ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 53

บทที่ 53

“พ่อ ดูสิ เขากำลังพูดโกหกชัดๆ เมื่อกี้ยังคุยโม้อยู่เลย!” โจวฉวี่เอ๋อถือโอกาสเกลี้ยกล่อมพ่อ

คำพูดนี้บอกเป็นนัยย์อย่างชัดเจน หวังว่าพ่อจะรู้ว่าทุกสิ่งที่ไป๋ยี่เฟยพูดไปนั้นล้วนเป็นเรื่องที่คุยโวทั้งสิ้น ไม่มีประโยคไหนที่เป็นความจริงเลย

โจวเฉิงหัวกลับไม่ใส่มาก “ไม่เป็นไร ผู้ชายเป็นแบบนี้ล่ะ เรื่องดื่มเหล้าคงต้องรักษาหน้าไว้ทั้งนั้น อย่างน้อยก็ไม่อยากเสียหน้า เข้าใจได้ เข้าใจได้”

“นั่นสิ ผู้ชายไม่รักษาหน้าถึงจะผิดปกติ” จ้าวฉิงพยักหน้าเห็นด้วย

โจวฉวี่เอ๋อรู้สึกปวดขมับ

ตอนนี้เสียใจยังทันไหม? เธอเพียงแค่อยากให้พ่อกะบไม่ไม่ชอบเขา ก่อนจะอ้างได้ว่าเลิกกับเขาไปแล้ว เรื่องนี้จะได้จบกันไปสักที”

ผลสุดท้ายกลับตาลปัตรไปหมด ยิ่งพูดพวกเขายิ่งชอบใจ!

โจวฉวี่เอ๋อระอาใจ “พอเถอะ เดี๋ยวหนูส่งเขากลับบ้านแล้ว”

“เดี๋ยว รอก่อน!” จ้าวฉิงรีบเข้าไปยับยั้งโจวฉวี่เอ๋อ “ส่งเขากลับไปทำไม? ลูกโง่เหรอ!”

“หือ? ไม่ส่งเขากลับไปแล้วส่งเขาไปที่ไหน?” โจวฉวี่เอ๋อเงยหน้าขึ้น

จ้าวฉิงถลึงตาใส่โจวฉวี่เอ๋อ “ลูกดูเขาเมาจนไม่รู้เรื่องขนาดนี้ จะส่งเขากลับไปได้อย่างไร?”

“ใช่สิ!” โจวเฉิงหัวพูดสนับสนุน “คุณดูลูกคนนี้สิ ลูกส่งเขากลับไปแล้วใครจะดูแลเขาล่ะ?”

“ฉวี่เอ๋อ คนดีขนาดนี้ ลูกต้องคว้าโอกาสไว้ให้ดี อีกทั้งลูกยังตั้งครรภ์แล้ว ยิ่งต้องคว้าไว้ให้แน่น!” จ้าวฉิงส่งสายตาไปยังโจวฉวี่เอ๋อ

โจวฉวี่เอ๋อตัวแข็งทื่อทันที

สุดท้ายพูดไปพูดมา ไป๋ยี่เฟยก็ถูกรั้งให้อยู่ที่นี่ อีกทั้งถูกส่งไปยังห้องของโจวฉวี่เอ๋อ

ด้านนอกห้อง จ้าวฉิงมองไปยังโจวเฉิงหัว “เป็นอย่างไรบ้าง? ลูกเขยคนนี้?”

“ชั่วชีวิตนี้ของผมยังไม่เคยเห็นคนที่มีกิจการเยอะขนาดนี้มาก่อน!” โจวเฉิงหัวอดชื่นชมออกมาไม่ได้

จ้าวฉิงพูดออกมาอย่างตื่นเต้น “นั่นน่ะสิ! ลูกสาวของไอ้จางข้างบ้านแต่งงานกับผู้จัดการของบริษัทแห่งหนึ่ง ก็พูดอวดอยู่อย่างนั้นทั้งวัน เหมือนกลัวว่าคนอื่นจะไม่รู้อย่างนั้นแหละ!”

“หึ อีกไม่นานลูกสาวของเราแต่งออกไป พวกเขาคงตกใจมาก”

อายุยิ่งมาก ความอยากเปรียบเทียบลูกของตนกับคนอื่นยิ่งสูง ใครๆก็หวังว่าลูกของตนจะดีกว่าคนอื่น มีความสามารถมากกว่าคนอื่น พูดออกไปก็รู้สึกมีหน้ามีตา

ภายในห้อง ไป๋ยี่เฟยนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง

โจวฉวี่เอ๋อโมโหจนถีบเข้าไปหนึ่งที “นอนเป็นหมูเลย!”

“รู้แบบนี้ก็คงจะไม่พาคุณมาตั้งแต่แรก!”

“อย่างนี้จบกัน ยิ่งพูดยิ่งไปกันใหญ่แล้ว!”

“พ่อกับแม่ก็ด้วย คำพูดแบบนั้นก็เชื่อไปได้ ไม่รู้สมองไปไหนกันหมด?”

โจวฉวี่เอ๋อโมโหจนใกล้จะระเบิดแล้ว

กว่าจะใจเย็นลงมาได้ แต่กลับต้องพบกับอีกหนึ่งปัญหาใหญ่

คืนนี้เธอจะไปนอนที่ไหน?

นาทีนี้ อยู่ๆหลี่เสว่ก็วิดีโอคอลเข้ามา

สายตาของโจวฉวี่เอ๋อเป็นประกายขึ้นมา “เสว่เอ๋อ เธอช่วยฉันด้วย!”

หลี่เสว่เห็นว่าสีหน้าของโจวฉวี่เอ๋อไม่ค่อยดี รีบถามด้วยความเป็นห่วง “มีอะไรเหรอ?”

โจวฉวี่เอ๋อรีบสลับกล้องไปยังทิศทางของไป๋ยี่เฟยที่นอนอยู่บนเตียงนอน “เธอดูสามีของเธอสิ นอนหลับเหมือนกับหมูตายเลย! ทำยังไงก็ปลุกไม่ตื่น เธอว่าควรทำอย่างไรดี?”

หลี่เสว่มองเห็นร่างของไป๋ยี่เฟยแล้วสีหน้าซีดขาวขึ้นมาทันที “พวกเธอ......กำลังทำอะไรกันอยู่?”

“นอนอยู่อ่ะสิ!” โจวฉวี่เอ๋อกำลังนึกถึงปัญหาของที่นอนอยู่ คำว่านอนก็หลุดออกจากปากไปโดยไม่รู้ตัว

หลี่เสว่มือสั่นไปหมด โทรศัพท์หลุดจากมือตกลงไปที่เตียง

โจวฉวี่เอ๋อมองเห็นหน้าจอสีดำแล้วถึงจะเรียกสติกลับมาได้ “เสว่เอ๋อ ไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ......”

หลี่เสว่หยิบมือถือขึ้นมา ใบหน้าไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ ก่อนจะพูดเสียงเย็น “ถ้าอย่างนั้นเป็นแบบไหน?”

“เสว่เอ๋อ พวกเรา......”