ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 432

บทที่ 432

บนรถ ไป๋ยี่เฟยโทรหาจางหัวปิน “คุณอยู่ที่ไหนหรือ?” ไป๋ยี่เฟยได้ยินเสียงฝั่งโน้นมีความเจี๊ยวจ๊าวเล็กน้อย ไม่เหมือนอยู่ในสถานที่เงียบสงบดั่งโรงพยาบาลโว่หลงอย่างนั้น

จางหัวปินอยู่ฝั่งโน้นอารมณ์มีความตื่นเต้นเล็กน้อย “หาเจอแล้ว มีกระจกตาที่เข้ากันได้แล้ว ผมกำลังอยู่ระหว่างทางไปโรงพยาบาล”

ไป๋ยี่เฟยหยุดชะงัก เข้าใจแล้ว “อืม คุณไปเองคนเดียวหรือ? พี่สะใภ้ล่ะ? พวกคุณ........”

จางหัวปิน หัวเราะแหยๆ แฮ่ๆ “จะต้องขอบคุณคุณมาก เธออภัยให้ผมแล้ว ผมพาเธอไปด้วยกัน”

“งั้นก็ดี ระหว่างทางพวกคุณระมัดระวังความปลอดภัยสักหน่อย มีอะไรต้องการให้ช่วยเหลือโทรหาผม ยังมีอีก อย่าทำให้พี่สะใภ้ผิดหวังอีกแล้ว” ไป๋ยี่เฟยพูดเตือนสติ

จางหัวปินพูดอย่างเอาจริงเอาจังว่า “ไม่แล้วล่ะ”

“ใช่แล้ว เมื่อกี้คุณจะพูดอะไรหรือ?”

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างราบเรียบว่า “ไม่มีอะไรแล้ว เรื่องของพี่สะใภ้สำคัญกว่า เรื่องของผมนี้จัดการไม่ค่อยง่าย สายหน่อยผมจะไปเยี่ยมพวกคุณ”

จางหัวปินลังเลสักพัก “ถ้าไม่ผมกลับไปก่อน ก็ไม่รีบร้อนในเวลานี้เช่นกัน”

“อะไรไม่รีบร้อนในเวลานี้ล่ะ? กระจกตายากจะหาที่เข้ากันได้ คุณไม่รีบหน่อย ยังเลื่อนไปอีก ถ้าหากไม่มีแล้วจะทำยังไงดีหรือ? ฝั่งนี้ผมไม่มีเรื่องอะไรจริงๆ ถ้าหากว่ามีเรื่องอะไรก็จะไม่ให้คุณไปแล้ว”

การยืนหยัดต่อๆกันของไป๋ยี่เฟย ทำให้จางหัวปินได้เพียงแต่เห็นด้วยแล้ว

วางสายแล้ว ไป๋ยี่เฟยกลับถึงโหวจวี๋กรุ๊ป เรียกหลงหลิงหลิงมา

แท้ที่จริงแล้วเขาคงยังไม่มีเรื่องอะไรจริงๆ เพียงแค่จะแน่ใจข้อความในเอกสารสักหน่อยเท่านั้น เรื่องเหล่านี้รอจางหัวปินกลับมาทำก็ได้เช่นกัน

“ไป รับซื้อโรงงานเครื่องประดับแห่งนี้ ด่วน”

ไป๋ยี่เฟยจะซื้อโรงงานเครื่องประดับของเฝิงหย่งก้างแห่งนั้นไว้ เอามาให้บริษัทอัญมณีของหลี่เสว่ใช้พอดี ก่อนหน้านั้นเขาพิจารณาอย่างถี่ถ้วน น่าจะต้องจัดการโรงงานเครื่องประดับพร้อมกันเสร็จแล้วค่อยเอาให้หลี่เสว่ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีเรื่องเหล่านี้ในวันนี้แล้วเช่นกัน

สำหรับเฝิงหย่งก้างฮึ ก่อนหน้านั้นจางหัวปินสืบได้ว่ามีคนอยู่เบื้องหลังเฝิงหย่งก้าง ตอนนี้ไม่ต้องคิดแล้ว ย่อมเป็นเย่ฮวนแน่นอน

