ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 443

บทที่ 443

โรงงานกระดาษร้างแถวชานเมืองใต้

เพราะว่าร้างมาหลายปีแล้ว บริเวณรอบๆ มีแต่หญ้า แล้วก็ยังมีเครื่องจักรที่ถูกทิ้งแล้วก็อุปกรณ์ บนผ้าเต็มไปด้วยฝุ่น และก็ยังมีใยแมงมุม

ในโรงงาน นอกจากฉางเชี่ยว ยังมีฉุงลี่หย่าอีกคน

ฉุงลี่หย่าเป็นสวมชุดออกกำลังกาย ประเด็นคือสะดวกแก่การเคลื่อนไหว แต่ว่าฉางเชี่ยวไม่มีทางให้เธอเข้ามายุ่งแน่ “เดี๋ยวเธอไปหลบอยู่ข้างๆ อย่าให้ไป๋ยี่เฟยเห็นเธอเข้า”

“รู้แล้ว......” ฉุงลี่หย่าเบะปาก “มีพี่ฉางเชี่ยวอยู่ ไม่ต้องให้ฉันร่วมด้วยก็สามารถฆ่าเขาได้แล้ว”

“รู้แล้วก็ดี” ฉางเชี่ยวส่ายหน้า

สืบประวัติมาตั้งเยอะ การกระทำของไป๋ยี่เฟย ส่วนมากเพื่อภรรยาของเขา อย่างน้อยหลายๆ ครั้งที่เกือบตาย ก็เป็นเพราะภรรยาของเขา เพราะงั้นไม่มีทางที่เขาไม่มา

ฉุงลี่หย่าพูดเชอะออกไป ไม่พูดอะไรต่อ

แต่เป็นฉางเชี่ยวที่ได้พูดบ่นออกไป “ไป๋ยี่เฟยมองแล้วเหมือนโง่ แต่เป็นคนตรงๆ คนแบบนี้ มีค่าแก่การเป็นเพื่อน”

“แต่ข้อแม้คือตอนนี้เขาไม่ใช่ศัตรูของเรา”

ฉุงลี่หย่าพยักหน้า “ฉันยังคิดว่าพี่ฉางเชี่ยวจะไม่ถือเรื่องอดีตแล้วเป็นเพื่อนกับเขาซะอีก!”

......

และแล้ว ผ่านไปสิบนาที ไป๋ยี่เฟยก็ยังไม่มา ฉุงลี่หย่ารอจนเริ่มหงุดหงิด “เขาทำไมยังไม่มา?”

ฉางเชี่ยวก็ขมวดคิ้วเหมือนกัน วันนั้นเขาพูดไปอย่างชัดเจนแล้ว ไป๋ยี่เฟยก็เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด ถ้าอยากให้ภรรยาของเขาปลอดภัย จำเป็นต้องมาตามนัด

ตอนที่ฉางเชี่ยวกำลังจะส่งข้อความให้ไป๋ยี่เฟยอีกครั้งนั้น ไป๋ยี่เฟยก็มาถึง

ตรงประตู มีรถBMWมาจอดคันหนึ่ง

“รีบไปหลบ” ฉางเชี่ยวพูดกับฉุงลี่หย่า

ฉุงลี่หย่าก็ได้รีบวิ่งไปที่ถังไม้ใหญ่อีกด้านแล้วก็หลบ เพราะว่ากลางถังไม้นั้นมีรู ใหญ่ประมาณถ้วยถ้วยหนึ่ง ใหญ่เท่ากับหมัดหมัดหนึ่ง เหมาะที่จะมองเหตุการณ์ข้างนอกจากตรงนี้ได้พอดี

ไป๋ยี่เฟยลงจากรถ เขาก็ได้เปลี่ยนชุดสูทที่เคยใส่ ไปเป็นเสื้อสบายๆ อีกอย่างยังเป็นเสื้อที่ซื้อตามตลาดนัดไม่กี่สิบบาทต่อตัว สวมแล้วสบาย ไม่เกะกะ แล้วก็ไม่เสียดาย

ฉางเชี่ยวไม่เห็นคนคนอื่น ก็ได้วางใจ พูดไปเรียบๆ “นายมาสาย”

ไป๋ยี่เฟยเลิกคิ้วอย่างไม่ใส่ใจ “โทษที มีธุระนิดหน่อย”

เวลานี้ ฉุงลี่หย่าที่อยู่ในถังไม้ก็ได้ปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ กลัวว่าจะส่งเสียงออกไป คิดไม่ถึงว่าคนคนนั้นเป็นไป๋ยี่เฟย!

เธอคิดว่าเป็นบอดี้การ์ดของเธอ คิดไม่ถึงว่าเขาเป็นไป๋ยี่เฟย!

ไป๋ยี่เฟยไอ้หมอนั่น เจ้าเล่ห์จริงๆ!

ทางนั้น ฉางเชี่ยวยืนนิ่ง “ไหนๆ ก็มาแล้ว งั้นพวกเราเริ่มกันเลย!”

“เดี๋ยวก่อน” ไป๋ยี่เฟยยกมือ “พวกเรามาดวลกันแบบนี้ เหมือนขาดอะไรไปหรือเปล่า?”

“หมายความว่าอะไร?” ฉางเชี่ยวนิ่ง ไม่รู้ว่าไป๋ยี่เฟยอยากจะทำอะไร แต่ก็ได้ขมวดคิ้วตามสัญชาตญาณ “หรือว่านายเรียกคนมา?”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้า “ไม่ ฉันอยากจะพูดว่า ตอนที่ดวลกันนั้นไม่รู้ว่าลงมือหนักหรือเบา ถ้าเกิดเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะทำยังไง? ฉันไม่อยากที่จะเข้าคุกเพราะว่าฆ่าคนอีกรอบหรอก”

ฉางเชี่ยวก็ได้เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดเลยทันที “ว่ามา นายอยากจะทำยังไง?”

“พวกเรามาเซ็นสัญญาการตายกันเถอะ!” ไป๋ยี่เฟยพูดจบก็ได้เอาสัญญาการตายออกมาจะกระเป๋ากางเกงสองใบที่ได้เตรียมออกมาตั้งแต่แรกแล้ว ส่งให้ฉางเชี่ยวใบหนึ่ง แล้วก็ยื่นปากกาให้ด้วย