บทที่ 451
“เวลาของคุณไม่มากแล้ว”
ไป๋ยี่เฟยจ้องหลี่เฉียงตงอยู่สักพัก อยากดูอะไรบางอย่างออก แต่หลี่เฉียงตงซ่อนได้ลึกมาก เขาดูอะไรไม่ออกเลย สุดท้ายจึงถาม “บอกผมได้ไหมว่าเธออยู่ไหน?”
“ไม่เห็นเธอผมไม่วางใจ เธอคือชีวิตของผม ไม่มีชีวิตแล้ว ยังเป็นห่วงตัวเองทำไม?”
หลี่เฉียงตงรู้สึกอึ้ง จากนั้นถาม “ผมรับประกันกับคุณ เสว่เอ๋อปลอดภัยจริง ถ้าคุณรู้ว่าเธออยู่ไหน จะยิ่งไม่ดีต่อคุณ”
“คุณควรที่จะตั้งแต่ในเรื่องของตัวเอง”
“ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอปลอดภัยจริงไหม ผมจะตั้งใจทำเรื่องของตัวเองได้ยังไง?” ไป๋ยี่เฟยใจร้อน ก็เหมือนอย่างที่เขาพูด หลี่เสว่คือชีวิตของเขา
หลี่เฉียงตงพูดอย่างซาบซึ้ง “ผมดีใจมาก ที่คุณใส่ใจเสว่เอ๋อ”
“เพราะฉะนั้น?” ไป๋ยี่เฟยกำหมัดแน่น
หลี่เฉียงตงตอบเสียงเรียบ “เพราะฉะนั้น คุณก็ต้องทำธุระของตัวเองให้ดีก่อน อย่างทำให้เสว่เอ๋อเป็นภาระของคุณ ถ้าเป็นแบบนั้น เธอจะเสียใจ แล้วอาจจะจากคุณไป”
“โคร่ง” เสียงดังขึ้นในสมองเขา ไป๋ยี่เฟยรู้สึกว่างเปล่าในสมอง
เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งหลี่เสว่จะจากเขาไป
เขาไม่กล้าคิด
ตอนนี้ถูกหลี่เฉียงตงพูดออกมา ไป๋ยี่เฟยรู้สึกเหมือนถูกมีดแทง ไม่! มันเหมือนคนทั้งคนถูกทุบจนละเอียด
ความรู้สึกแบบนั้นมันเหมือนไม่มีแสงสว่างแม้แต่น้อยในความมืด มีแต่เพียงความสิ้นหวัง
ไป๋ยี่เฟยรู้สึกได้ถึง ไม่มีหลี่เสว่ เขาไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะมีชีวิตต่อไป
หลี่เฉียงตงน้ำเสียงเรียบ แล้วพูด “ไปเถอะ แต่คุณต้องเปลี่ยนเส้นทางใหม่”
“นี่เป็นบททดสอบของคุณ คุณต้องเอาไปคิดเอง ไปค้นหาเอง”
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว “หมายความว่ายังไง?”
“สรุปก็คือ คุณต้องพึ่งตัวเอง” หลี่เฉียงตงพูดจบแล้วก็ลงจากรถ ยืนอยู่ข้างรถ “เสว่เอ๋อจะรอคุณ”
.....
ไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่บนรถครึ่งชั่วโมง ถึงเรียกไป๋หู่กับสวีลั่งกลับมา จากนั้นก็ขับรถกลับโหวจวี๋กรุ๊ป
ในเวลาเดียวกัน หลงหลิงหลิงที่เพิ่งทำงานได้ไม่นานก็มีแขกมาหา
ตอนหลงหลิงหลิงเห็นเขารู้สึกแปลกใจมาก ขณะเดียวกันก็รู้สึกกลัว
คนนั้นพูดกับหลงหลิงหลิงว่า “เวลาพอสมควรแล้ว คุณรู้ว่าต้องทำยังไง”
พูดจบ คนนั้นก็จากไป
หลงหลิงหลิงนั่งในออฟฟิศรู้สึกลังเลและกังวล
......
ตอนกลับ ไป๋ยี่เฟยนั่งข้างหลังคิดถึงเรื่องราวบางอย่าง ทันใดนั้น ไป๋หู่เหยียบเบรกกะทันหัน ไป๋ยี่เฟยโค้งตัวไปข้างหน้า เกือบพุ่งออกไป
“เกิดอะไรขึ้น?” ไป๋ยี่เฟยเงยหน้าขึ้นมอง หน้ารถพวกเขา มีรถเก๋งสีดำจอดอยู่สี่ห้าคัน รถเก๋งเหล่านั้นจอดขวางถนนไว้
ไป๋หู่กำลังจะถอยรถ ด้านหลังรถก็มีรถสองหัน ใช้วิธีเดียวกัน
ถนนเส้นนี้ไม่ค่อยคึกคัก กลับกัน ค่อนข้างเปลี่ยว เพราะเหตุการณ์นี้ คนอื่นๆก็รีบหนีออกห่างทันที แค่ดูก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะฉะนั้นไม่มีคนกล้ารอแถวนั้น
ไม่นาน ก็มีคนชุดดำลงมาจากรถ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่