เย่ฮวนหนุนช่วยเฝิงหย่งก้าง คืออยากจะขยายอิทธิพลถึงเมืองเทียนเป่ย ภายนอกดูแล้วอาจจะมีความเกี่ยวข้องกับเขา แต่ตามความจริง ยังอยากจะแบ่งสัดส่วนจากฝั่งนี้ของเขา

เดิมทีไป๋ยี่เฟยไม่อยากแย่งชิงไปมากับคนเหล่านี้ เขาคิดเพียงอยากจะใช้ชีวิตกับหลี่เสว่อย่างสงบสุข แต่หลังจากตั้งแต่ที่เขาเป็นประธานกรรมการโหวจวี๋กรุ๊ปแล้ว ชีวิตก็ไม่เคยสงบสุขเลย

จนถึงในตอนนี้ เขาจมลึกลงไปแล้ว อยากจะถอนตัวก็ถอนตัวไม่ได้เช่นกัน

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็จะไม่ขอเพียงแต่สงบสุขแล้วเช่นกัน เขาจะจับกุมอำนาจหลักด้วยตนเอง

ไป๋ยี่เฟยโทรหาจางหรงอีก “จางหรง คุณไปช่วยภรรยาผมจัดการบริษัทเป็นเวลาชั่วคราวก่อนสักหน่อย เงินเดือนฝั่งนี้ก็รับตามเดิม”

ความสามารถในการทำงานของจางหรงไม่เลว นี่คือสาเหตุหลักที่ไป๋ยี่เฟยหาจางหรง

หลังจากวางแผนเรื่องเหล่านี้เสร็จ ไป๋ยี่เฟยเคลื่อนตัวไปยังโรงพยาบาลโว่หลง

ไปถึงโรงพยาบาลโว่หลง ไปเจอกับหลิวเสี่ยวอิงอย่างไม่ประหลาดใจสักนิด

“เอ๊ะ ทำไมคุณมาอีกแล้วล่ะ?” หลิวเสี่ยวอิงจ้องมองไป๋ยี่เฟยอย่างอยากรู้อยากเห็น

ไป๋ยี่เฟยลืมตาขาวจ้องมองเธอหนึ่งที “มีธุระ คุณไปทำงานเถอะ!”

หลิวเสี่ยวอิง เชอะ เสียงหนึ่ง “คุณจะทำอะไรหรือ? ฉันสามารถช่วยได้ไหม?”

“ไม่มีเรื่องอะไร” ไป๋ยี่เฟยโบกมือต่อๆกัน “เอ๊ะ ใช่แล้ว เรื่องที่จางหัวปินไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนกับภรรยาเขาคุณรู้ไหม?”

“รู้ คุณอยากจะไปหรือ?”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า “แต่ว่าผมต้องกลับไปบ้านก่อนสักครั้ง คาดว่าต้องเป็นตอนเย็นแล้ว”

“งั้นสู้คุณไปพรุ่งนี้เช้ายังจะดีกว่า” หลิวเสี่ยวอิงพูด ฮึ ฮึ

ทันทีที่ไป๋ยี่เฟยคิด “ก็ใช่ งั้นผมไปพรุ่งนี้เช้าดีกว่า”

“ถือโอกาสพาฉันไปด้วยล่ะ!” หลิวเสี่ยวอิงเกาะแขนของไป๋ยี่เฟยไว้

ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว “คุณจะไปทำอะไรหรือ? คุณไม่อยู่ในโรงพยาบาลให้ดีๆ ไปเพิ่มความยุ่งยากให้ด้วยทำไมล่ะ?”

“ยังไงโรงพยาบาลก็ไม่ค่อยมีคนไข้ด้วยล่ะ คุณขับรถไปคนเดียวก็จะเหงามากใช่หรือไม่ล่ะ?” หลิวเสี่ยวอิงจ้องมองไป๋ยี่เฟยกะพริบตาอย่างบริสุทธิ์ใจ