ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 459

บทที่ 459

คนรอบข้างเห็นแล้วต่างก็มองหน้าสบตากัน คำพูดของไป๋ยี่เฟยเมื่อกี้พวกเขาก็ได้ยินแล้ว หน้าหลังติดต่อกัน พบว่าพวกเขาถูกหลอกใช้แล้ว

ความจริงแล้วไม่ใช่ไป๋ยี่เฟยรังแกคน แต่ไป๋ยี่เฟยเพราะเรื่องของหลี่ฝานถึงรังแกคน และไป๋ยี่เฟยยังพูดถึงปู่ หมายความว่าหลี่ฝานไม่ใช่คนกตัญญู

คิดแล้ว หลี่ฝานที่พูดโกหก ก็เพราะอยากให้พวกเขาต่อว่าไป๋ยี่เฟย

ทันใดนั้น สายตาทุกคนที่มองหลี่ฝานก็เริ่มไม่เป็นมิตร ดูถูกยิ่งกว่าสายตาที่มองไป๋ยี่เฟยเมื่อครู่อีก

หลี่ฝานทนสายตาแบบนี้ไม่ได้ ต้องบอดี้การ์ดที่กำลังลุกขึ้นแล้วตะโกน “พวกแกยังไม่ไปอีก......”

บอดี้การ์ดพยายามฟังคำพูดของหลี่ฝานและพอเข้าใจ จึงรีบเข้าไปเข็นหลี่ฝาน ออกจากกลุ่มผู้คน

......

ค่ำคืนมาถึง ไฟสองข้างทางเริ่มสว่าง ไฟกะพริบของร้านค้าก็พากันเปิด สว่างไสว

ข้างถนนสายเก่าแห่งหนึ่ง มีคนยืนอยู่มากมาย ในมือถือไม้

คนเดินผ่านมองเห็น ก็รีบก้มหน้าเดินจากไป

ละแวกนี้เดินผ่านเห็นคนชกต่อยเป็นเรื่องธรรมดา เคยชินกันแล้ว ดังนั้นพอเห็นสิ่งแรกก็คือรีบออกห่าง

ไม่นาน ละแวกใกล้เคียงก็ไม่มีคนแล้ว

เวลานี้ คนที่เป็นหัวหน้า ใส่ชุดกีฬา มือข้างหนึ่งถือไม้ ข้างหนึ่งถือบุหรี่ มองไปที่ร้านเหล้าตรงข้าม “ทำไมคนยังไม่มา?”

“พี่ใหญ่ หรือว่าข่าวผิดพลาด?” ลูกน้องคนหนึ่งพูดอย่างสงสัย

ชายที่เป็นหัวหน้ามองลูกน้อง “ไม่ผิดแน่ ข่าวต้องจริงอยู่แล้ว ฝั่งตรงข้ามไม่ให้ข่าวปลอมแน่”

“งั้น......” ลูกน้องไม่รู้ควรทำยังไง

หัวหน้าทำเสียงรำคาญ “ไป พวกเราบุก ไม่ว่าเร็วหรือช้า ยังไงก็ต้องทุบ”

พูดจบ คนทั้งกลุ่มก็เดินเข้าร้านเหล้า

ในร้านเหล้า แสงไฟสว่างไสว ผู้คนเข้าๆออกๆ ทั้งตรงบาร์ ที่นั่ง ถูกนั่งจนเต็ม และดนตรีเสียงดัง ทำให้คนต้องเคลิ้มตาม

เมื่อมีชายยี่สิบคนบุกเข้ามา บางคนก็ไม่เห็นพวกเขา ยังทำในสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ พูดได้ว่าไม่ใส่ใจพวกเขา

ผู้ชายรู้สึกไม่พอใจ โบกมือ “ทุบ”

พูดจบ ลูกน้องข้างหลังก็บุกกันเข้าไป เห็นอะไรก็ทุบ

“อ๊าก”

“ปัง”

“แพร๊ง”

ทันใดนั้น ในร้านเหล้าที่ครึกครื้น ก็มีแต่เสียงคนกรีดร้อง เสียงขวดแก้วแตก และเสียงข้าวของแตกกระจาย

ผู้คนในร้านเหล้าต่างก็ตกใจ เห็นสถานการณ์ไม่ดี ต่างก็พากันหนี ไม่นาน ภายในร้านเหล้าก็เหลือเพียงพนักงาน แล้วก็กลุ่มคนที่มาทุบร้าน

พนักงานในร้านพอเห็นก็พากันหลบ หนึ่งในนั้นเป็นคนดูแลร้าน รีบวิ่งไปชั้นสองไปหาลูกพี่ของพวกเขา หัวล้านหลิว

เวลานี้หัวล้านหลิวกำลังคุยธุระกับชายคนหนึ่งในห้องรับรอง มีคนเข้ามาทำให้เขาตกใจ หน้าดำไปทันที “ทำอะไร? รีบร้อนแบบนี้”

“ลูกพี่ มีคนมาทุบร้าน แขกหนีไปหมดแล้ว โต๊ะเก้าอี้เหล้าโดนทุบทิ้งหมดแล้ว”

หัวล้านหลิวได้ยินก็ตะลึง แล้วพยักหน้า พูดเสียงเรียบ “ให้พวกเขาทุบ เดี๋ยวก็มีคนมาจัดการพวกเขา”

พูดจบ หัวล้านหลิวโบกมือ ให้เขาออกไป

คนที่ดูแลร้านรู้สึกงง ออกไปแล้วยังยืนงงอยู่พักใหญ่

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกพี่รู้ว่าร้านถูกทุบ คงพาลูกน้องเข้าไปจัดการแล้ว แต่วันนี้เป็นอะไร? ทำไมถึงได้นิ่งเฉยขนาดนี้? ก็เพราะว่าเดี๋ยวจะมีคนมาจัดการพวกเขา?

แล้วใครกันที่จะมา? หรือว่าลูกพี่รู้เรื่องนี้ก่อนแล้ว จึงได้แจ้งลูกน้องที่อื่นไว้ล่วงหน้า?

ในห้องรับรอง หัวล้านหลิวมองชายที่หน้าตรงข้าม สายตาครุ่นคิด จากนั้นก็พูดเสียงเรียบ “ผมเป็นคนหยาบ ไม่อยากเข้าร่วมกับพวกคุณ อีกอย่างผมกับไป๋ยี่เฟยก็มีความสัมพันธ์แค่เรื่องเงิน ไม่ได้รู้จักกัน”

ชายตรงข้างหัวเราะ “ผมรู้ ผมมาหาคุณไม่ใช่เพราะเรื่องนี้”