ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 527

บทที่ 527

5 พันล้านเลยนะ!

เฝิงเซียนเซียนรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าในเวลานี้และใบหน้าของหล่อนก็ปวดแสบปวดร้อน

เพราะก่อนหน้านี้หล่อนพูดอะไรไปมากมาย โดยบอกว่าตระกูลเย่นั้นรวย และไป๋ยี่เฟยก็ไม่สามารถเอาชนะได้ แต่ทว่าความจริงก็ได้ตบหน้าหล่อนแล้ว

เพราะสุดท้ายเย่ฮวนไม่ได้เสนอราคาดังนั้นไป๋ยี่เฟยจึงได้รับบัตรเลื่อนขั้นใบที่ 1 ไป

เฝิงเซียนเซียนเกลียดจนอยากหาช่องว่างเพื่อเข้าไป

"ที่รักคะ ทำไมคุณถึงไม่เสนอราคาล่ะ?" เฝิงเซียนเซียนถามเย่ฮวนอย่างไม่พอใจ "เรามีเงิน ไม่เห็นจะต้องกลัวที่จะแข่งกับเขาเลยสักนิด!"

เย่ฮวนจ้องไป๋ยี่เฟยอย่างแนบแน่น สีหน้าของเขาอึมครึมชวนให้คนตกใจ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า "แข่งกับคนบ้า สิ่งเดียวที่แพ้ก็คือตัวเราเอง! "

เมื่อพูดจบ เฝิงเซียนเซียนก็ตะลึงอยู่อย่างนั้น "ที่รักคะ คุณหมายถึงอะไรกัน? คุณกลัวเขางั้นเหรอ?"

เย่ฮวนตะคอกอย่างเย็นชา และพูดอย่างเฉยชาว่า "ผมพูดไปแล้วว่า อย่าแข่งกับคนบ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีบัตรเลื่อนขั้นตั้งสามใบ แต่เขากลับได้ใบที่1 ไปและที่เหลืออยู่สองใบนั้นเขาไม่เหลือเงินพอที่จะแย่งอีก เช่นนั้นเราคงจะได้รับบัตรเลื่อนขั้นที่ราคาต่ำกว่าไปแล้ว"

"แต่นี่เป็นเรื่องที่ทำให้ตระกูลเย่ของเราเสียหน้ามาก!" เฝิงเซียนเซียนเห็นด้วยกับคำพูดของเย่ฮวน แต่สำหรับหล่อนแล้ว ศักดิ์ศรีของตระกูลเย่นั้นมีความสำคัญมากกว่า

เย่ฮวนเหลือบมองหล่อนอย่างเฉยชา “ศักดิ์ศรีคุ้มค่าเงินหรือเปล่าล่ะ?”

“เราเป็นนักธุรกิจ และนักธุรกิจต้องเข้าใจว่า จะต้องทำยังไงถึงจะได้รับผลประโยชน์สูงสุดด้วยต้นทุนที่ต่ำที่สุด!”

“เข้าใจไหม?”

เฝิงเซียนเซียนนิ่งเงียบไร้ซึ่งคำพูด เย่ฮวนพูดถูก แต่เฝิงเซียนเซียนกลับรู้สึกว่าตัวเองโดนตบหน้า และไม่สามารถก้าวข้ามอุปสรรคนี้ในใจได้

“แต่กรุปใหญ่อย่างพวกเรา ทั้งตระกูลใหญ่ ศักดิ์ศรีและชื่อเสียงไม่ใช่ว่าจะสำคัญกว่าเหรอ?” เฟิงเซียนเซียนถามด้วยความจริงใจ

เย่ฮวนหยุดและมองเฝิงเซียนเซียนอย่างเงียบๆ พร้อมกับถามว่า "เราเป็นอย่างนี้คือเป็นยังไง?"

"ใช่ ..." เฝิงเซียนเซียนไม่สามารถพูดเหตุผลออกมาได้

เย่ฮวนตบมือเล็กๆของเฝิงเซียนเซียน และพูดอย่างเฉยชาว่า "ดูนั่นสิ! อย่างน้อยเราก็ได้รับบัตรเลื่อนขั้นในราคาต่ำสุดใบหนึ่งมา"

เย่ฮวนคิดอย่างดี

ไป๋ยี่เฟยรับได้บัตรเลื่อนขั้นใบที่1 ในราคา 5 พันล้านหยวน และตอนนี้เขาไม่มีเงินเหลือแล้ว

ดังนั้น บัตรเลื่อนขั้นทั้งสองใบถัดไปเขาก็จะไม่ประมูลอีกต่อไป เช่นนั้นเขาก็จะจ่ายไปสูงสุด แค่ไม่กี่พันล้านหยวนก็สามารถได้รับบัตรเลื่อนขั้นอีกใบ

คุ้มค่ากว่า 5 พันล้านของไป๋ยี่เฟยเสียอีก

และทุกคนในห้องก็มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว เพราะทุกคนล้วนเป็นเจ้าของกิจการขนาดใหญ่ และมีหลายคน ที่คิดได้ระดับนี้

"ประธานเย่ยังคงเฉียบขาดอยู่นะ!"

"ใช่แล้ว ประธานเย่ยังได้รับบัตรเลื่อนขั้นในราคาที่ถูกกว่าและเขาก็ยังได้รับเงินก้อนหนึ่งมาฟรีๆ!"

"ไป๋ยี่เฟยนี่ยังเด็กเกินไป!"

