ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 522

บทที่ 522

"เกิดอะไรขึ้น?" ไม่ใช่ว่าไปช่วยคนเหรอ? ทำไมถึงสู้กัน?”

หลายคนพบว่าคนสองคนที่อยู่ไม่ไกลนั้นแตกแยกกันและยังมีการลงไม้ลงมือกันอีก เห็นได้ชัดว่ากำลังทะเลาะ

ทุกคนต่างพากันทำหน้างุนงง ไม่ใช่ว่ากำลังไปช่วยคนอยู่เหรอ?

มันเรื่องอะไรกัน?

พอไป๋ยี่เฟยเห็นฉากนี้ก็เข้าใจอะไรบางอย่างทันที

เมื่อครู่ที่โจวฉวี่เอ๋อบอกว่าเฝิงเซียนเซียนเรียกโจวฉวี่เอ๋อไปคุยโม้กัน ในขณะเดียวกัน ก็มีคนตกน้ำ อีกทั้งระยะห่างก็ค่อนข้างไกลและเห็นหน้าคนไม่ชัดด้วย บวกกับอีกฝ่ายหันหลังให้กับทุกคน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะคิดว่าคนที่ตกน้ำคือโจวฉวี่เอ๋อ

โจวฉวี่เอ๋อเป็นเพื่อนรักของหลี่เสว่ และไป๋ยี่เฟยก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ไปช่วยคน

ถ้าเช่นนั้น เมื่อเห็นว่าไป๋ยี่เฟยไม่ลงไปดังนั้นจึงเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่ผู้หญิงตกน้ำคนนั้นจะลงมือฆ่าเขา

แต่น่าเสียดาย ที่เฝิงเซียนเซียนคิดไม่ถึงว่าไป๋ยี่เฟยจะไม่ลงไป และคนที่ลงไปกลับเป็นฉินซานแทน

ไป๋ยี่เฟยกำลังกลายเป็นเป้าหมายที่ฝูงชนต้องการโจมตีในตอนนี้ ดังนั้นเขาจะไม่โง่พอที่จะกระโดดลงไปช่วยคน โดยไม่เข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี และตอนนั้นฉินซานก็กระโดดลงไปพอดี

ดังนั้น โจวฉวี่เอ๋อจึงถูกปล่อยตัวออกมา

ไป๋ยี่เฟยคิดอย่างนี้เสร็จ ก็อดยิ้มเยาะไม่ได้ช่างเป็นแผนการที่ดีเสียจริง!

แต่พอหลังจากที่ไป๋ยี่เฟยคิดออกก็ไม่ได้ลงมือทำอะไร และมองต่อไปอย่างไม่รู้ไม่ชี้

ในทะเล หลายคนที่ก่อนหน้านี้จะมาให้ความช่วยเหลือ กลับลงน้ำไป และพวกเขาหลายคนก็ต่อสู้กัน

10 นาทีกว่าต่อมาคนหนึ่งก็ปีนขึ้นไปบนเรือชูชีพและขับเรือชูชีพกลับมา

......

เมื่อเรือชูชีพถูกดึงขึ้นมาด้วยความช่วยเหลือของคนไม่กี่คน ฉินซานก็เอามือกุมท้องและปีนขึ้นไป

สวี่ชางยืนอยู่ฝั่งนี้ และเมื่อเห็นท่าทางของฉินซานเขาก็ตกใจ "เกิดอะไรขึ้น?”

ใบหน้าของฉินซานเต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์ "กูจะรู้ได้ยังไง?”

"บ้าเอ๊ย ถ้ารู้เช้ากว่านี้กูคงจะไม่ทำเรื่องดีนี้หรอก! เฮ้ย!”

