ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 502

บทที่502

พอฟังคำของหลี่เฉียงตงเสร็จ สายตาไป๋ยี่เฟยก็มองหลี่เฉียงตงด้วยความซับซ้อน “ผมอยากรู้ ว่าทำไมคุณต้องช่วยงานไป๋หยุนเผิง？ ถึงขั้นสังเวยหลอกใช้ลูกสาวตัวเองอย่างไม่เสียดาย？”

หลี่เฉียงตงมองดูเขา แล้วตอบอย่างราบเรียบว่า： “เพราะเขาเคยช่วยชีวิตฉัน”

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้คิดถึงจุดนี้เลย แต่หลังจากประหลาดใจแล้ว ก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้ แม้จะเคยช่วยชีวิตตัวเองไว้ แต่ก็ไม่เห็นต้องขายลูกสาวตัวเองเลยนี่นา？

อยู่ๆ ไป๋ยี่เฟยก็คิดอะไรขึ้นมาได้ “ฉะนั้น เสว่เอ๋อถึงได้แต่งกับผม?”

หลี่เฉียงตงพยักหน้า

ไป๋ยี่เฟยจึงหัวเราะตามขึ้นมา “ถ้าผมไม่ชอบเสว่เอ๋อ แล้วเสว่เอ๋อก็ไม่ชอบผม คุณจะให้เขาผู้หญิงตัวคนเดียวทำอย่างไร？”

วิธีอย่างนี้ไม่ต่างอะไรกับพ่อแม่สมัยโบราณ เพื่อตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตก็ยกลูกสาวให้แต่งานกับลูกชายของผู้มีพระคุณ ไม่สนแม้แต่น้อยว่าลูกสาวตัวเองจะมีความสุข หรือชีวิตจะสบายหรือไม่

“ความจริงได้พิสูจน์ว่า พวกนายรักกัน” หลี่เฉียงตงตอบอย่างราบเรียบ

ไป๋ยี่เฟยสะอึก ไม่สามารถโต้แย้ง

หลี่เฉียงตงพูดต่อว่า： “นายลงสมัครเลือกตั้ง ล่อให้ผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังออกมา เรื่องราวก็จะจบลง เสว่เอ๋อก็จะปลอดภัย ไม่ใช่เหรอ？”

ไป๋ยี่เฟยยิ้มอย่างเยือกเย็น “ปลอดภัยจริงเหรอ？”

แม้จะจัดการคนที่อยู่เบื้องหลังแล้ว ก็ไม่เห็นว่าจะปลอดภัย อย่างไรก็ยังมีเสือที่คอยจ้องขย้ำอย่างไป๋เซี่ยวอยู่ แล้วยังมีตระกูลฉุงที่คอยจะแก้แค้นให้ฉุงโยวเวย

พวกเขาไม่ปล่อยให้ไป๋ยี่เฟยรอดไปได้แน่ หลีเสว่ก็ต้องถูกคุกคามด้วยโดยปริยาย

แต่ว่า……ถ้าไม่ทำอย่างนั้น เรื่องราวก็ไม่จบ

“ผมไปแน่นอน”

จบประโยค ไป๋ยี่เฟยก็เดินจากไปอย่างไม่เหลียวกลับมามอง......

ที่ห้องทำงานประธานกรรมการโหวจวี๋กรุ๊ป

“ท่านประธานคะ มีคุณผู้หญิงชื่อเย่อ้ายมาขอพบครับ” เลขาฯ สาวสวยมาใหม่สวมชุดเดรสสีดำ พูดกับหลิ่วจาวเฟิงอย่างเคารพ

ใบหน้าของหลิ่วจาวเฟิงยังมีรอยแดงบวมอยู่ บนลำตัวที่มองไม่เห็นก็มีรอยฟกช้ำ เป็นรอยที่ถูกเฉินอ้าวเจียวต่อยเมื่อคราวก่อน

เดิมทีเขาต้องตายแล้ว ตอนที่มีดของเฉินอ้าวเจียวกำลังจะแทงลงมา ไม่รู้ว่าคนของใครมาได้ทันเวลา ช่วยเขาไว้ได้ทัน ทำให้เขารอดมาได้

“อืม เชิญเข้ามา” หลิ่วจาวเฟิงพยักหน้า คิดในใจว่า：เย่อ้ายมาหาเขาทำไม？

ไม่นานเท่าไหร่ เลขาฯ สาวสวยก็เชิญเย่อ้ายที่สวมกระโปรงยาวสีแดงเข้ามา

หลิ่วจาวเฟิงนั่งอยู่กับที่ไม่ลุกขึ้น “วันนี้ลมอะไรพัดคุณหนูใหญ่เย่มาที่นี่？”

อ้ายเย่ก็ไม่ถือสาท่าทีของหลิ่วจาวเฟิง แต่มองไปยังเลขาฯ สาวสวยที่อยู่ข้างเขา

หลิ่วจาวเฟิงเลิกคิ้วขึ้น พูดกับเลขาฯ ว่า： “คุณออกไปก่อน！”

“ค่ะ ท่านประธาน”

เลขาฯ เดินออกไป อ้ายเย่ก็นั่งลงตรงโซฟาใช้พักผ่อน พูดอย่างช้าๆ ว่า： “ที่ฉันมาก็เพื่อส่งของให้คุณ”

“ของอะไร？” หลิ่วจาวเฟิงยังคงไม่ลุกขึ้น สาเหตุหลักเพราะรอยช้ำบนตัวเขายังเยอะอยู่ ขยับตัวนิดเดียวก็รู้สึกเจ็บ

เย่อ้ายเห็นแล้วก็คิ้วขมวดเล็กน้อย เลยเดินเข้าไปเอง หยิบบัตรเชิญจากซองขาวที่อยู่ในกระเป๋าถือออกมา วางไว้บนโต๊ะทำงาน “การเลือกตั้งสหพันธ์ธุรกิจเป่ยไห่”