ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 48

บทที่ 48

ไม่นานนัก หลี่เสว่ยังพอใจสร้อยที่ใช้เพชรมรกตเป็นหลักเส้นหนึ่ง ทั้งเส้นก็มีแค่เพชรมรกตเพียงเม็ดเดียว รอบๆ แต่งด้วยโลหะฝังเพชรเม็ดละเอียด ดูใจกว้างทั้งยังสวยมีระดับ

แต่เมื่อเหลือบไปเห็นราคาอีก “หนึ่งแสนแปดหมื่นแปดพัน! นี่......”

ไป๋ยี่เฟยได้ยินเสียง ก็หันไปมอง อันนี้ก็ไม่เลวเลย แล้วก็เหมาะกับนิสัยของหลิวจื่อหยุนด้วย ก็พูดกับพนักงานขาย “เอาอันนี้แหละ ใส่กล่องเลยครับ!”

“ได้ค่ะ คุณผู้ชาย” พนักงานขายเองก็ตะลึงเล็กน้อย เพราะดูพวกเขาสวมใส่เสื้อผ้าเหมือนคนธรรมดา ไม่คิดเลยว่าจะตัดสินใจซื้ออย่างตรงไปตรงมาขนาดนี้

ต้องรู้ว่า มรกตถูกเรียกว่าเป็นหนึ่งในสี่สุดยอดอัญมณี ราคาก็ต้องไม่ต่ำอย่างแน่นอน ชิ้นนี้ที่ไป๋ยี่เฟยซื้อ เป็นมรกตจากธรรมชาติที่ค่อนข้างบริสุทธิ์พอดี มีเพียงแค่สองกะรัต ก็ราคาแสนกว่าแล้ว

หลี่เสว่รีบรั้งไป๋ยี่เฟยไว้ พูดเสียงเบา “เดี๋ยวก่อนค่ะ อันนี้ไม่แพงไปหรือ?”

ไป๋ยี่เฟยเห็นหลี่เสว่ทำท่าทีกังวล กล่าว “ไม่เป็นไร แค่แสนกว่าๆ เอง เชื่อสิว่าแม่ต้องชอบแน่ๆ”

“แต่ว่า....”

หลี่เสว่โตขนาดนี้ยังไม่เคยซื้อเครื่องเพชรแพงขนาดนี้มาก่อน ราคาพันกว่าสำหรับเธอก็นับว่าแพงแล้ว

“เสว่เอ๋อ อยากลองสวมเส้นนั้นไหม?” ไป๋ยี่เฟยรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง

หลี่เสว่มองตามไป เป็นชุดที่เธอเพิ่งดูไปเมื่อกี้ ในใจก็รู้สึกจั๊กจี้เล็กหน้อย แค่ลองคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?

“ค่ะ”

ไป๋ยี่เฟยพูดกับพนักงานขาย “พวกเราอยากลองอันนี้”

“ได้ค่ะ คุณผู้ชาย” พนักงานขายยิ้มแล้วเอาเครื่องประดับออกมา แล้วสวมให้หลี่เสว่ทีละชิ้นทีละชิ้น

เพชรพลอยคู่กับสาวงาม ชั่วขณะ ไป๋ยี่เฟยก็มองเหม่อเล็กน้อย

“เป็นยังไงบ้าง?” หลี่เสว่เอ่ยถามด้วยความกระวนกระวาย

ไป๋ยี่เฟยดึงสติกลับมา พยักหน้าไม่หยุด “ดูดี ภรรยาฉันดูดีที่สุด!”

หลี่เสว่อดขำไม่ได้ หันไปมองกระจกอยู่หลายที เหมือนกับจะจดจำมันไว้ในสมองลึกๆ

ตอนนี้หลี่เสว่ชื่นชมจนพอใจแล้ว พอถอดออกอย่างอาลัยเล็กน้อย ก็ได้ยินไป๋ยี่เฟยกล่าว “ชุดนี้ก็เอาครับ”

“นี่.........” หลี่เสว่ที่อยู่ข้างๆ งงงันเล็กน้อย

มองหลี่เสว่ที่กำลังงงงวยอยู่ ไป๋ยี่เฟยรู้สึกตลกขบขัน “เป็นอะไรไป? ไม่ชอบเหรอ?”

หลี่เสว่ส่ายหัว “ชอบค่ะ...แต่ว่า นี่ นี่มันแพงไปหรือเปล่า?”

เธอชอบมากจริงๆ แต่ไป๋ยี่เฟยซื้อสร้อยแสนแพงเส้นนั้นให้แม่ไปแล้ว แล้วซื้ออีกชุดให้ตัวเองอีก แพงเกินไปจริงๆ

ไป๋ยี่เฟยมองเธออย่างไม่เข้าใจ “ยังโอเค ไม่แพง”

กลางใจหลี่เสว่สั่นคลอนเล็กน้อย คิดอยู่ครู่ ก็ยังกล่าว “ช่างมันเถอะ! ฉันไม่ได้ชอบมันเท่าไหร่”

สิ้นเสียง ไป๋ยี่เฟยก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าหลี่เสว่เธอชอบหรือไม่ชอบกันแน่

พนักงานขายที่เห็นสถานการณ์ก็พูดขึ้น “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงท่านนี้ชอบอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ! เพียงแต่ว่ากลัวท่านใช้จ่ายสิ้นเปลืองเกินไปเท่านั้น ช่างใส่ใจจริงๆ เลยค่ะ!”

ไป๋ยี่เฟยได้ยินก็เข้าใจในทันที โบกมือไปตรงๆ “งั้นใส่กล่องเลยครับ”

ขณะเดียวกัน ก็มีคนสองคนเดินเข้ามา เป็นคู่ชายหญิง ผู้ชายสวมชุดสูทราคาแพง ส่วนผู้หญิงก็สวมชุดกระโปรงเข้ารูปเซ็กซี่ แต่งหน้าจัดทั้งยังสวยเพริศพริ้ง ดูยั่วยวนเป็นอย่างยิ่ง

หญิงสาวเดินมาที่ตู้โชว์ ถามพนักงานขาย “สร้อยทำอะความารีนที่ฉันมาดูตอนนั้นยังอยู่หรือเปล่า?”

เพิ่งพูดจบ หญิงสาวก็เห็นเครื่องประดับชุดนั้นพอดี “ยังอยู่ งั้นรบกวนคุณห่อให้ที ฉันซื้อเลย”

พนักงานขายลำบากใจเล็กน้อย “นี่....”

ไป๋ยี่เฟยมองด้วยสองตา “ขอโทษทีครับ ชุดนี้พวกเราจะซื้อก่อนแล้ว”

“คุณเป็นใครน่ะ?” หญิงสาวพูดเสียงหวีดแหลมเล็กน้อย “ชุดนี้ฉันชอบก่อนชัดๆ ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยมา แล้วก็บอกเขาให้เก็บไว้ให้ฉัน!”

“คุณยังไม่จ่ายเงินก็ไม่นับว่าเป็นของคุณ” ไป๋ยี่เฟยเอ่ยเสียงเรียบ