ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 509
สรุปบท บทที่ 509: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่
สรุปเนื้อหา บทที่ 509 – ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ โดย เหมยปาเหย
บท บทที่ 509 ของ ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เหมยปาเหย อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 509
ไป๋ยี่เฟยออกแรงที่มืออีก “ฝีมือระดับอย่างเธอ ก็กล้าออกมาปลอมเป็นคนอื่น ไม่ช้าต้องตายคามือคนอื่นแน่！ ฉันไม่เวลาไร้สาระกับเธอ บอกฉันมา โจวฉวี่เอ๋ออยู่ไหน？”
โจวฉวี่เอ๋อได้ยินก็ยิ้ม “หึ” “ฉันไม่บอก นายจะทำอะไรฉันได้？”
ไป๋ยี่เฟยไม่นุ่มนวลต่อศัตรูอยู่แล้ว กระชากเส้นผมของ’ โจวฉวี่เอ๋อ’ แล้วก็โขกศีรษะลงกำแพงอย่างแรง “บอกไม่บอก？”
“อ๊าก！”
หน้าผากของ’ โจวฉวี่เอ๋อ’ ปูดเป็นซาลาเปา เผยให้เห็นอย่างรวดเร็ว
“บอกไม่บอก？”
ในสายตาของโจวฉวี่เอ๋อเต็มไปด้วยความเคียดแค้น พูดอย่างชั่วร้ายว่า： “มีแต่ฉันที่รู้ว่าเธออยู่ไหน？ ถ้านายฆ่าฉัน ก็อย่าคิดว่าจะได้รู้ตลอดไป！”
ไป๋ยี่เฟยส่งเสียง “หึ” อย่างเย็นชา “จะให้ใครสักคนเอ่ยปากบอก วิธีมีออกจะเยอะ！”
พูดเสร็จ ไป๋ยี่เฟยจับศีรษะของ’ โจวฉวี่เอ๋อ’ ไว้ เสียงดัง “ปัง” โขกเข้ากับกำแพงอีกครั้ง ครั้งนี้พอโขกเสร็จก็โขกต่อไม่หยุด กลับโขกสองต่อสามทีติดต่อกันอยู่หลายครั้ง
“เหอะๆ ......”
เสียงร้องอนาถของ’ โจวฉวี่เอ๋อ’ ดังไม่ขาดสาย หัวถูกโขกจนเลือดไหลแล้ว เนื้อก้อนนั้นดูช้ำเลือด ดูซึมออกมาเป็นพิเศษ
“จะให้โอกาสเธออีกครั้ง！บอกไม่บอก？” ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างเยือกเย็น
‘โจวฉวี่เอ๋อ’ ไม่เคยรับโทษเช่นนี้มาก่อน ถูกโขกจนทนไม่ไหว ร้องไห้จนตาแดงพูดว่า： “ฉันบอก ฉันบอก......อย่าโขกกันอีกเลย......”
ไป๋ยี่เฟย “หึ” ในลำคอ “น่าจะบอกตั้งแต่แรก？ จะต้องหาเรื่องให้ตัวเองทรมาน”
พูดเสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็ปล่อยตัวโจวฉวี่เอ๋อ โจวฉวี่เอ๋อฉวยเวลาเหมาะ หลุดพ้นพันธนาการจากไป๋ยี่เฟยไปได้ จากนั้นก็ควักผงแป้งออกมาจากอก สาดไปที่ไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยตกใจ รีบถอยหลังหลบ ขณะเดียวกันก็ใช้มือปิดปากกับจมูก
‘โจวฉวี่เอ๋อ’ ฉวยโอกาสรอดพ้นจากไป๋ยี่เฟย กระโดดจากด้านข้าง หนีไป
ไป๋ยี่เฟยเห็นสภาพก็รีบเอายาแก้พิษที่เตรียมไว้ในมือ กินเสร็จก็รีบไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว
‘โจวฉวี่เอ๋อ’ ไม่ได้เข้าไปที่หอประชุม และก็ไม่ได้วิ่งไปที่ห้องพัก แต่อยู่รอบนอก วิ่งรอบดาดฟ้า
ไม่นาน’ โจวฉวี่เอ๋อ’ ก็อ้อมไปอีกด้านหนึ่งของดาดฟ้า วิ่งไปที่ข้างกายชายคนหนึ่ง ชายผู้นี้ยังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ด้านข้างมีโต๊ะเล็กตัวหนึ่งวางอยู่ด้วย บนโต๊ะเล็กมีถ้วยชาร้อนวางอยู่หนึ่งด้วย
“อาจารย์......” ‘โจวฉวี่เอ๋อ’ ก้มหน้าเรียกชื่อขึ้นมา
ชายหนุ่มวางหนังสือพิมพ์ลง มอง’ โจวฉวี่เอ๋อ’ แวบหนึ่ง พูดด้วยเสียงเรียบๆ ว่า： “ถูกพบเข้าแล้วเหรอ？”
“ค่ะ” ‘โจวฉวี่เอ๋อ’ ตอบกลับ
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ “ดูถูกเขาไม่ได้เลยจริงๆ ......”
