ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 508

บทที่ 508

“ที่รัก อย่างนี้คงอีกนานกว่าจะถึงคิวฉัน เราออกไปเดินเล่นกันดีกว่าไหม？” ในที่สุดหลี่เสว่ก็ไม่ท่องแล้ว แต่กลับรู้สึกน่าเบื่อแทน จึงเสนอขึ้นมา

ไป๋ยี่เฟยก็ไม่อยากอยู่แต่ข้างใจ จึงรีบพยักหน้า จากนั้นก็ชี้ไปที่โจวฉวี่เอ๋อ

หลี่เสว่หันไปถาม “ฉวี่เอ๋อ จะออกไปข้างนอกไหม？ ในนี้เซ็งมาก ยังอีกนานกว่าจะถึงพวกเรา”

“ก็ได้” โจวฉวี่เอ๋อพยักหน้า ในใจยังคิดถึงเรื่องคนที่หน้าตาเหมือนกับฉินหัว

ทั้งสามคนลุกขึ้นพร้อมกัน ออกจากห้องประชุม ขึ้นไปที่ดาดฟ้า

ท้องฟ้าสีคราม มหาสมุทรสีมรกต กับสายลมเอื่อยๆ ทำให้คนที่เห็น อดที่จะ สบายอกสบายใจไม่ได้

ตรงนี้เป็นจุดที่โจวฉวี่เอ๋อเคยยืน โจวฉวี่เอ๋อมองไปยังชายหนุ่มนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ตรงนั้นอีกครั้ง

ไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่ก็มองทอดสายตาไปทางเดียวกับโจวฉวี่เอ๋อ หลี่เสว่ไม่พบอะไรที่พิเศษ

ทว่าสายตาของไป๋ยี่เฟยหรี่ลงเล็กน้อย เขาไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ แต่ลางสังหรณ์บอกเขาว่า ผู้ชายคนนี้อันตรายมาก “เธอรู้จักเขาเหรอ？” ไป๋เย่เฟยกระซิบถามโจวฉวี่เอ๋อ

โจวฉวี่เอ๋อหันหน้ามา “ไม่รู้จัก เพียงแต่เมื่อกี๊ก็เห็นเขาอยู่ตรงนี้”

“อ้อ” ไป๋ยี่เฟยมองชายหนุ่มคนนั้นอีกที แล้วก็ไม่ถามอะไรอีก

มองดูทะเลอยู่สักพัก โจวฉวี่เอ๋อก็พูดขึ้นมาว่า： “ฉันจะไปเข้าห้องน้ำหน่อย”

จบประโยค ไม่ทันรอให้อีกคนตอบรับก็เดินเข้าไปข้างใน

หลี่เสว่เห็นแล้วรู้สึกเป็นห่วง “ไม่รู้ว่าพาเธอมาครั้งนี้ถูกต้องหรือเปล่า？”

ไป๋ยี่เฟยกอดไหล่หลี่เสว่ไว้ “เสว่เอ๋อ เธอดีกว่าเมื่อก่อนขึ้นมาก ไม่ต้องห่วง”

ไม่นาน โจวฉวี่เอ๋อก็กลับมา ยืนอยู่ข้างๆ พวกเขา ไม่พูดอะไรสักคำ

ทั้งสองคนก็ไม่รู้สึกอะไร ไป๋ยี่เฟยมองดูเวลา ก็เสนอขึ้นมาว่า： “พวกเราเข้าไปกันเถอะ！”

“ได้” หลี่เสว่พยักหน้า พูดกับฉวี่เอ๋อว่า： “จะเข้าไปด้วยกันไหม？”

โจวฉวี่เอ๋อไม่อยากร่วมเลือกตั้ง รออยู่ข้างนอกก่อนได้

โจวฉวี่ส่งเสียง “หา?” ออกมา “นี่จะเข้าไปแล้วเหรอ？ ไม่อยู่ต่ออีกหน่อย？ ข้างนอกอากาศดีมากเลยนะ！”

“น่าจะใกล้ถึงฉันแล้ว ฉันอยากไปเตรียมตัวหน่อย” หลี่เสว่นึกถึงตรงนี้ก็ตื่นเต้นขึ้นมาโดยปริยาย “หรือเธอรออยู่ข้างนอกก็แล้วกัน！”

“ได้อย่างไรกัน？” โจวฉวี่เอ๋อโบกมือปฏิเสธ “ฉันต้องเชียร์เธอสิ！”

ดังนั้นทั้ง3คนก็กลับเข้าประจำที่นั่ง

เพิ่งจะนั่งกันไม่นาน ก็ได้ยินสวี่ชางเรียกชื่อ： “คนต่อไป ฉินซาน”

คนที่ชื่อฉินซานลุกขึ้นยืนในทันที เดินไปยังเวที เสียงปรบมือด้านล่างเวทีดังขึ้น

ฉินซานเป็นคนหนุ่มสวมสูทสีฟ้าเข้ม หน้าตาไม่ถือว่าหล่อเหลา แต่ดูแข็งแกร่ง และเพราะลักษณะของเขา ที่ดูเท่ห์ ชวนให้รู้สึกหล่อเหลา

“สวัสดีทุกท่าน ผมชื่อฉินซาน......”

นาทีที่ฉินซานเดินขึ้นเวที ไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่ต่างตกตะลึง

เพียงเพราะฉินซานผู้นี้ รูปร่างหน้าตาเหมือนฉินหัวอย่างกับคนคนเดียวกัน ถ้าลักษณะท่าทางไม่ต่างกัน ก็ดูไม่ออกเลยว่าต่างกันตรงไหน

นาทีนี้เอง ทั้งสองคนนึกถึงสิ่งที่ฉวี่เอ๋อพูดขึ้นมาโดยไม่ได้นัดหมาย เธอเห็นคนที่หน้าตาเหมือนฉินหัวทุกประการ นาทีนี้ได้ประจักษ์ความจริงแล้ว ไม่ใช่ว่าคิดไปเอง แต่เป็นความจริง！

นาทีที่ไป๋ยี่เฟยได้เห็นฉินซาน ถึงขั้นคิดว่าฉินหัวมาในงาน แต่พอฉินซานเอ่ยปากปราศรัย เขาพบว่า อย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ฉินหัว

ฉินหัวเป็นคนตรงๆ ไม่พูดจาก็รู้สึกถึงความเป็นคนเข้มงวด พอพูดก็รู้สึกว่าคนผู้นี้ซื่อตรง แล้วก็ทื่อเป็นสากเล็กน้อย

แต่ฉินซานต่างกัน ดูก็รู้ว่าฉินซานเป็นพวกเจนจัดที่โลดแล่นอยู่ในวงการธุรกิจมานาน มีความลื่นไหล สายตาเฉียบแหลม แหยมกันไม่ได้ง่ายๆ

ไป๋ยี่เฟยกระซิบว่า： “ในโลกนี้มีคนหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะจริงๆ ？”

“ฝาแฝดไง？” หลี่เสว่พึมพำ

ขณะที่ไป๋ยี่เฟยตกตะลึง พลันก็หยิบมือถือ โทรหาเฉินห้าว “เห็นคนที่อยู่บนเวทีแล้วใช่ไหม？ รีบไปสืบมา ฉันต้องการข้อมูลของเขา”