ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 529

บทที่ 529

แน่นอนว่ามีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะถูกเลือกให้เป็นประธานได้!

เย่ฮวนถูกเตือนโดยคำพูดของเฝิงเซียนเซียนและมองไป๋ยี่เฟยทันทีหรือว่าไป๋ยี่เฟยจะมีความคิดแบบนั้นจริงๆ? จึงทำอย่างนั้นเพื่อตอบสนองเขา?

ไม่สิคงไม่ใช่อย่างนั้น!

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้โง่และไม่มีความจำเป็นที่ต้องใช้สินทรัพย์ทั้งหมดที่มียกเข้าไป!

หลี่เสว่และ หวังโหลวไม่มีปฏิกิริยาอะไรเพราะพวกเขารู้ดีว่าคราวนี้ไป๋ยี่เฟยจะไม่ประมูลอีก

"ประธานเย่ครับ นี่เป็นใบสุดท้ายแล้ว คุณยังคิดที่จะปล่อยไปอีกเหรอ?" ไป๋ยี่เฟยมั่นใจว่าด้วยกำลังของเย่ฮวนเขาจะต้องได้รับตำแหน่งประธานอย่างแน่นอน และนี่เป็นบัตรเลื่อนขั้นใบสุดท้ายแล้วซึ่งมันก็หมายถึงโอกาสสุดท้ายนั่นเอง

เมื่อเย่ฮวนเห็นดังนั้นถึงกับต้องกัดฟันและยกป้ายขึ้นกันเลยทีเดียว "3.5 พันล้าน!"

เมื่อทุกคนเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจอย่างลับๆและดูเหมือนว่าบัตรเลื่อนขั้นใบสุดท้ายนี้จะเป็นของประธานเย่

เมื่อเฝิงเซียนเซียนเห็นการเสนอราคาของเย่ฮวน เฝิงเซียนเซียนก็เงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ ครั้งนี้ ในที่สุดเย่ฮวนก็ยอมเสนอราคาแล้ว ทำให้หล่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอกไปทีหนึ่ง และไม่รู้สึกเสียใจอีกต่อไป

เย่ฮวนจ้องไป๋ยี่เฟย และพูดอย่างเงียบๆว่า คุณจะต้องอ่านสถานการณ์หน่อยนะ และจะดีกว่าถ้าคุณจะไม่เสนอราคาอีก!

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้สนใจสายตาของเย่ฮวน เขานั่งอยู่ที่นั่นอย่างสงบและมองขึ้นไปที่ สวี่ชางบนเวที

เมื่อทุกคนเห็นว่าไป๋ยี่เฟยไม่ได้เสนอราคาอย่างเงียบๆ ทุกคนก็อดเดาไม่ได้ว่า นี่คงไม่เตรียมประมูลแล้ว?

ก็ใช่ ถ้าทั้งสามใบอยู่ในมือของไป๋ยี่เฟย อย่างนั้นคงต้องแย่แน่เลย?

เย่ฮวนเห็นว่าไป๋ยี่เฟยไม่ได้เสนอราคา ก็แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

สวี่ชางก็พูดขึ้นทันที "3.5 พันล้านเป็นครั้งที่1!"

"3.5 พันล้านเป็นครั้งที่2!"

"และ3.5 พันล้านครั้งที่3! ตกลงการขาย!"

"ให้เราแสดงความยินดีกับเย่ฮวนจากเย่ซื่อกรุ๊ปที่ได้รับบัตรเลื่อนขั้นใบสุดท้าย!”

เมื่อเสียงหยุดลง ก็มีเสียงปรบมือด้วยความชื่นชมยินดีดังขึ้น

ในที่สุด งานประมูลครั้งนี้ก็มาถึงจุดสิ้นสุด

แต่บัตรเลื่อนขั้นทั้งสามใบนี้ อีกสองใบตกเป็นของไป๋ยี่เฟย และเย่ฮวนจากเย่ซื่อกรุ๊ปมีแค่บัตรเลื่อนขั้นเพียงใบเดียวเท่านั้น ดูเหมือนว่า ไป๋ยี่เฟยจะกดหัวเย่ฮวนได้

เมื่อทุกคนเห็นสถานการณ์อย่างชัดเจนแล้วก็ฉกฉวยโอกาสนี้ ประจบสอพลอ

"ขอแสดงความยินดีประธานไป๋ด้วยครับ!"

"ยินดีด้วยนะคะ!"

เมื่อเฝิงเซียนเซียนเห็นทุกคนพากันแสดงความยินดีกับไป๋ยี่เฟย ก็พูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า "คนพวกนี้ช่างสองมาตรฐานเสียจริง!"

เย่ฮวนสีหน้ามืดครึ้ม และไม่ได้พูดอะไร

ที่จริงแล้วถ้านับบัตรเลื่อนขั้นทั้งสามใบในวันนี้บัตรเลื่อนขั้นแต่ละใบต่างก็มีราคาอยู่ 3.5 พันล้านหยวน

ทั้งของไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่สามารถนับรวมกันได้ เฉลี่ย 7 พันล้านหยวนก็เท่ากับราคา 3.5 พันล้านไม่ใช่เหรอ?

แน่นอนว่า ในการประมูลครั้งนี้ คนที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดก็คือสหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวงนั่นแหละ

ส่วนเงินที่ประมูลกันก่อนหน้านี้คงไม่ต้องพูดแล้ว เมื่อรวมกับหมื่นกว่าล้านจากเมื่อครู่แล้ว คงเป็นอะไรที่สุดจะทนได้!

