ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 444

บทที่ 444

ฉางเชี่ยวนิ่ง แล้วก็ได้รีบออกแรงกระโดด หลบการโจมตีของไป๋ยี่เฟย แต่ก็เพราะแบบนี้ก็ได้ออกห่างจากไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยก็ได้รีบลุกขึ้น เริ่มที่จะเตะไปในหลายรูปแบบ เตะออกไปไม่หยุด ฉางเชี่ยวก็ได้ถอยไม่หยุด หลบไม่หยุด เพราะว่าขานั้นได้ยาวกว่าแขน เพราะงั้นฉางเชี่ยวจะโจมตีไป๋ยี่เฟยก็โจมตีไม่โดน

ฉุงลี่หย่าที่หลบอยู่ในถังไม้นั้นก็ได้มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้น เหตุสุดวิสัยในตอนแรกนั้นก็คาดเดาไว้ได้แล้ว ไม่นานฉางเชี่ยวก็ได้เปรียบ แต่ตอนนี้ ฉางเชี่ยวก็ได้เสียเปรียบอีกครั้ง

ช่วยไม่ได้ ฉางเชี่ยวโดนบีบจนต้องออกมือ จับขาของไป๋ยี่เฟยได้ หมายที่จะเหวี่ยงไป๋ยี่เฟยออกไป

ไป๋ยี่เฟยรู้ทันความคิดของเขา ก็ได้อาศัยแรงที่ฉางเชี่ยว รีบโค้งตัวแล้วก็จับไหล่ของฉางเชี่ยวไว้ ขาอีกข้างก็ได้ล็อกตัวฉางเชี่ยว

เวลาไม่กี่เห็น ฉางเชี่ยวก็ถูกไป๋ยี่เฟยล็อกแน่น ยืนอยู่กับที่ อยากจะเหวี่ยงตัวคนออกไป ก็เหวี่ยงออกไปไม่ได้ อึดอัดมากๆ

“นายลงมา!” ฉางเชี่ยวตะคอกออกไป

ไป๋ยี่เฟยล็อกเขาไว้แน่น “ฉันไม่!”

“ลงมา!”

“ไม่!”

“ถ้านายไม่ลงมาฉันก็ได้ทุ่มไปกับพื้น!” ฉางเชี่ยวกัดฟันแล้วพูด

ไม่เคยที่จะเจอคนที่หน้าไม่อายขนาดนี้มาก่อน นี่เป็นการต่อสู้เหรอ? ยังเป็นการต่อสู้จริงๆ เหรอ? มีการต่อสู้แบบนี้ด้วยเหรอ?

ไป๋ยี่เฟยก็ยังไม่ลงมา ฉางเชี่ยวโมโหมากๆ ก็ได้คิดที่จะทุ่มตัวไป๋ยี่เฟยลงกับพื้น

ไป๋ยี่เฟยเห็นแบบนั้นก็ได้รีบปล่อย ยืมแรงแล้วก็กระโดดลง

ฉางเชี่ยวรู้สึกได้ถึงน้ำหนักบนตัวได้เบาลง ไม่พูดอะไร ก็ได้กำหมัดแล้วก็ต่อยไปที่หน้าของไป๋ยี่เฟย ราวกับว่าระบายความโมโหเมื่อกี้ออกไปทั้งหมด

ไป๋ยี่เฟยหลบไปอย่างหวุดหวิด หมัดนั้นได้เฉียดจมูกของเขาไป ต่อยไม่โดนหน้าของเขา แต่ว่าแถวจมูกก็ได้มีความรู้สึกร้อนขึ้นมา เป็นลมของหมัดที่มากระทบ

ไม่ทันที่จะออกขาเตะ หมัดที่สองของฉางเชี่ยวก็ได้ต่อยมาถึง ไป๋ยี่เฟยไม่เอามือไปรับก็ไม่ได้ และแล้ว เขาก็ได้มั่นใจในกำลังของเขาเกินไป

พลังของฉางเชี่ยวแกร่งมาก โดยเฉพาะพลังแขน เขาออกแรงต่อยทั้งหมด ถึงขั้นที่จะสามารถต่อยเอาหินจนแตกได้ นี่เป็นการพูดที่ไม่ได้เว่อร์เกินไป แต่เป็นความจริง

ไป๋ยี่เฟยรู้สึกว่าที่แขนได้มีความเจ็บที่รุนแรงส่งมา ตอนที่ขมวดคิ้วนั้น ก็มีสีหน้าตอบสนองไปอย่างช่วยไม่ได้

