ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 489

บทที่ 489

หลี่เสว่คิดอะไรไปมากมาย แต่ในสุดท้ายเธอก็มีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น

ไป๋ยี่เฟยจะตายไม่ได้ และยอมแพ้ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นเขาก็ต้องหย่ากับเธอ!

หย่ากัน...........

งั้นก็............หย่ากันเลย!

...........

ไป๋ยี่เฟยยืนอยู่ข้างนอกตลอด และไม่ได้ยินบทสนทนาในห้องผู้ป่วย หลังจากเห็นว่าออกมาแล้ว ไป๋ยี่เฟยก็จ้องมองไปที่หลี่เฉียงตง

หลี่เฉียงตงไม่ได้ให้คำอธิบายมากมาย แต่ทัศนคติของหลิวจื่อหยุนเปลี่ยนไป และยิ้มให้ไป๋ยี่เฟยและพูดว่า “คุณรีบไปดูเสว่เอ๋อหน่อย ดูแลเธอให้ดีๆ”

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หลิวจื่อหยุนอย่างสงสัย ก่อนที่เขาจะพูดอะไร หลี่เฉียงตงและหลิวจื่อหยุนก็ได้จากไปแล้ว

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่เงาร่างที่กำลังจากไปไกลของทั้งสองคน ถอนหายใจอย่างอ่อนแรง จากนั้นก็สงบสติอารมณ์ให้ดี และไปที่ห้องผู้ป่วยของหลี่เสว่

“ภรรยา คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง?” ไป๋ยี่เฟยเดินเข้าไปและเห็นว่าหลี่เสว่นั่งพิงหลังอยู่หัวเตียง และรีบเดินเข้าไป “จะดื่มน้ำหรือเปล่า? ผมจะรินให้คุณ”

หลี่เสว่มองไปที่เงาร่างของไป๋ยี่เฟยที่กำลังเทน้ำ จมูกของเธอเปรี้ยวฝาด หลังจากหย่าแล้ว ก็ไม่สามารถเห็นเขาเป็นแบบนี้อีกต่อไปแล้วใช่ไหม? เขาจะทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นในอนาคตแล้วใช่ไหม?

“เสว่เอ๋อ? คุณเป็นอะไรไป? ทำไมถึงร้องไห้?”

หลี่เสว่เอียงหัวของเธอทันที และพูดอย่างจางๆว่า “ไม่เป็นไร”

ไป๋ยี่เฟยหยุดชั่วขณะ แล้วเขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมา และกอดหลี่เสว่ไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยความทุกข์ใจ “อืม มันจะไม่เป็นไรอย่างแน่นอน”

หลี่เสว่ไม่รู้ว่าทำไม ทันทีที่ถูกไป๋ยี่เฟยกอดเธอไว้ เธอก็ยิ่งอยากจะร้องไห้มากขึ้น

อย่างไรก็ตาม เธอก็อดกลั้นไว้อย่างสุดความสามารถ และผลักไป๋ยี่เฟยออกไปด้วยความคิดริเริ่ม “คุณน่าจะยังมีเรื่องที่จะต้องไปทำใช่ไหม ไปทำเถอะ อย่ารอช้า ฉันจะนอนแล้ว”

“เอ่อ.........โอเค” ไป๋ยี่เฟยไม่มีทางเลือก ต้องลุกขึ้นและจากไป หลังออกไปแล้วถึงตอบสนองกลับมา ดูเหมือนว่าครั้งแรกที่เขาออกมาก็เพราะหลี่เสว่บอกว่าจะนอนแล้วเหมือนกัน?