ทุกคนพากันซุบซิบกันและพวกเขาทั้งหมดก็รู้สึกว่าว่าไป๋ยี่เฟยยังเด็กเกินไป และโง่เขลาเกิน

แต่ไป๋ยี่เฟย กลับรู้สึกเฉยๆ กับการวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคน

หวังโหลวถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ "ตอนนี้พอใจแล้วหรือยัง?"

ไป๋ยี่เฟยส่งเสียงอืมไปทีหนึ่ง และสั่นบัตรเลื่อนขั้นต่อหน้าหวังโหลว "ก็ไม่เลวนะ!"

หวังโหลวยิ้มเจื่อนๆอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อหลี่เสว่เห็นดังนั้นกลับยิ้มอย่างจริงใจ นับว่า ไป๋ยี่เฟยขาดทุนจริง แต่ไป๋ยี่เฟยก็ได้กดหัวเย่ฮวนจนสำเร็จ ซึ่งทำให้หล่อนดีใจมาก

……

เมื่อทุกคนสงบลง สวี่ชางก็หยิบบัตรเลื่อนขั้นออกมาอีกใบหนึ่งและตะโกนใส่ไมโครโฟนว่า "นี่คือบัตรเลื่อนขั้นใบที่2 ราคาประมูลเริ่มต้น 1.5 พันล้านหยวน!"

"อะไรนะ?"

ทุกคนตกตะลึง!

"เชี้ยเอ๊ย! สหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวงนี่ช่างใจดำเสียจริง!"

"ฉันคิดว่ามันจะเหมือนกับราคาเริ่มต้นของบัตรเลื่อนขั้นใบที่1 เสียอีก!"

"ฉันก็คิดเหมือนกัน..."

เย่ฮวนสีหน้าดำทันทีเขาคิดไม่ถึงเลยว่า สหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวงนี่จะใจดำจนถึงขั้นนี้ หากคิดคำนวณแบบนี้ราคาการประมูลเริ่มต้นของบัตรเลื่อนขั้นใบที่3 ก็ต้องเพิ่มขึ้นเป็น 2 พันล้านหยวนแล้วสิ!

"ทำไมถึงยังกล้าเสนอราคาอีก?"

"มันไม่ใช่เหรอ? พอเขาประมูลราคา แล้วถ้าตระกูลเย่ไม่ประมูลตามเขาแล้ว เขาก็ไม่มีเงินที่จะหยิบออกมาไม่ใช่ว่าอยากพนันหาที่ตายเหรอ?"

"ดังนั้นแสดงว่า ไอ้หนุ่มทำตามอารมณ์ตัวเองเท่านั้น!"

หลี่เสว่ฟังทุกคนวิพากษ์วิจารณ์ และถามด้วยความเป็นห่วงอย่างอดไม่ได้ว่า "ที่รักคะ เรายังมีเงินเยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

ไป๋ยี่เฟยยิ้มอย่างสบายใจ และพูดว่า “ควรมีสิ”

“เอ๊?” หลี่เสว่ ตะลึงตาค้าง เดิมทีหล่อนคิดว่าที่ไป๋ยี่เฟย กล้าเสนอราคานั้น จะต้องมีการฉวยไว้แน่นอน แต่คิดไม่ถึงว่า จะเป็นเพียงคำตอบที่คลุมเครือ

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างเฉยชา "วางใจเถอะ ไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย"

หลังจากได้ยินคำนั้นหวังโหลว "... "

ไป๋ยี่เฟยก็ยืนขึ้นเช่นกัน พร้อมกับพูดอย่างเฉยชาว่า "ใครบอกว่าผมไม่มีเงิน

หลี่เสว่ "...... ”

ทุกคนผงะหมายความว่าไง? ไป๋ยี่เฟยยังมีเงินอยู่อีกเหรอ?

เย่ฮวนและเฝิงเซียนเซียนก็ตะลึงเช่นกัน นี่มันเรื่องอะไรกัน? ไป๋ยี่เฟยยังมีเงินเยอะขนาดนั้นได้ไง? นี่มันเป็นไปไม่ได้!

ใช่แล้ว! มันเป็นไปไม่ได้หรอก!

"ไป๋ยี่เฟย อย่าเสแสร้งอีกเลย มีใครไม่รู้บ้างว่าคุณน่ะมีทรัพย์สินน้อยขนาดนั้น แล้วยังอยากเสแสร้งอยู่ที่นี่ต่อไปอีกงั้นเหรอ"

เฝิงเซียนเซียนชี้ไป๋ยี่เฟยแล้วตะโกนด่า

เย่ฮวนขมวดคิ้ว เขาไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่เฝิงเซียนเซียนคิดหรอก แม้ว่าคริสตัลกรุ๊ปไม่ใช่ธุรกิจเล็กๆ และไม่สามารถแข่งกับเย่ซื่อกรุ๊ปได้ แต่ก็มีความเป็นไปได้ที่จะมีทรัพย์สินหมื่นล้านขึ้นไป

ถ้าคิดอย่างนี้ ไป๋ยี่เฟยก็ยังสามารถหยิบเงินออกมาจ่ายค่าบัตรเลื่อนขั้นได้อีก

“ไป๋ยี่เฟยคุณมีบัตรเลื่อนขั้นแล้วทำไมยังต้องเสียบเท้าเข้าไปอีกล่ะ?” เย่ฮวนถามด้วยน้ำเสียงเข้ม

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างเฉยชาว่า"ผมซื้อให้ภรรยาผมน่ะ!"

พอพูดจบ ทุกคนก็ตะลึงตาค้าง