ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 498

บทที่ 498

เหลียงยู่รอเงียบๆอยู่คนเดียว ในหัวคิดถึงไป๋ยี่เฟยอย่างช่วยไม่ได้

ในขณะนี้ สายตาของเหลียงยู่ก็ซับซ้อนอยู่ไม่น้อย

เธอสรรเสริญเทิดทูนไป๋ยี่เฟย พวกเขาอยู่ที่ภูเขาด้วยกันเป็นเวลาหนึ่งเดือน แล้วก็เลยกลายเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกันอีก

แต่ผ่านไปได้ไม่นาน พ่อของไป๋ยี่เฟยก็ฆ่าพ่อของเธอ！

เหอะ นี่มันละครน้ำเน่าอะไรกันเนี่ย? ทำไมถึงต้องมาเกิดกับเธอด้วย?

ตอนที่เธอรู้ว่าพ่อของเธอตาย รู้ว่าใครเป็นฆาตกร เธอแทบจะพังทลายลงทันที

เธอคิดที่จะแก้แค้น คิดที่จะแก้แค้นไป๋หยุนเผิง แต่ว่า ไป๋หยุนเผิงเป็นพ่อของไป๋ยี่เฟย ถ้าเธอแก้แค้นไป๋หยุนเผิง ไป๋ยี่เฟยจะมาแก้แค้นเธอคืนไหม?

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเขาจากที่เป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน จะกลายเป็นคนที่แค้นฆ่าพ่อกันแน่นอน！

แต่ว่า……

กว่าที่เธอจะเจอคนที่ไว้เนื้อเชื่อใจกันได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ทำไมต้องกลายเป็นคนที่มีความแค้นต่อกันด้วย?

สวรรค์กำลังล้อเล่นกับเธออยู่ใช่ไหม?

……

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ไป๋ยี่เฟยก็ปรากฏตัวขึ้นมาที่ห้องพัก

หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยรู้เรื่องนี้ก็คิดว่าเหลียงยู่จะต้องเจ็บปวดทรมานแน่ๆ แต่เขาติดต่อเหลียงยู่ไม่ได้ แล้วก็ไม่กล้าติดต่อไปหาเหลียงยู่ด้วยเช่นกัน ถึงยังไง ก็เป็นพ่อของเขา ที่เป็นคนไปฆ่าพ่อของเหลียงยู่

คิดไม่ถึง ว่าเหลียงยู่จะมาหาเขาด้วยตัวเองแบบนี้ มาแก้แค้นเขาใช่ไหม?

เดินเข้าไปในห้องพัก เห็นเหลียงยู่สวมชุดสีดำ ดูอึมครึมหดหู่ ไม่ได้มีชีวิตชีวาเหมือนกับเมื่อก่อน สองตาเต็มไปด้วยความมืดมน

“ศิษย์พี่”ในสถานการณ์แบบนี้ ไป๋ยีเฟยเลือกที่จะปฏิบัติตัวดีกับเหลียงยู่ กล่าวทักทายเธอก่อน

ทันทีที่ไป๋ยี่เฟยเดินเข้ามา เหลียงยู่ก็หันมามอง หลังจากเห็นไป๋ยี่เฟยแล้ว เธอก็บีบมือของตัวเองไว้แน่น ฝ่ามือถูกเล็บตัวเองจิกจนรู้สึกเจ็บ

“อย่าเรียกฉันว่าศิษย์พี่！”เหลียงยู่พูดขึ้นอย่างเย็นชา

ไป๋ยี่เฟยยิ้มอย่างอมทุกข์ นั่งลงตรงข้ามกับเหลียงยู่“มาแก้แค้นผม?”

“ฉันก็อยากอยู่นะ”เหลียงยู่จ้องไป๋ยี่เฟยพร้อมกับพูดขึ้น“แต่ไม่ใช่”

“หมายความว่ายังไง?”ไป๋ยี่เฟยอึ้งเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าเหลียงยู่คิดจะทำอะไร?

เหลียงยู่ชำเลืองตา ไม่ได้มองไป๋ยี่เฟยอีกแล้ว เธอกลัวว่าจะอดกลั้นใจไม่ให้ลงมือเอาไว้ไม่ไหว“อาจารย์เป็นคนให้ฉันมา”

“หือ?”ไป๋ยี่เฟยยิ่งอึ้งขึ้นไปอีก“เธอให้คุณมาทำไม?”