พอกิจการของสวี่ชางรุ่งเรืองแล้ว หลังจากประกาศว่าการประมูลสิ้นสุดลง ก็ออกไป

ในห้องพักผู้โดยสารห้องหนึ่ง หลังจากได้ยินเสียงซึ่งก็ไม่รู้ว่าใครพูดประโยคไปหนึ่งประโยคว่า "เข้ามาสิ"และ สวี่ชางที่อยู่นอกประตูก็ผลักประตูเข้าไป

ในขณะที่ประตูปิดลง ก็มีคนหัวเราะเบาๆ "สามารถหาเงินได้หมื่นกว่าล้านสบายๆอย่างนี้ มันเป็นช่างการค้าที่ดีเสียจริง!"

"ใช่ครับ!" สวี่ชางตอบอย่างมีความสุข

คนนั้นพูดอีกครั้งว่า "ไม่แปลกใจเลยที่คนของสหพันธ์ธุรกิจเหล่านั้นจะมากัน แต่น่าเสียดาย ที่สุดท้ายแล้วเงินเหล่านี้ไม่ได้เข้าในกระเป๋านาย?"

"ใครบอกให้ผมเส้นใหญ่ล่ะ?" สวี่ชางนั่งลงและยิ้มจนหน้ายุ่ย

เมื่อพูดจบ อีกเสียงหนึ่งก็พูดขึ้นว่า "เส้นใหญ่ไม่ใหญ่ไม่รู้แต่เงินทั้งหมดนั่นเป็นเงินจากตระกูลเย่และตระกูลไป๋? แกสามารถเอามันไปได้อย่างอกโล่งใจสบายจริงๆเหรอ?"

สวี่ชางหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วโต้กลับว่า "ทำไมจะไม่ได้ล่ะ นี่ถือว่าเป็นการทำธุรกิจที่ยุติธรรมแล้วและงานประมูลก็เป็นแบบนี้แหละใครจะไปพูดได้ล่ะว่าผมผิด?"

ไป๋ยี่เฟยถามอย่างเฉยชาว่า "ออกจากเมืองเทียนเป่ยซึ่งคุณอาศัยอยู่มานานกว่า 20 ปีเลยนะคุณจะรับได้ไหม?"

หลี่เสว่หยุดนิ่งไปเล็กน้อย แน่นอนว่ารับไม่ได้หรอก และอีกอย่าง ถ้าไป๋ยี่เฟยย้ายไปแล้วแล้วหล่อนอยู่ต่อที่นั่นจะไปมีความหมายอะไร?

แต่หลี่เสว่ยังคงมีความกังวลของตัวเองนั่นคือเรื่องภาวะมีบุตรยากของตัวหล่อนเอง หล่อนกลัวว่าหากอยู่เคียงข้างไป๋ยี่เฟยตลอด ไม่ช้าอาจจะถูกรู้เข้า หรือกระทั่งถูกนำเอาออกมาพูด ในตอนนั้นคง....

ไม่กล้าที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้ หลี่เสว่ฝืนยิ้ม “แน่นอนว่ารับไม่ได้ แต่...”

ยังไม่ทันรอให้หลี่เสว่พูดจบไป๋ยี่เฟยก็พูดขึ้นว่า “ในเมื่อที่รักรับไม่ได้ งั้นเราจะไม่เลือกแล้ว อยู่ที่เมืองเทียนเป่ยนี่แหละ และใช้ชีวิตไปอย่างมีความสุข”

“ไม่ได้!” หลี่เสว่เคร่งครึ้มขึ้นมาทันที “นั่นคือบัตรเลื่อนขั้นที่เราจ่ายไป 7 พันล้านหยวนเพื่อให้ได้มาเลยนะ จะยอมทิ้งไปได้ยังไง? ถ้าทิ้งไป ไม่ใช่ว่าจะยิ่งขาดทุนเหรอ? คุณไม่เจ็บใจเลยเหรอ?"

ไป๋ยี่เฟย " ... "

"แต่ว่า ผมไม่อยากทำให้คุณไม่สบายใจ" ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างตรงไปตรงมา

หลี่เสว่รู้สึกซาบซึ้งใจ ไป๋ยี่เฟยทำแบบนี้ยิ่งทำให้หล่อนรับไม่ได้ที่จะห่างจากไป๋ยี่เฟย

ทันทีที่ทั้งสองคนเดินไปถึงทางเข้าห้องพักผู้โดยสารก็ได้ยินเสียงตะโกนของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

“แย่แล้ว! มีเรือสปีดโบ๊ทหลายสิบลำกำลังแล่นเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว!”

“ไปแจ้งกัปตันเร็วเข้า!”

ไป๋ยี่เฟยได้ยินดังนั้นก็ส่งเสียงดังกุ๊กๆในใจ

มาแล้ว!

เรือสปีดโบ๊ทหลายสิบลำกำลังแล่นเข้าหาเรือสำราญจากทุกทิศทาง

ผู้คนเกือบทั้งหมดที่ได้ยินเสียงตะโกนเรียกยังไม่ได้กลับไปถึงที่ห้องพักผู้โดยสาร และพากันขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ

ไป๋ยี่เฟยก็มาถึงบนดาดฟ้าเรือด้วยเช่นกัน หลังจากนั้นไม่นาน เรือสปีดโบ๊ทก็มาถึงด้านล่างเรือสำราญ จากนั้นก็รีบดึงเชือกออก แล้วแขวนไว้บนเรือสำราญ

เมื่อเห็นเชือกเหล่านั้น ทุกคนก็พากันถอยห่างออกไปและมองไปอีกรอบ พวกเขาก็ตกใจกลัวเป็นอย่างมาก

คนเหล่านั้นก็ปีนขึ้นไปบนตาข่ายเชือกความเร็วนั้นรวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์!