ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 519

บทที่519

หวังโหลวเองก็คิดมาตลอดว่าเบื้องหลังของ ไอ้หน้าปลอมหลี่มีคนอยู่ แต่ไม่นึกเลยว่าจะเป็นไป๋เซี่ยว!

พอหายตกใจ หวังโหลวก็จำเป็นต้องเตือนไป๋ยี่เฟยเอาไว้” ไอ้หน้าปลอมหลี่ตายแล้วก็จริง แต่เขายังมีลูกศิษย์ที่ชื่อ เปาถิงอยู่ ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ไหน”

“ทุกคนตั้งระวังตัวกันด้วย อย่าเผลอไปถูกก็อปหน้าเอาง่ายๆ หล่ะ”

ไป๋หู่กับสวีลั่งนั้นไม่น่าห่วง เพราะพวกเขาต่อสู้เป็น ส่วนคนที่ง่ายต่อการปลอมตัวที่สุดก็คือคนที่ต่อสู้ไม่เป็นต่างหาก เหมือนโจวฉวี่เอ๋อกับเฉินห้าวก่อนหน้านี้

ไป๋ยี่เฟยนวดคิ้ว “ถึงจะถูกปลอมตัวไปก็ไม่เป็นไร ถ้าโดนเรียนแบบคนๆ นั้นก็ไม่เป็นอันตรายแล้ว เหลือแต่พวกเรา ถ้าจับผิดไม่ได้นั่นแหละที่อันตรายที่สุด”

สิ้นเสียง ทุกคนในห้องก็เงียบกันหมด

จนผ่านไปสักพัก คิ้วที่ขมวดของไป๋ยี่เฟยก็คลายออก “ไม่ต้องเครียดกันขนาดนั้นก็ได้ พอถึงเวลาค่อยว่ากันอีกที อย่าเอาเรื่องนี้มาทำให้เราระแวงกันเลย”

“ใช่ครับ พวกเราต่างก็คุ้นเคยกันดี มันจึงเป็นเรื่องง่ายมากที่จะจับพิรุธได้” เฉินห้าวหัวเราะคริคริ

พูดจบ ทุกคนก็พากันพยักหน้า

……

ค่ำคืนบนท้องทะเล ดวงดาวส่องแสงเต็มฟ้า ถ้าเป็นในเมืองละก็ ไม่มีทางได้เห็นทิวทัศน์แบบนี้แน่นอน

หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อไม่ค่อยเข้าใจที่พวกเขาคุยกันเท่าไหร่ ไม่นานก็ออกมาสูดอากาศข้างนอกแล้ว

โจวฉวี่เอ๋อมองดูดวงดาวแล้วถอนหายใจออกมา

“เป็นอะไรไป? ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า?” หลี่เสว่ที่ได้ยินเสียงถอนหายใจ จึงถามไปด้วยความเป็นห่วง

โจวฉวี่เอ๋อส่ายหน้า “แค่เข้าใจอะไรมากขึ้น ไม่ได้รู้สึกอัดอั้นเหมือนแต่ก่อนแล้ว”

“คงเป็นเพราะถูกจับตัวไปรอบหนึ่ง จึงทำให้รู้สึกเห็นค่าของคนรอบตัวมากขึ้นก็ได้มั้ง!”

หลี่เสว่ที่ได้ยินอย่างนั้นก็นิ่งเงียบไม่พูด

“สรุปแล้ว ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากแล้วล่ะ” โจวฉวี่เอ๋อพูดออกมาพร้อมกับความรู้สึกที่คิดถึง “การที่ได้พบกับฉินหัว มันถือเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันแล้วล่ะ” ”ถึงตอนนี้เขาจะยังนอนอยู่บนเตียงก็ตาม แต่พอมาคิดดูแล้ว ถ้าไม่มีไป๋ยี่เฟย ฉันอาจจะไม่มีโอกาสได้รู้จักเขาก็ได้นะ”   

“ฉันควรที่จะขอบคุณไป๋ยี่เฟย ขอบคุณเขาที่ทำให้ฉันได้พบกับฉินหัว ขอบคุณเขา ที่แก้แค้นให้ฉินหัว”

หลี่เสว่เองก็ยิ้มออกมาจากใจเหมือนกัน “อืม ฉันเองก็จะรักษาคนรอบตัวให้ดีที่สุดเหมือนกัน”

สิ้นเสียง หลี่เสว่ก็นึกถึงการเลือกตั้งตอนกลางวันที่ได้เจอกับฉินซาน โจวฉวี่เอ๋อในตอนนั้นเป็นตัวปลอม ส่วนโจวฉวี่เอ๋อตัวจริงนั้นไม่ได้เจอหน้าฉินซานเลย

“จริงสิ วันนี้……”

หลี่เสว่ยังไม่ทันพูดจบ โจวฉวี่เอ๋อก็เดินออกไปทางซ้ายแล้ว

“ฉวี่เอ๋อ?”

โจวฉวี่เอ๋อเดินไปพูดไป “เหมือนฉันจะเห็นฉินหัวนะ! นั่นเขา!”

พูดจบ โจวฉวี่เอ๋อก็วิ่งออกไป

หลี่เสว่คิดว่านั่นต้องเป็นฉินซานแน่ เธอจึงรีบวิ่งตามไป แต่โจวฉวี่เอ๋อนั้นวิ่งเร็วมาก เธอวิ่งเข้าไปในห้องโดยสารแล้ว เธอเห็นเงาของใครบางคน ตอนที่เธอกำลังจะตามทันนั้น

“หยุดนะ!”

เฝิงเซียนเซียนในชุดราตรีที่ใส่ผ้าคลุมไว้ ยื่นมือออกมาขวางหลี่เสว่ไว้

หลี่เสว่ขมวดคิ้ว เฝิงเซียนเซยนในภาพจำของเธอมันไม่ดีสักเท่าไหร่ ครั้งหนึ่งก็ตอนงานแต่งของเย่ฮวน อีกครั้งเรื่องเมื่อตอนกลางวัน ทุกครั้งเฝิงเซียนเซียนก็เอาแต่ดูถูกเหยียดหยามไป๋ยี่เฟย มันจึงทำให้เธอไม่ชอบเฝิงเซียนเซียนเอามากๆ

“คุณหนูเฝิงมีธุระอะไรมั้ยคะ?” หลี่เสว่ถามไปอย่างเรียบเฉย

เฝิงเซียนเซียนชักมือกลับ แล้วมาโอบผ้าคลุมของตัวเองไว้ แล้วทำเสียงเสียดสีว่า “โอะโอ๋ นี่มันคุณนายไป๋ไม่ใช่เหรอคะ?”

“เออ จริงด้วย ฉันขอเตือนคุณไว้ใหม่นะ อย่าเรียกฉันว่าคุณหนูเฝิง ให้เรียกฉันว่าคุณนายเย่แทน เข้าใจมั้ย?”