ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 565

บทที่ 565

หลังจากชายกำยำพูดจบแล้ว ก็สตาร์ทรถเครื่อง ขับจากไปอย่างรวดเร็ว

ไป๋ยี่เฟยกำการ์ดในมือแน่น กัดฟันกรอดๆ

พูดตามตรง สองพี่น้องคู่นี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขามากมายนัก หลังจากพอพวกเขาออกไปได้แล้ว ระหว่างพวกเขาก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก

แต่เขาจะทำให้พวกเขาต้องมาเดือดร้อน และเมินเฉยต่อชีวิตของพวกเขาเพราะเรื่องเรื่องนี้ไม่ได้

แต่ความรู้สึกแบบนี้ ยากที่จะรับได้จริงๆ！

ให้ตายสิ เขาเกลียดเวลาคนมาข่มขู่เขาที่สุด！

ทันใดนั้น

มีเสียง“ปึ้ง”ดังขึ้น

ไป๋ยี่เฟยรีบเงยหน้าขึ้นมอง

พบว่าชายกำยำที่ขี่รถไปได้ไม่ทันไร จู่ๆก็ถูกรถออฟโรดคันหนึ่งที่ออกมาจากตรอกซอยชนเข้าอย่างจัง

รถเครื่องกระเด็นลอยออกไปทันที ชายกำยำถูกชนกระเด็นออกไป

ไป๋ยี่เฟยเห็นภาพภาพนี้ ก็ใจเต้นอย่างช่วยไม่ได้

ที่นี่แทบจะไม่เห็นรถเลย ความเป็นไปได้ที่จะเกิดอุบัติเหตุรถชนเป็นไปได้น้อยมาก

แสดงว่ารถคันนี้ตั้งใจชนเขา

แถม รถคันนี้ก็คุ้นตามากๆ！

เป็นอย่างที่คิดไว้ ฉีฉีที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี ออกมาจากรถออฟโรด

เธอเดินทีละก้าวๆมาหยุดอยู่ตรงหน้าของชายกำยำ

ชายกำยำกระอักเลือดเรียบร้อยแล้ว ร่างกายชักกระตุก

ตอนที่ชายกำยำเงยหน้ามองเห็นฉีฉีนั้น ก็ถลึงสองตาโต ราวกับตกใจสุดขีด

จากนั้นฉีฉีก็ยกขาขึ้นมา เหยียบชายกำยำจมดินลงไปทันที ชายกำยำเริ่มขัดขืน แขนขาสั่นอย่างหมดเรี่ยวแรง แต่สั่นได้ไม่ทันไร ก็แน่นิ่งไป ไม่ขยับเขยื้อนอีก

ไป๋ยี่เฟยเห็นแบบนี้ จู่ๆก็กลั้นหายใจทันที

ตายแล้ว?

ตายแล้วจริงๆ

ไป๋ยี่เฟยตื่นตกใจ

แม้ว่าจะเห็นฉีฉีฆ่าคน แต่ไป๋ยี่เฟยก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เท่เกินไปแล้ว！

จริงๆ ฉีฉีในวันนี้สวมชุดหนังกางเกงหนังสีน้ำตาล ที่เท้าก็สวมรองเท้าหนัง เทียบกับตอนที่เจอตอนแรกแล้วดูดุดันกว่ามาก

แต่เนื่องจากใบหน้าของเธอค่อนข้างเล็กอย่างเห็นได้ชัด จึงทำให้ดูหน่อมแน้ม ลักษณะแบบนี้ยิ่งทำให้ดูเท่มากขึ้นไปอีก

ในขณะที่ไป๋ยี่เฟยกำลังอึ้งตะลึงอยู่นั้น ฉีฉีกวักๆนิ้วให้กับไป๋ยี่เฟย

ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยสีหน้าดูไม่ดีในทันที แถมยังคิดอีกว่า ไม่เท่เลยสักนิด！

หลังจากที่หมดหนทาง ไป๋ยี่เฟยก็ทำได้แค่นั่งเข้าไปในรถ แต่เพื่อไม่ให้โดนฉีฉีเตะ จึงเลือกที่จะนั่งที่นั่งข้างหลัง

“หยิบมาให้ฉันดูหน่อย” ฉีฉีพูดกับไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยก้มลงมองตัวเอง พบว่าที่ตัวของตนเองมีเพียงแค่การ์ดใบเดียวที่สามารถหยิบออกมาให้ดูได้ จึงหยิบการ์ดยื่นไปให้กับฉีฉี

หลังจากที่ฉีฉีดูแล้วก็คืนการ์ดให้กับไป๋ยี่เฟย“ไม่เลวนี่ ฉันคงต้องไปหามาสักใบซะแล้วสิ”

ไป๋ยี่เฟยได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มอย่างอมทุกข์“คุณหาผมเจอได้ยังไง?”

ฉีฉีสบถหึออกมา“ไม่ต้องหาหรอก”

“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่ไหน?”ไป๋ยี่เฟยถามขึ้นต่อ

ฉีฉีหัวเราะออกมาหนึ่งที“ต้องให้ฉันเตือนนายอีกเหรอ? ที่นี่เป็นของสหพันธ์ธุรกิจ”

ไป๋ยี่เฟยถาม“ที่นี่ยังมีคนต่างประเทศอยู่ไม่ใช่เหรอ?”

ฉีฉีพูดตอบอย่างไม่สบอารมณ์“แล้วคนต่างประเทศไม่มีสหพันธ์ธุรกิจหรือไง?”

ไป๋ยี่เฟยอึ้งตะลึงไป