จบประโยค ‘โจวฉวี่เอ๋อ’ ยังไม่ทันพูดอะไรไป๋ยี่เฟยก็ตามมาถึงแล้ว
พอไป๋ยี่เฟยเดินมาด้านหน้า ก็ใช้สายตามองดูชายหนุ่มคนนั้น ดวงตาหลี่ลงเล็กน้อย ชายผู้นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ ！ คิดว่าคงเป็นคนผู้นี้ที่สั่งการให้ผู้หญิงตรงหน้าปลอมแปลงเป็น ‘โจวฉวี่เอ๋อ’ แน่！
“โจวฉวี่เอ๋ออยู่ไหน？” ไป๋ยี่เฟยถามอย่างเปิดอก
โจวฉวี่เอ๋อตัวปลอมยืนอยู่ด้านหลังชายผู้นี้ จ้องไป๋ยี่เฟยด้วยความโกรธ อยากจะกดเขาลงที่พื้นแล้วต่อยเขาอย่างสุดแรง！
สีหน้าชายหนุ่มราบเรียบ ยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ วางลงแล้วจึงพูดว่า： “เธอปลอดภัยดี นายไม่ต้องห่วง”
“แม่งเอ๊ยกูถามมึงว่า คนอยู่ไหน？” ไป๋ยี่เฟยหมดความอดทน อยู่ๆ ก็ตวาดขึ้นมา จน ‘โจวฉวี่เอ๋อ’ ตกใจตัวสั่นงันงก
ชายวัยกลางคนหัวเราะเบาๆ ว่า “พ่อหนุ่ม อย่าระเบิดอารมณ์ให้มาก”
ไป๋ยี่เฟยกำหมัดแน่น ถ้าไม่เพราะโจวฉวี่เอ๋ออยู่ในกำมือพวกมัน ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยก็ลงมือแล้ว “นายคิดจะทำอะไร？”
ในเมื่ออีกฝ่ายไม่บอกว่าคนอยู่ที่ไหน อย่างนั้นต้องมีเป้าหมายแน่
ชายวัยกลางคนมองไป๋ยี่เฟยด้วยความชื่นชม “ไม่เสียแรงที่เป็นไป๋ยี่เฟยนี่！”
“ง่ายมาก เลิกล้มการลงเลือกตั้งประธานสหพันธ์ธุรกิจในครั้งนี้”
ผู้หญิงที่ไหนบ้างไม่รักสวย？ ใครอยากมีรอยแผลเป็นบนใบหน้า？
ชายหนุ่มเป็นท่าทางของหญิงสาวส่งเสียง “หึ” เย็นชาใส่ “งี่เง่า！”
“ใครๆ ก็รู้ว่าฆ่าไป๋ยี่เฟยแล้วจะล่อไป๋หยุนเผิงออกมาได้ แต่เธอเคยเห็นใครมาฆ่าเขาบ้างไหม？”
“ทำอะไรอย่าวู่วาม บางอย่างคนเราลงมือได้ เราไม่จำเป็นต้องเป็นคนออกหน้า ไม่อย่างนั้น ใครหน้าไหนก็รับไฟอารมณ์ของไป๋หยุนเผิงได้หมดสิ！”
“ขอแค่ไป๋ยี่เฟยไม่ได้เป็นประธานสหพันธ์ธุรกิจของเป่ยไห่ คนจากเมืองหลวงพวกนั้นก็จะ ระงับไม่ลงมือ ถึงเวลานั้นเราก็นั่งเป็นตาอยู่คอยเก็บผลประโยชน์ ไม่ดีกว่าเหรอ？”
หญิงสาวชะงัก เข้าใจขึ้นมาในพริบตา แต่ก็เป็นห่วงว่า： “แล้วเกิดไม่มีใครลงมือล่ะ？”
“ไม่หรอก” ชายหนุ่มแสยะยิ้มเสียง “หึ” “ต้องมีคนลงมือแน่”
“เพราะอะไร？” หญิงสาวไม่เข้าใจ ทั้งที่เขาพูดถูก ไม่มีใครหน้าไหนจะรับไฟอารมณ์ของไป๋หยุนเผิงได้หมด
ชายหนุ่มยิ้มอย่างชั่วร้าย “เพราะว่า หากไป๋หยุนเผิงมียันต์ป้องกันตัว พวกเขาก็จะลงมือได้ยากมากขึ้น”
......
ไป๋ยี่เฟยฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง เขายังคงอยู่ที่เดิม เก้าอี้พนักก็ยังอยู่ โต๊ะกับถ้วยชาก็ยังอยู่ สิ่งเดียวที่ไม่อยู่คือ คนสองคนเมื่อครู่นี้
“แย่แล้ว！”
ไป๋ยี่เฟยโมโหเกลียดกำหมัดทุบลงบนโต๊ะด้วยความโมโหเคียดแค้น ชาในด้วยกระจายออกมาทันที แล้วก็ยืนอยู่มุมโต๊ะบนดาดฟ้า
เขานึกว่าเป็นยาแก้พิษแล้วก็จะไม่โดนพิษ ปรากฏก็ยังโดนอยู่ดี สุดท้ายถามไม่ได้ความว่าคนอยู่ไหน แล้วตัวเองก็ยังมาโดนพิษ
ไป๋ยี่เฟยเกลียดอยู่เงียบๆ สักพัก ก็ยืนขึ้นกลับมาที่หอประชุม
หลี่เสว่เห็นไป๋ยี่เฟยกลับมา แต่ไม่เห็นโจวฉวี่เอ๋อ ตกใจถามขึ้นว่า “ฉวี่เอ๋อล่ะ？”
ไป๋ยี่เฟยขอโทรตอบว่า； “ถูกคนจับตัวไปแล้ว เวลานี้ไม่เป็นไร ผม......”
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? บาดเจ็บตรงไหน?” ที่หลี่เสว่เป็นห่วงยิ่งกว่าคือไป๋ยี่เฟย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่