ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 431

บทที่ 431

เฝิงหย่งก้างมีความกลัวเล็กน้อย แม้แต่คุณชายของตระกูลฉุงล้วนกล้าฆ่า ดังนั้นตระกูลเย่ที่เป็นตระกูลใหญ่ทั้งสี่เหมือนกัน ไป๋ยี่เฟยก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอีกเช่นกัน หากเป็นเช่นนี้มา เขาเป็นเหี้ยอะไรล่ะ!

“ท่านประธานกรรมการไป๋ พูดก็พูดเถอะ แต่ว่าดีเลวล้วนทำมาหาเลี้ยงชีพให้รอดไปวันๆในวงการธุรกิจอยู่ ก็ไม่จำเป็นต้องกำจัดให้สิ้นซากขนาดนี้ล่ะ?” ถึงเฝิงหย่งก้างจะยอมแพ้ขนาดไหน แต่หน้าก็ยังต้องรักษาไว้ล่ะ

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเย็นชา จากนั้นดุด่าอย่างเสียงดังหนึ่งที “แม่มึงเอ่ยงั้นมึงยังกล้าเตะต้องภรรยาของกูหรือ?”

เฝิงหย่งก้างสั่นระริก ตกใจไม่เบา ตอนนี้คือเสียใจภายหลังจนแทบตายแล้ว ถ้าหากรู้มาก่อนว่าไป๋ยี่เฟยยังจะกลับมา เขาไม่ว่ายังไงก็จะไม่กล้าเตะต้องหลี่เสว่เช่นกันล่ะ!

นึกถึงเมื่อคืนถูกไป๋ยี่เฟยตบหน้าไปเรื่อยๆ ตอนนี้ก็ยังรู้สึกบนใบหน้าล้วนร้อนผ่าวอยู่ ในทันทีนั้น เฝิงหย่งก้างไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีแล้ว

ไป๋ยี่เฟย ฮึ เสียงเบาๆหนึ่งที “กูกล่าวเตือนมึง แตะต้องกูได้ แตะต้องภรรยากู งั้นก็รอโดนกูแกล้งเถอะ!”

เฝิงหย่งก้างยิ้มแห้งๆ ไม่ตอบ ในใจคิดไว้ว่า ไป๋ยี่เฟยมีความกล้าหาญอย่างแท้จริง ก็แหย่ไม่ง่ายเช่นกัน เขาก็หวาดกลัวจริงๆด้วย แต่ในที่สุดก็ยังรู้สึกว่าตระกูลเย่แข็งแกร่งกว่าไป๋ยี่เฟย ถึงยังไงนั่นก็เป็นตระกูลใหญ่แห่งหนึ่ง

“ไป๋ยี่เฟย กูล้วนให้สีหน้าดีๆกับมึงแล้ว มึงยังอยากจะเอายังไงหรือ?” เฝิงหย่งก้างนึกถึงจุดนี้แล้วก็ไม่กลัวเลย

“มึงคือเก่งมาก แต่กูก็ไม่เชื่อว่า มึงยังจะสามารถเป็นศัตรูกับทั้งตระกูลเย่ได้ล่ะ?”

ไป๋ยี่เฟยเหยียดหยาม “ได้สิ งั้นมึงโทรหาเย่ฮวนตอนนี้เดี๋ยวนี้ กูจะดูว่า เขาปกป้องมึงหรือว่าจะพยายามไกล่เกลี่ยให้คู่กรณียุติข้อพิพาทซึ่งกันและกันล่ะ?”

“โทรก็โทร กลัวมึงหรือ!” เฝิงหย่งก้างพูดจบอย่างโอหัง หยิบมือถือขึ้นมาทันที โทรหาเย่ฮวน

ในใจเขามั่นใจในตนเองอย่างมาก เย่ฮวนเป็นลูกเขยของเขา อีกไม่นานลูกสาวของเขาก็จะจัดงานแต่งงานกับเย่ฮวนแล้ว อีกทั้งเป็นทายาทของตระกูลเย่ด้วย ยังจะกลัวไป๋ยี่เฟยคนนี้หรือ?

ผ่านไปไม่นาน สายติดแล้ว

“ฮัลโหล่ ลูกเขยหรือ!”

เฝิงหย่งก้างเปิดลำโพงออกอย่างไม่กลัวสักนิด

“พ่อตา มีเรื่องอะไรหรือ?”

