ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 551

บทที่551

“อะไรนะครับ?” ไป๋ยี่เฟยถึงกับงงไปเลย

หลี่เสว่จ้องมองมาที่ไป๋ยี่เฟย จากนั้นก็พูดออกมาอย่างชัดเจนทีละคำว่า “เมื่อคืน คุณอยู่กับหลิวเสี่ยวอิง”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้าทันที “เป็นไปไม่ได้! เมื่อคืนคุณเป็นคนพยุงผมไปส่งที่ห้องไม่ใช่เหรอครับ?”

“ฉันเห็นมันกับตาตัวเอง” หลี่เสว่พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา

ไป๋ยี่เฟยรู้สึกตกใจมาก ช่วงขณะหนึ่งเขาก็รู้สึกสงสัยในตัวเองขึ้นมา หรือเมื่อคืนเขาจะอยู่กับหลิวเสี่ยวอิงจริงๆ นะ? ไม่อย่างนั้นจะอธิบายยังไงว่าทำไมวันนี้หลี่เสว่ถึงเป็นแบบนี้ไปได้?

หลี่เสว่ทำเสียงฮึดฮัด “เหตุผลนี้มันเพียงพอรึยังคะ?”

ไป๋ยี่เฟยได้แต่ยืนมองหลี่เสว่ด้วยความอึ้ง และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดี

หลี่เสว่หันหลังเตรียมที่จะขึ้นรถ

ไป๋ยี่เฟยก็รั้งมือเธอไว้โดยอัตโนมัติ “อย่าไปนะ! มันไม่ใช่แบบนั้นเลย!”

เหมือนไป๋ยี่เฟยจะเริ่มตั้งสติได้แล้ว “มันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างผมกับเธอเลย จริงๆ นะครับ ผมกล้ารับประกันได้เลย!”

“ผม……”

“พอได้แล้ว!” หลี่เสว่ถือโอกาสตอนที่ไป๋ยี่เฟยเผลอ สะบัดมือของเขาออกไป ขึ้นรถ ปิดประตู

“ปั้ง!”

พอประตูปิดลง สวี่ชางที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็มองไป๋ยี่เฟยด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม จากนั้นก็เดิมขึ้นรถ สตาร์ทรถ และขับรถออกไป

ระหว่างนั้น ไป๋ยี่เฟยก็ได้แต่ยืนอึ้งอยู่กับที่

ไป๋ยี่เฟยในตอนนี้กำลังรู้สึกสับสน

เขาไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอย่างไรต่อไป? และไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมาทั้งหมดนั้นทำเพื่ออะไรกันแน่?

เมื่อเสียหลี่เสว่ไป เขาก็สูญเสียจุดมุ่งหมายไป

สิ่งที่เขาทำ สิ่งที่เขาพูด มันยังจะมีความหมายอะไรอีก?

“” ฉึก!”

จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น มีดสีเงินเล่มหนึ่งแทงเข้าที่ลำตัวของไป๋ยี่เฟยจากทางด้านหลัง

“เอื้อก……”

ไป๋ยี่เฟยคุกเข่าลงกับพื้น พร้อมกับลงเสียงออกมาจากในลำคอ

แต่ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกายก็ยังเทียบกับความเจ็บที่อยู่ในใจไม่ได้เลยมันเจ็บจนเขาชาไปหมดแล้ว

ส่วนคนที่ทำให้เขาเจ็บนั้นก็ได้นั่งรถหายจากถนนไปแล้ว

เมื่อเขาต้องเจอกับความเจ็บปวดจากความสิ้นหวังแล้ว ความรู้สึกที่อยากจะดิ้นรนเพื่ออยู่ต่อก็ได้หายไป เขาถึงขั้นคิดว่า ให้มันตายๆ ไปทั้งอย่างนี้มันก็ดีมากเหมือนกัน

และไป๋ยี่เฟยก็กำลังเป็นอย่างนั้น

……

หลังจากที่รถของสวี่ชางขับออกไปแล้ว หลี่เสว่ที่นั่งอยู่ด้านหลังก็กัดริมฝีปากแดงๆ ของตัวเองไว้ หน้าตาไหลลงมาตามร่องแก้มอย่างไร้ซุ่มเสียง

ตั้งแต่ที่รู้ว่าตัวเองมีลูกไม่ได้แล้ว หลี่เสว่ก็เคยคิดเรื่องการหย่ามาก่อน แต่ด้วยความดูแลเอาใจใส่และความรักที่ไป๋ยี่เฟยมีให้กับเธอ มันจึงทำให้เธอยังมีกำลังใจมากพอที่จะอยู่กับไป๋ยี่เฟยต่อไป

แต่เมื่อเวลาผ่านไป กำลังใจแบบนี้มันก็เจือจางลงไปเรื่อยๆ

พอเมื่อคืนได้เห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับหลิวเสี่ยวอิง กับการที่ไป๋ยี่เฟยมาหาเธอในวันนี้

มันจึงทำให้ความรู้สึกของเธอได้ระเบิดออกมา

เธอไม่ได้ขาดสติ ตอนนี้เธอใจเย็นมาก

เมื่อเธอไม่สามารถมีลูกได้ ยังไงวันยังค่ำเธอก็ต้องไปจากไป๋ยี่เฟยอยู่ดี เจ็บสั้นดีกว่าเจ็บยาว รีบๆ หย่าไปเลยดีกว่า

ยังดีที่เธอไปแล้ว ยังมีหลิวเสี่ยวอิงอยู่ เธอเชื่อว่าหลิวเสี่ยวอิงสามารถดูแลไป๋ยี่เฟยได้เป็นอย่างดี และยังสามารถมีลูกให้ไป๋ยี่เฟยอีกด้วย

ปัญหาเรื่องการเป็นผู้สืบทอดของตระกูลไป๋ก็จะถูกแก้ไขไป ส่วนไป๋ยี่เฟยก็ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการที่เสียสิทธิ์ในการเป็นผู้สืบทอดแล้วยังต้องถูกอีกฝ่ายตามฆ่าอีก

เขาจะปลอดภัย และมีชีวิตอย่างสุขสบาย

มันเป็นบทสรุปที่ดีมาก

เพียงแต่……

หลี่เสว่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาอย่างเงียบๆ