“ฝากให้ฉันมาพูดกับนายแทน”เหลียงยู่พูดนิ่งๆ“เธอให้นายไปเข้าร่วมการเลือกตั้งประธานของสหพันธ์ธุรกิจเป่ยไห่”

ไป๋ยี่เฟยอึ้งตะลึง จากนั้นก็หรี่ตาลงเล็กน้อย“เหตุผล?”

“ฉันไม่รู้”เหลียงยู่แค่รับผิดชอบมาพูดแทนเท่านั้น ไม่รู้ว่าทำไมอาจารย์ถึงวางแผนแบบนี้ แล้วก็ยิ่งไม่เข้าใจว่า ทั้งที่อาจารย์ก็รู้ความสัมพันธ์ที่แสนอึดอัดระหว่างเธอกับไป๋ยี่เฟยในตอนนี้ แต่กลับยังให้เธอมาบอกกับเขาอีก

ไป๋ยี่เฟยสบถหึออกมา ก่อนจะพูดออกมาอย่างเด็ดขาด“ผมไม่ไป”

หลี่เฉียงตงให้เขาไป อาจารย์ก็ให้เขาไป คนพวกนี้ คงจะมีเป้าหมายเดียวกันสินะ? คิดที่จะให้เขาไปเป็นเหยื่อล่อ เพื่อล่อคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา?

หลิวเสี่ยวอิงกับไป๋ยี่เฟยทั้งสองคนเข้าไปในห้องผู้ป่วย พบว่าหลงหลิงหลิงนอนอยู่บนเตียง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย

หลิวเสี่ยวอิงรีบเข้าไปนั่ง ก่อนจะถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น“เกิดอะไรขึ้น? ตะกี้ยังบอกอยู่เลยว่าจะมาสอบถามคุณไม่ใช่เหรอ?”

หลงหลิงหลิงพอเห็นไป๋ยี่เฟยในใจก็แอบรู้สึกดีใจขึ้นมา พอได้ยินหลิวเสี่ยวอิงถามก็พูดตอบกลับไป“พวกเขามาสอบถามเรื่องนี้นั่นแหละ แต่พอฉันเล่าเหตุการณ์ไปแล้ว พวกเขาก็ออกไปเลย”

“หือ?”หลิวเสี่ยวอิงกระพริบตา“ไม่ใช่สิ คุณช่วยพูดให้มันชัดเจนหน่อยสิ！”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า“คุณว่าอะไรนะ?”

“เงินพวกนั้น จริงๆแล้วคุณเป็นคนอนุมัติเอง ได้รับการอนุมัติจากท่านประธานแล้ว ถ้าฉันจะเอามันไปมันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร แถมเงินทั้งหมดก็มอบให้กับสถาบันการกุศล ดังนั้น……”หลงหลิงหลิงพูดอธิบายอย่างช้าๆ

“อะไรกัน?”หลิวเสี่ยวอิงอึ้งตกใจ

ไป๋ยี่เฟยนึกอยู่นานกว่าจะนึกขึ้นมาได้ ก่อนเกิดเหตุหนึ่งอาทิตย์ เขาเป็นคนอนุมัติเงินจำนวนมากนี้เอง แล้วก็นำมาชดเชยโปรเจกต์ด้วย แต่คิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นแบบนี้

“คุณนำเงินไปมอบให้กับสถาบันการกุศลหมดแล้วยัง?”ไป๋ยี่เฟยถาม

“อื้อ”หลงหลิงหลิงพยักหน้า รู้สึกไม่กล้ามองหน้าเขาอยู่ไม่น้อย“ท่านประธาน คุณคงจะไม่ต่อว่าฉันที่ทำอะไรไปโดยที่ไม่ปรึกษาก่อนใช่ไหมคะ?”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว“ไม่อยู่แล้ว คุณทำได้ดีมาก！”

หลงหลิงหลิงได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มเล็กน้อย แอบรู้สึกหวานหยดอยู่ในใจอย่างช่วยไม่ได้“ขอบคุณนะคะ ท่านประธาน”

หลิวเสี่ยวอิงมองดูอยู่ข้างๆ รู้สึกว่าร้อนในตา“เห้อๆ จะทำอะไรกันเนี่ย? ยังเห็นฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคนอยู่ไหม?”

“เสี่ยวอิง！”หลงหลิงหลิงรู้สึกอึดอัดใจ จ้องมองหลิวเสี่ยวอิง

ไป๋ยี่เฟยไอกระแอมเบาๆ“ถ้าอย่างนั้นคุณก็พักฟื้นดีๆแล้วกัน ต้องการอะไรก็บอกเสี่ยวอิง ผมยังมีธุระต่อ ไปก่อนล่ะ”