ฉางเชี่ยวหัวเราะอย่างเยือกเย็น ออกหมัดอีกครั้ง แต่ละหมัดทำให้เกิดลม

ไป๋ยี่เฟยหลบไม่หยุด ถอยหลังอยู่ตลอด

สถานการณ์ได้พลิกอีกครั้ง ครั้งนี้ ฉางเชี่ยวได้เปรียบ

ฉุงลี่หย่าก็ได้ดีใจขึ้นมา เป็นไปอย่างที่คิด ยังเป็นพี่ฉางเชี่ยวที่เก่งกว่าไป๋ยี่เฟยที่อยู่ต่อหน้าพี่ฉางเชี่ยว ไม่ควรค่าแก่การเอ่ยถึง

ไป๋ยี่เฟยเจอกับสถานการณ์ตอนนี้ก็ไม่ได้ร้อนรนอะไร กลับกันได้หลบอย่างใจเย็น เวลาเดียวกันก็ได้หาโอกาสสวนกลับฉางเชี่ยว

เขายังจำได้ว่าตอนที่ไป๋หู่ฝึกฝนให้เขาก่อนหน้าเคยพูดไว้ ถ้าเป็นการโจมตี ต้องมีแพทเทิร์นของมัน ก็คือไม่ว่าการออกหมัดหรือว่าการเตะขา มีแพทเทิร์นมันทั้งหมด แต่ว่ามันเป็นการเคลื่อนไหวขนาดเล็ก การเคลื่อนไหวที่เร็วนั้นไม่มีทางที่จะมองชัดเจน

ไป๋ยี่เฟยจำจุดนี้ไว้ เพราะงั้นก็ได้ลองมองหาแพก็เทิร์นของฉางเชี่ยว แบบนั้นเขาก็จะสามารถที่จะลงมือก่อน หลบท่าต่อยของฉางเชี่ยว เวลาเดียวกันก็จะสามารถที่จะอาศัยจังหวะนั้นสวนกลับได้

ไป๋ยี่เฟยจ้องมองฉางเชี่ยวไม่ห่าง การหลบของร่างกายนั้นก็ได้เป็นการหลบโดยสัญชาตญาณ ไม่จำเป็นที่จะต้องไปคิด ร่างกายได้ขยับไปเอง

ผ่านไปนาน ในที่สุดไป๋ยี่เฟยก็ได้สังเกตเห็น แล้วก็มองเห็นแพทเทิร์นของฉางเชี่ยว ถึงขั้นเดาการออกหมัดของฉางเชี่ยวได้

เพราะงั้น ตอนที่ฉางเชี่ยวต่อยครั้งต่อไป ไป๋ยี่เฟยก็ได้ลงมือก่อน ร่างกายเอียงไปข้างหน้า แขนได้จับไปที่ด้านในแขนของฉางเชี่ยว จากนั้นร่างกายก็ได้ขยับไปด้านข้าง มือก็ได้บิดแขนของฉางเชี่ยวไปข้างหลัง

มืออีกข้างก็ได้ไปจับแขนอีกข้างของฉางเชี่ยวอย่างรวดเร็ว จากนั้นร่างทั้งร่างก็ได้แนบไปตามหลังของฉางเชี่ยว ล็อกแขนทั้งสองข้างของฉางเชี่ยวไว้แน่น ไม่ให้เขาออกหมัดได้อีก

ฉางเชี่ยวได้อยู่ในการออกหมัดอยู่ตลอด อยู่ๆ ก็ถูกไป๋ยี่เฟยล็อกแขนทั้งสองข้างไว้ ก็ไม่ได้รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย อึ้งไปไม่กี่วิจากนั้นก็ได้ออกแรงขยับ หมายที่จะสะบัดไป๋ยี่เฟยออก

ไป๋ยี่เฟยจะไปให้โอกาสเขาได้ยังไง ก็ได้ออกขาทันที ขาก็ได้เตะไปที่เข่า บังคับให้ฉางเชี่ยวคุกเข่าลง

ส่งเสียง “ตุ้บ”

ฉางเชี่ยวคุกเข่าลงด้วยขาข้างหนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แม่งเอ๋ยเป็นแบบนี้อีกแล้ว

ไป๋ยี่เฟยไม่สนอะไรพวกนั้น เห็นฉางเชี่ยวคุกเข่าแล้ว ก็ได้รีบเปลี่ยนท่า ปล่อยแขนทั้งสองของฉางเชี่ยวเล็กน้อย แล้วก็ได้ล็อกแขนของเขา

“แม่งเห็น!” ฉางเชี่ยวทนไม่ได้ที่จะไม่พูดคำหยาบออกมา