ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 475

บทที่ 475

เย่ฮวนขมวดคิ้วและมองไปที่ไป๋ยี่เฟย “ไป๋ยี่เฟย คุณอย่าหยิ่งให้มากนะ! คุณคิดว่าเย่ฮวนอย่างผมเป็นคนอ่อนแอหรือไม่?”

ไป๋ยี่เฟยตะคอกอย่างเย็นชา “ผมหยิ่งงั้นเหรอ?”

“คุณแม่งทำไมไม่ว่าหลิ่วจาวเฟิงหยิ่งบ้าง?”

“จับตัวผู้ช่วยของผมไป และยังให้คนตีเธอ และตอนนี้ยังพูดออกมาให้ทุกคนฟังอีกด้วย!”

“เขายังอยากจะแย่งภรรยาของผมต่อหน้าผมอีกด้วย!”

“ถ้าผมแม่งยังไม่ลงมืออีก ผมก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว!”

เย่ฮวนมองไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างเงียบๆหลังจากที่ได้ยินเช่นนี้

และคนในห้องโถงต่างก็เริ่มเงียบสงบลง

นี่มันเป็นเรื่องอะไรกันแน่?

คนรวยเรื่องเยอะจริงๆ!

ทุกคนต่างก็เป็นคนเล็กคนน้อยที่ไม่มีอำนาจ เพื่อปกป้องตัวเอง แน่นอนว่าไม่มีไครยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของพวกเขาเลย ดังนั้นพวกเขาจึงเพียงแค่เฝ้าดูอย่างเงียบๆ

หลิ่วจาวเฟิงถูกไป๋ยี่เฟยต่อยจนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ เขายังคงนอนอยู่บนพื้น แต่เขาก็เป็นเหมือนแมลงสาบที่ตีไม่ตาย จึงโจมตีไป๋ยี่เฟยอย่างดื้อรั้น “กูหยิ่งแล้วยังไง? กูมีคุณสมบัติพอที่จะหยิ่งได้!”

“ตอนนี้มึงไม่ได้เป็นประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปแล้ว? ยังจะหยิ่งไปเพื่ออะไร!”

ไป๋ยี่เฟยตะคอกอย่างเย็นชา “ใครแม่งบองกับมึงว่าหยิ่งจะต้องมีฐานะด้วย? กูไม่มีอะไรเลย กูก็หยิ่งได้เหมือนกัน มึงจะทำอะไรกับกูได้?”

หลิ่วจาวเฟิงสำลัก ไม่รู้จะตอบกลับยังไงเลยจริงๆ

เย่ฮวนพูดขึ้นอีกครั้ง “ไป๋ยี่เฟย เรื่องอื่นๆผมจะไม่พูดถึง แต่ตอนนี้คุณทำลายงานแต่งงานของผมไปแล้ว คุณจะจัดการสิ่งนี้ยังไง?”

“จะจัดการยังไงงั้นเหรอ?” ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเยาะ “จัดการบ้าอะไร!”

สีหน้าของเย่ฮวนมืดมนลงทันที หลังจากหยุดชั่วขณะ

ทุกคนก็รู้สึกหวาดกลัวเช่นกัน บุคคลผู้นี้กล้าหาญจริงๆ ไม่เพียงแต่ทุบตีคนเท่านั้น แต่ยังพูดอย่างหยิ่งผยองอีก จนแม้แต่เย่ฮวนก็ยังกล้าเยาะเย้ย ชื่นชมในความกล้าหาญของเขาจริงๆ

หลี่เสว่รู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่ตอนนี้ปัญหามาถึงจุดนี้แล้ว ควรจะจบมันอย่างไร?

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้กังวลเลยสักนิด แต่ก่อนหน้านั้น เขารู้สึกว่าควรส่งหลี่เสว่ออกไปก่อนค่อยว่ากันอีกที

“เสว่เอ๋อ ภรรยา คุณไปรอผมที่ลานจอดรถก่อนได้ไหม?”

หลี่เสว่ตะลึงเล็กน้อย “คุณจะทำอะไร?”

หลี่เสว่ไม่ได้โง่ และนี่คือไป๋ยี่เฟยกำลังให้เธอห่างออกไปก่อน

ไป๋ยี่เฟยยิ้มเล็กน้อย “มันไม่มีอะไร แค่ทำให้เรื่องนี้จบลง เมื่อถึงเวลานั้นเราก็จะกลับไปได้แล้ว”

“โอเค” หลี่เสว่กัดริมฝีปากของเธอ แม้เธอจะรู้ว่าคำพูดของไป๋ยี่เฟยไม่เป็นความจริงสักเท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่ต้องการให้ไป๋ยี่เฟยกังวลเพราะเธอ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าตกลงไป

ไป๋ยี่เฟยปล่อยหลี่เสว่จากไป และเย่ฮวนก็ไม่ได้ให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยุดไว้ แต่หลิ่วจาวเฟิงไม่ยอมใจ อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกเย่ฮวนตะโกนใส่ “หลิ่วจาวเฟิง พอแล้ว!”

หลิ่วจาวเฟิงเฝ้าดูหลี่เสว่เดินออกไป และร่างกายหายไปจากรอบมุม ถึงเขาจะไม่เต็มใจสักแค่ไหนก็ไม่สามารถทำอะไรได้ และตอนนี้เขาก็จะต้องเชื่อฟังคำพูดของเย่ฮวนจริงๆ

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หลิ่วจาวเฟิงด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้สนใจ เพียงแค่ยิ้มเยาะ “ตอนนี้ ผมสามารถลงมือได้อย่างเต็มที่แล้ว”

เมื่อพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ไปถึงตรงหน้าของหลิ่วจาวเฟิงด้วยความเร็วที่ทุกคนคาดไม่ถึง กำปั้นขึ้น และทุบลงไป

หลิ่วจาวเฟิงต่อสู้อยู่นานถึงจะลุกขึ้นยืนได้ และตอนนี้เขาก็ถูกไป๋ยี่เฟยต่อยจนล้มตัวไปอีกครั้ง

“อ๊ะ!”

“อ๊ะ!”

เสี่ยงกรี๊ดร้องดังขึ้นต่อๆกัน

ไป๋ยี่เฟยใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของร่างกายต่อยตีหลิ่วจาวเฟิง พยายามจะทุบตีเขาให้ตายทั้งเป็น

อย่างไรก็ตาม โดยธรรมชาติแล้วเย่ฮวนก็ไม่ยอมให้สถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นแน่นอน