เฝิงหย่งก้างแหกคอร้องบอกว่า “ลูกเขยอ่า นี่ผมเพิ่งจะได้รับทำโรงงานเครื่องประดับแห่งหนึ่งไม่ใช่หรือ? แต่ว่ามีคนพามาเฟียเล็กๆ กลุ่มหนึ่งมาทุบโรงงาน แทบจะทำให้ผมโมโหจนตายจริงๆ เลย!”

“คนคนนั้นยังโอหังเป็นพิเศษ ไม่ได้เอาลูกเขยอย่างคุณวางไว้อยู่ในสายตาสักนิด ผมไม่มีวิธีใดจริงๆจึงโทรหาคุณ”

เย่ฮวนฟังแล้วน้ำเสียงเย็นชาลงทันที “ความกล้าหาญนี้ใครให้เขาล่ะ แม้แต่ตระกูลเย่ก็ยังกล้าล่วงเกินเช่นกันหรือ?”

“ใช่สิ ผมก็ว่าอยู่ แม่มึงเอ่ยโอหังเหลือเกิน ยังพูดว่าตระกูลฉุงตระกูลเย่ล้วนไม่กล้าแตะต้องเขาด้วย!” เฝิงหย่งก้างพูดอย่างโมโห

เย่ฮวนถามเสียงเย็นชาว่า “ใครหรือ?”

“ไป๋ยี่เฟย! ก็คือประธานกรรมการโหวจวี๋กรุ๊ปคนนั้น!” เฝิงหย่งก้างพูดอย่างเหยียดหยาม

เสียงจบลง ในโทรศัพท์ฝั่งโน้นเงียบไปเลย

ไป๋ยี่เฟยจ้องมองเฝิงหย่งก้างหัวเราะเย็นชา

เฝิงหย่งก้างรอไปสักพัก กำลังสงสัยงงงวยว่าเย่ฮวนทำไมไม่พูด เย่ฮวนก็ส่งเสียงมาเลย “คือเขาทุบโรงงานของคุณหรือ?”

“ใช่สิ ตอนนี้ยังทุบอยู่ เรียกยังไงก็ไม่ฟัง! แม่มึงเอ่ย!” เฝิงหย่งก้างจ้องมองโรงงานที่ถูกทุบมาพอสมควรหนึ่งทีโมโหอย่างมาก เครื่องจักรกับอัญมณีมากมายขนาดนี้ ทุบหมดเลย!

น้ำเสียงของเย่ฮวนยิ่งเย็นชากว่าก่อนหน้านั้น แต่เพิ่มความหวาดกลัวเล็กน้อย “ให้เขาทุบ เงินที่ขาดทุนไปผมชดเชยให้คุณ ทำให้เขาออกไป”

“อ่า?” เฝิงหย่งก้างอึ้งชะงัก ดูเหมือนไม่เข้าใจความหมายของเย่ฮวน

เย่ฮวนพูดอีกรอบหนึ่ง สุดท้ายกำชับว่า “ตอนนี้ดีที่สุดก็คืออย่าไปแส่หาเรื่องเขา”

เฝิงหย่งก้างอึ้งชะงักจ้องมองไปยังไป๋ยี่เฟย ไป๋ยี่เฟย ฮึ เย็นชาเสียงหนึ่ง พูดเอ่ยปากโดยตรงว่า “ท่านประธานกรรมการเย่ที่แท้กลัวผมขนาดนี้เลยหรือ?”

ในเวลานี้ยามนี้เย่ฮวนแทบอยากจะบีบคอพ่อตาคนนี้ให้ตายใจจะขาด แม่มึงเอ่ยโทรก็โทรเปิดลำโพงทำไมล่ะ?

เฝิงหย่งก้างเห็นสภาพไม่พอใจในทันที “กลัวเหี้ยอะไรหรือ? งั้นคือให้เกียรติมึงไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยกับมึง!”

เย่ฮวนกัดฟันเอ่ยปากพูดว่า “ไป๋ยี่เฟย เรื่องของครั้งที่แล้วจบลงเป็นเวลาชั่วคราวแล้ว ผมไม่ได้แส่หาเรื่องคุณ คุณก็อย่ามาแส่หาเรื่องผมเช่นกัน”

“ฮึ! ได้สิ งั้นตอนนี้ผมจะหาคนไปข่มขืนภรรยาคุณเดี๋ยวนี้เลย เรื่องนี้พวกเราก็แล้วกันไปล่ะ” ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างราบเรียบ

เย่ฮวนอึ้งชะงักเล็กน้อย “หมายความว่าอะไรหรือ?”