สรุปเนื้อหา บทที่ 49 – ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ โดย เหมยปาเหย
บท บทที่ 49 ของ ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เหมยปาเหย อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 49
“นายไป๋ นี่คือบัตรของคุณค่ะ กรุณาเก็บรักษาไว้ดีๆ”
ผู้ชายและผู้หญิงชะงักอีกครั้ง
บัตรใบนั้นเป็นบัตรธนาคารจริงหรือ?
ชุดอะความารีนและมรกตอันนั้นรวมกันก็สามสี่แสนแล้ว!
ไป๋ยี่เฟยรับบัตร และหลังจากรับสินค้ามา ก็ไม่สนใจสองคนนั้น จับมือหลี่เสว่เดินออกไป
ผู้หญิงไม่ยอมเห็นเครื่องประดับที่ตนชอบถูกแย่งไป “รอก่อน! ไม่ให้ไป!”
ไป๋ยี่เฟยพูดกับหลี่เสว่: “อย่าไปสนใจพวกเขา”
หลี่เสว่พยักหน้า คนแบบนี้เธอเองก็ไม่อยากสนใจ
“นี่ พวกคุณหูหนวกหรือไง?” ผู้หญิงเปลี่ยนเป็นหวีดแหลมขึ้นมาอีกแล้ว “ไม่อนุญาตให้ไป! อัญมณีอะความารีนนั้นเป็นของฉัน! พวกคุณหยุดเดี๋ยวนี้!”
เสียงตะโกนทำเอาคนรอบๆ ตู้โชว์หันมามอง
ไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่ก็ยังคงไม่สนใจเขา เดินไปข้างหน้าต่อ
ตอนนี้ ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ผู้หญิงจู่ๆ ก็ตวาดออกมา “หุบปาก!”
ผู้ชายจ้องมองผู้หญิงเขม็งด้วยความโหดเหี้ยม จากนั้นตัวเองก็เดินนำไป
เมื่อกี้เขารู้สึกคุ้นตาไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่ ตอนนั้นยังนึกไม่ออก หลังจากนั้นพอได้ยินพนักงานขายเรียก “นายไป๋” เขาก็นึกออกในทันที แต่ก่อนเคยเจอเขาในงานเลี้ยงครบรอบของหลิ่วซื่อกรุ๊ป เพียงแต่ตอนนั้นเขายืนอยู่ไกล เลยมองไม่ชัดเท่านั้น
แม่งเอ๊ย ไม่คิดว่าจะเป็นผู้จัดการใหญ่ของโหวจวี๋กรุ๊ปและกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปของหลี่เสว่!
ท่าทีของผู้หญิงของตนเมื่อกี้ เป็นการล่วงเกินไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่ไปแล้วอย่างถึงที่สุด ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร?
“ประธานไป๋ ประธานหลี่ ขออนุญาตส่งตรงนี้”
ไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่หยุดเดินพร้อมกัน หันกลับไปอย่างงงงวย
“ประธานไป๋ ประธานหลี่ ขออภัยจริงๆ ครับ เมื่อกี้ตาไม่มีแวว จึงมองไม่ออก ฉันขอกล่าวขอขมาคำพูดของเจียวเจียวเมื่อกี้ไว้ ณ ตรงนี้ หวังว่าทั้งสองท่านจะไม่ใส่ใจ”
ไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่สบตามอง ก็เข้าใจขึ้นมา
ด้านหลัง หญิงที่ชื่อเจียวเจียวตะลึงตาค้าง
ประธานไป๋?ประธานหลี่?
นี่เธอล่วงเกินคนใหญ่คนโตไปแล้วหรือ?
คิดถึงตรงนี้ ผู้หญิงก็เริ่มกลัวขึ้นมา ตัวสั่นระริกเล็กน้อย
คนรอบๆ เห็นก็ชะงักกันหมด สถานการณ์นี้มันอะไร?
ไป๋ยี่เฟยเหลือบมองผู้ชาย แล้วเหลือบมองผู้หญิงอีกที พูดเสียงเรียบ “พวกเรามันคนบ้านนอก กล้าที่ไหน?”
ผู้ชายเหงื่อเย็นเยียบไหลไม่หยุด เช็ดหน้าผาก แล้วหันกลับไปตะโกนกับผู้หญิงคนนั้น: “ยังไม่รีบมาขอโทษประธานไป๋กับประธานหลี่อีก!”
ผู้หญิงได้ยินก็ได้สติ เดินเข้ามากลัวตัวสั่นงก
หลี่เฉียงตงเองก็กล่าว : “คุณก็พูดน้อยหน่อยเถอะ!”
หลิวจื่อหยุนส่งเสียงเหอะ มองหน้าหลี่เสว่ไม่พูดอะไรมาก แต่ก็ยังคงอดไม่ได้พูดไปหนึ่งประโยค “ก็ไม่รู้ไอ้ของไร้ประโยชน์นี่มีอะไรดี จะต้องเข้าข้างเขาตลอด!”
หลี่เสว่มองไป๋ยี่เฟยอย่างรู้สึกผิด
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว หลังจากนั้นก็ยิ้มและเดินเข้าไปกล่าว: “แม่ครับ เรื่องเมื่อวานเป็นความผิดของผม วันนี้มีของมาขอโทษแสดงความสำนึกผิด”
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็หยิบกล่องสร้อยมรกตในมือยื่นให้หลิวจื่อหยุน
หลิวจื่อหยุนรับของขวัญมา เปิดไปด้วย ระแวงไปด้วยกล่าว: “เธอจะส่งของขวัญอะไรให้ฉันได้?”
เมื่อเปิดกล่อง อัญมณีสีเขียวมรกตทรงเหลี่ยมเข้ากันกับเพชรเม็ดละเอียด ส่องแสงสะท้อนแวววาวเป็นประกายใต้แสงไฟ ทำเอามือของหลิวจื่อหยุนค้างเติ่ง
“นี่คือ.......”
หลี่เสว่รีบพูด “นี่คือมรกตค่ะ ถึงจะมีแค่สองกะรัต แต่ว่าราคาสูงมากเลย เส้นนี้ก็จ่ายไปหนึ่งแสนแปดหมื่นนะคะ!”
“หนึ่งแสนแปดหมื่น?” หลิวจื่อหยุนสะดุ้งตกใจ
เธอแต่งงานกับหลี่เฉียงตงมานานขนาดนี้แล้ว เครื่องประดับที่ซื้อให้เธอแพงสุดก็ไม่เกินห้าหมื่น แต่วันนี้ เส้นนี้ราคาหนึ่งแสนแปดหมื่น!
หลี่เฉียงตงก็ตกใจเช่นกัน “แพงขนาดนี้เลยหรือ?”
ไป๋ยี่เฟยยิ้มพูด “ก็ไม่ได้แพงมาก”
หลี่เสว่จ้องมองไป๋ยี่เฟย แล้วกล่าวอีก “เขาก็ซื้อให้ฉันชุดหนึ่งค่ะ เป็นอะความารีน ราคาสองแสน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่