เมื่อสวี่ชางเห็นดังนั้นสีหน้าของเขาก็มืดครึ้มอย่างงุนงง สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ถามอะไรมากเพียงแต่สั่งให้คนรีบพันผ้าพันแผลให้ฉินซาน

โจวฉวี่เอ๋อและคนอื่นๆเห็นฉากนี้ ก็รู้สึกซับซ้อนเล็กน้อย อย่างไรเสียฉินซานก็ทำใบหน้าที่เหมือนกับฉินหัว

ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว ฉินซานคนนี้ นอกจากจะหน้าตาเหมือนฉินหัวแล้ว ส่วนอื่นๆ ก็ไม่มีอะไรเหมือนฉินหัวเลยสักอย่าง!

เหตุการณ์ตกน้ำก็สิ้นสุดลงเมื่อฉินซานพันผ้าพันแผลเสร็จ ทุกคนก็พากันกลับไปที่ห้องโถงใหญ่ หรือกลับไปที่ห้องของพวกเขา

หลี่เสว่และโจวฉวี่เอ๋อก็กลับไปที่ห้องเช่นกัน ส่วนไป๋ยี่เฟยเมื่อเห็นฉินซานที่เดินออกไปไม่ไกลมาก เมื่อเขาคิดไปคิดมาแล้ว ก็เดินตามไป

ฉินซานมาถึงดาดฟ้าเรือ เพราะรอบที่สองของการแข่งขันได้สิ้นสุดลงแล้ว และบนดาดฟ้าก็มีคนมากมาย เขาเลยเดินเตร่ผ่านฝูงชน และไม่นานเขาก็หายไป

เมื่อไป๋ยี่เฟยไม่เห็นเขาแล้ว เขาก็ขมวดคิ้ว ช่างมันเถอะ ยังไงสะก็ไม่ใช่ฉินหัว จึงไม่คิดที่จะหาอีกเขาแล้ว

ในตอนนั้นเอง มือทั้งสองข้างก็วางลงบนไหล่ของไป๋ยี่เฟยจากด้านหลัง

ไป๋ยี่เฟยตกใจ พร้อมกับหันหลังกลับทันที และเห็นว่าเป็นฉินซานที่หายตัวไปเมื่อครู่นี่เอง เขารีบเก็บมือที่เตรียมพร้อมจะโจมตีและสายตาที่ดุร้ายของเขาไว้

ฉินซานไม่ได้พลาดการเปลี่ยนแปลงสายตาของไป๋ยี่เฟย สีหน้าของเขามืดครึ้มลง และพูดด้วยเสียงต่ำว่า "สะกดรอยตามผมเหรอ? คุณเป็นพวกเดียวกันกับพวกนั้นสินะ?”

คนพวกนั้นเป็นคนของผู้หญิงที่ตกน้ำและพวกเรือชูชีพพวกนั้น

ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้า "ไม่ใช่"

ฉินซานได้ยินดังนั้นก็สังเกตไป๋ยี่เฟย "ถ้าไม่ใช่แล้วมึงตามกูไปทำไม? มึงรู้จักกูเหรอ?”

หลังจากหยุดไปหนึ่งวินาที ฉินซานก็พูดอย่างฉับพลันว่า "อ๋อ แกคือประธานโหวจวี๋กรุ๊ปนิ และตอนนี้ก็ยังเป็นประธานของบริษัทคริสตัลกรุ๊ปอีกใช่ไหม? แกชื่อไป๋ยี่เฟย!”

"กูไม่เคยติดต่อกับมึงมาก่อน มึงตามกูไปเพื่ออะไร? "

ไป๋ยี่เฟยมองฉินซานอย่างเงียบๆและตอบอย่างเฉยชาว่า "ผมไม่ได้สะกดรอยตามคุณ"

"พูดเหลวไหล!" ฉินซานส่งเสียงโกรธเกรี้ยว "กูมองว่ามึงกำลังหาคน ไม่ใช่ว่าตามกูไปทำไม?”

ไป๋ยี่เฟย "..."

"ขอโทษครับ ผมจำคนผิดจนได้" ไป๋ยี่เฟยตอบกลับอย่างเฉยชา

ฉินซานลูบคางของเขา "จำผิดคนงั้นเหรอ? กูหล่อเหลาและสง่าผ่าเผยขนาดนี้ มึงยังจำผิดคนอีกเหรอ?”