียดาย ไป๋หู่เฝ้าอยู่ข้างประตู หนึ่งหมัดหนึ่งคน ซ้อมคนจนพิการโดยตรง หมอบอยู่บนพื้นจะลุกขึ้นมาล้วนไม่ไหว

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดไป๋ยี่เฟยก็หยุดมือแล้ว

ใบหน้าของเฝิงหย่งก้างบวมจนดูหน้าตาไม่ออกแล้ว ก็เหมือนดั่งคำพูดนั้น: ตบจนพ่อแม่ของคุณล้วนจำคุณไม่ได้!

ไป๋ยี่เฟยหอบอยู่ เตะโดนน้องชายของเฝิงหย่งก้างหนึ่งที

“อ่า!”

เสียงร้องน่าเวทนาร้องเสียงนี้เห็นสภาพคือเจ็บถึงหัวใจ ใจฉีกปอดขาด เจ็บปวดจนแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป

จากนั้น เฝิงหย่งก้างล้มสลบไปเลย

ไป๋ยี่เฟย ฮึ เย็นชาเสียงหนึ่ง จากนั้นเดินไปยังข้างกายของหลี่เสว่ ถอดเสื้อคลุมของตนเองออก สวมอยู่บนกายของหลี่เสว่

“สามีจ๋า..........”

หลี่เสว่กอดไป๋ยี่เฟยไว้ทันที ร้องไห้เสียงดังอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