ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 524

บทที่ 524

"นี่คือสิ่งที่แม่ของผมหมายถึง" เย่ฮวนหยุดไปชั่ววินาที "แม่ผมต้องการให้ผมทำแบบนี้"

ไป๋ยี่เฟยนิ่งเงียบ

เบื้องหลังความงดงามทุกคนล้วนมีเรื่องราวที่มืดมนซึ่งถูกซ่อนไว้และไม่อาจมีใครรู้ได้

ไป๋ยี่เฟยก็รู้สึกเฉกเช่นเดียวกันในวินาทีนี้

ก็ใช่ ไป๋เซี่ยวก็เคยอยากฆ่าตัวตายเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? สถานการณ์ไม่แตกต่างอะไรมากกับเย่ฮวนเลย

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ใช้แก้วไวน์ชนแก้วของเย่ฮวน แล้วดื่มทั้งหมดในอึกเดียว

เย่ฮวนก็ดื่มทั้งหมดในอึกเดียวตาม แล้วเติมของทั้งสองให้เต็มอีกครั้ง

ไป๋ยี่เฟยถือแก้วไวน์ และลูบเบาๆไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามขึ้นว่า "คุณพูดพวกนี้กับผม เพราะอยากบอกอะไรผมหรือเปล่า?"

"ไม่ เพียงแค่ต้องการหาใครสักคนพูดคุยเท่านั้น " เย่ฮวนจิบไวน์ไปคำหนึ่งเบาๆ

ทั้งไป๋ยี่เฟยและเย่ฮวนต่างก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไร ทั้งสองคนต่างคนต่างยกแก้วไวน์ และมองไปยังทะเลในความมืด

ผ่านไปเป็นเวลานาน เย่ฮวนก็วางแก้วไวน์ลง และพูดเบาๆว่า "แม่ผมให้ผมดูแลเซียนเซียนและน้องสาว ผมทำได้อยู่แล้ว"

"แต่แม่ผมบอกผมว่าไม่ต้องสืบหาความจริง เรื่องนี้ผมคงทำไม่ได้จริงๆ!"

"เกิดเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ถ้าแม้แต่เรื่องแบบนี้ยังต้องหลบหลีก และไม่ไปถาม เช่นนั้น ก็ไม่สมควรเป็นผู้ชาย! "

"ดังนั้น ผมจะสืบหาความจริง จนกว่าจะพบความจริงการแก้แค้นถึงจะสิ้นสุดลง"

"ตำแหน่งประธานสหพันธ์ธุรกิจในเป่ยไห่นี้ ผมต้องจองแล้ว

ไป๋ยี่เฟยเพียงแค่หันหน้าเหลือบมองเขาแวบเดียว จากนั้นก็พูดอย่างเฉยชาว่า "ผมเข้าใจในความคิดของคุณ"

"ผมก็มีคนที่ผมต้องคอยปกป้องเช่นกัน"

ไป๋ยี่เฟยพูดจบก็จิบไวน์ไปคำหนึ่ง แล้วพูดอีกครั้งว่า "ที่จริงแล้ว ผมไม่อยากลงสมัครลงแข่งขันการเลือกตั้งหรอก กระทั่งไม่อยากสืบทอดโหวจวี๋กรุ๊ปอะไร หรือสืบทอดตระกูลไป๋เลย"

"ความคิดของผมมันง่ายมาก ผมแค่อยากอยู่กับภรรยา แม่และน้องสาว และข้ามผ่านทุกช่วงเวลาไปกับครอบครัวอย่างมั่นคงและปลอดภัยเท่านั้น"

"ใช่มันง่ายมาก" เย่ฮวนพยักหน้า

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง “สำหรับผมแล้ว มันไม่ง่ายเลยสักนิด ในทางกลับกัน มันกลับเป็นเพียงการเพ้อฝันอย่างหนึ่งเท่านั้น”

เย่ฮวนหันหน้าไปมองไปที่ไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยส่งเสียงหัวเราะอย่างเย็นชา “ ผมไม่เคยคิดจะเป็นศัตรูกับใครเลย ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นพวกคุณบีบบังคับ!”

“เป็นเพราะพวกคุณคอยบังคับผมและคอยให้ผมจำเป็นตั้งตัวเป็นศัตรูกับพวกคุณ”

“ถ้าพวกคุณใจดีแต่แรกแทนที่จะตั้งตัวเป็นศัตรูกับผมอย่างลึกลับ ผมคงจะไม่มีวันทำสิ่งเหล่านี้หรอก!"

"ทุกคนล้วนมีสิ่งที่ต้องคอยปกป้อง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่า คุณจะต้องไปทำลายสิ่งที่คนอื่นคอยปกป้อง!"

"มันไม่ยุติธรรม! "

"ดังนั้น ผมก็จะไม่ยอมอีกต่อไป"

ไป๋ยี่เฟยพูดจบก็ดื่มไวน์คำสุดท้ายจนหมด และวางแก้วไวน์ลง พร้อมกับลุกขึ้นยืนและพูดว่า " ขอบคุณสำหรับไวน์ของคุณนะครับ แต่ผมยังอยากจะเตือนคุณว่า ดูแลผู้หญิงของคุณให้ดี มิฉะนั้น ผมจะจัดการหล่อนอย่างไม่ถือสาอะไร! "

“คุณกล้าเหรอ!” เย่ฮวนวางแก้วไวน์ลงอย่างหนักอึ้ง และจ้องที่ไป๋ยี่เฟยอย่างด้วยสีหน้าบึ้งตึง

ไป๋ยี่เฟยยักไหล่ "คุณก็ดูแล้วกันว่าผมกล้าหรือไม่กล้า?"

"ยังมีอีกอย่าง แม้ว่าคุณจะบอกกับผมถึงความมุ่งมั่นที่จะปกป้องหล่อน แต่ขอพูดตามตรงนะ คุณแค่ทำตามความปรารถนาสุดท้ายของแม่คุณเท่านั้น ในใจคุณ ไม่ได้สนใจอะไรเลยในตัวคนคนนี้เลย”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คุณยังมีแค้นที่ต้องชำระ การทำอะไรสักอย่างมันจะต้องพะว้าพะวังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งมันแตกต่างจากคุณ”

ไป๋ยี่เฟยพูดจบก็หันหลังและจากไป

เย่ฮวนจ้องไปที่ด้านหลังของไป๋ยี่เฟย อย่างเย็นชา เขากัดฟันพูดว่า "คอยดู! "

......

ไป๋ยี่เฟยรู้ว่าเย่ฮวนหมายถึงอะไร

เย่ฮวนบอกเขามากขนาดนี้เพียงเพื่อให้เขาปล่อยเฝิงเซียนเซียนไป

เขาเกลียดสิ่งที่ก่อนหน้านี้เขาได้ทำให้ฉินหัว และทุกคนต่างก็รู้ เขาจึงกลัวตัวเองว่าจะแก้แค้นเฝิงเซียนเซียนอย่างนี้ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า เฝิงเซียนเซียนเป็นคนที่เขาต้องการครอบคลุม

ดังนั้นไป๋ยี่เฟยถึงได้พูดอย่างนั้นกับเย่ฮวนไป