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว ช่างมันเถอะ หลี่เสว่ดูเหมือนจะรู้เรื่องที่เธอไม่สามารถมีลูกได้แล้ว นั่นคือสาเหตุที่เธอร้องไห้เสียใจขนาดนั้น เมื่อนึกถึงการแสดงออกของหลี่เสว่ในตอนเมื่อกี้นี้ หัวใจของไป๋ยี่เฟยก็กระตุก และเจ็บปวดอย่างมาก

“ไม่ได้ ต้องหาทางแก้ไขโดยเร็วที่สุด” ไป๋ยี่เฟยกำหมัดแน่น และวางแผนที่จะไปที่โรงพยาบาลโว่หลงเพื่อไปหาหลิวเสี่ยวอิง

ทันทีที่เดินไปถึงทางเข้าโรงพยาบาล ก็เห็นหลิวเสี่ยวอิงในชุดลำลองกำลังเดินมา

“เฮ้ ไป๋ยี่เฟย! คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” หลิวเสี่ยวอิงตื่นเต้นมากเมื่อได้เห็นไป๋ยี่เฟย หัวใจที่แน่นิ่งของเธอก็วางลงไปด้วย

ไป๋ยี่เฟยยิ้ม “ไม่เป็นไร ใช่แล้ว หลิงหลิงเป็นยังไงบ้าง?”

“มันเป็นแค่แผลที่ผิวหนังทั้งหมด ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว” หลิวเสี่ยวอิงตอบ แล้วก็เม้มริมฝีปากอีกครั้ง “คุณไม่เป็นห่วงฉันบ้างเลยเหรอ?”

“คุณเป็นอะไร?” ไป๋ยี่เฟยถามอย่างสงสัย

หลิวเสี่ยวอิงกลอกตา แล้วตัดพ้อ “เอาล่ะๆ ฉันได้ยินมาว่าเสว่เอ๋อก็อยู่ในโรงพยาบาลด้วย มาเยี่ยมดูสักหน่อย เสว่เอ๋อล่ะอยู่ไหน?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ การแสดงออกของไป๋ยี่เฟยก็กลายเป็นจริงจัง

“เป็นอะไรไปเหรอ?” หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกไวต่ออารมณ์ของไป๋ยี่เฟยมาก และตระหนักถึงความกังวลของไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยย่นคิ้วและพูดว่า “เดี๋ยวคุณไปเยี่ยมเสว่เอ๋อ และก็ตรวจร่างกายของเธออีกครั้ง เป็นการผสมผสานระหว่างแผลจีนและตะวันตก เป็นการรับประกันสองเท่า”

แม้ว่าเขาจะเข้าใจว่าหลี่เสว่อาจรู้เกี่ยวกับภาวะมีบุตรไม่ได้ของเธอ แต่ถ้าไม่จำเป็นต้องพูดถึงก็พยายามจะไม่พูดถึง เขาไม่ต้องการให้เธอเสียใจ

หลิวเสี่ยวอิงมองเขาอย่างแปลกๆ “ทำไมอ่า? ร่างกายของเธอมีปัญหาอะไรเหรอ?”

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างจางๆ “คุณไปตรวจแล้วก็จะรู้เอง หลังจากการตรวจสอบบอกผมด้วย ว่าพอมีวิธีอะไรบ้างไหม?”

“ผมจะไปเยี่ยมหลิงหลิงสักหน่อย” ไป๋ยี่เฟยพูดจบ ก็ก้าวออกไป

หลิวเสี่ยวอิงตะโกนสองครั้งจากด้านหลัง “เฮ้ คุณพูดให้ชัดเจนสิ!”

อย่างไรก็ตามไป๋ยี่เฟยไม่ได้หันกลับไปมอง แต่ขับรถไปที่โรงพยาบาลโว่หลง

..........

หลิวเสี่ยวอิงโค้งงอริมฝีปากของเธอ จากนั้นก็สะบัดหางม้าของตัวเอง และไปที่ห้องผู้ป่วยของหลี่เสว

หลี่เสว่กำลังจะนอนแล้วจริงๆ แต่น่าเสียดายที่เธอเสียใจเกินไป คิดมากเกินไป และนอนไม่หลับ หลังจากที่ได้ยินเสียงนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นด้วยความสงสัย ใครมาอีกแล้วเหรอ?