ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 569

บทที่ 569

ฝีมือการผัดของไป๋ยี่เฟยดูชำนาญมาก แค่เห็นก็รู้แล้วว่าไม่ใช่มือสมัครเล่น

แต่ว่า……

ในจานของไป๋ยี่เฟยมีแต่พวกมังสวิรัติทั้งนั้น

ขณะที่บรรดาผู้คนตกใจ จากนั้นก็เข้าใจขึ้นมาด้วยเช่นกัน เหลือเวลาสามนาที ถ้าจะทำอาหารที่มีเนื้อสัตว์จะต้องไม่ทันแน่ๆ

แต่ว่า

“นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ！ตระกูลจ้าวอยากกินเนื้อเท่านั้น！”

“ใช่ๆ อาหารมังสวิรัติจานนี้ของนาย ไม่มีทางทำให้พวกเขาพอใจได้แน่ๆ！”

“เขาใช้น้ำมันทอดอาหารมังสวิรัติ ไม่ได้ใช้น้ำเหรอ?”

“นี่มันทำมั่วๆเอาใช่ไหม?”

ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจพวกผู้คนตรงนั้นแม้แต่น้อย ทำของตัวเองต่อไป

เขาเอาเครื่องปรุงที่เลือกมาเรียบร้อยแล้วใส่ทั้งหมดลงไปในกระทะ

การกระทำแบบนี้ทำให้ผู้คนต่างมึนงงและไม่เข้าใจ นี่กำลังทำอะไรอยู่?

ในกระทะไม่มีอะไรสักอย่าง ใส่เครื่องปรุงลงไปทำไม?

คนจำนวนมากมายเริ่มหัวเราะเยาะออกมา

“ทำมั่วชัดๆ！”

“ทำบ้าอะไรวะ！รนหาที่ตายแท้ๆ！”

“รอเดี๋ยว นี่นายใส่ใบกระวานกับอบเชยลงไปในอาหารมังสวิรัติทำไม?”

พอพูดมาถึงตรงนี้ เชฟแก่คนหนึ่งก็คิดพินิจอย่างรอบคอบ

ต่อมา ไป๋ยี่เฟยก็เปิดไฟ ไฟลุกขึ้นมา เขาตักน้ำส้มสายชูลงไปหนึ่งช้อนด้วยสีหน้านิ่งเฉย จากนั้นก็คน จากนั้นก็ใส่น้ำมันงาลงไป

ปิดไฟ ซุปเสร็จเรียบร้อยแล้ว

สุดท้ายก็ราดซุปลงไปบนผัก

“ซู่”กลิ่นของหมูผัดซอสแดงก็แผ่กระจายออกมา

อาหารหนึ่งจาน เสร็จภายในเวลาสี่นาที

ผู้คนพอได้กลิ่นหอมนี้ก็พากันอึ้งไปตามๆกัน

เห็นๆอยู่ว่ามีแต่ผัก แต่กลับได้กลิ่นหมูผัดซอสแดง นี่มันหอมยิ่งกว่าหมูผัดซอสแดงจริงๆเสียอีกด้วยซ้ำ！

มองดูเวลาอีกครั้ง เหลือเวลาอีกหนึ่งนาที！

จากนั้น ไป๋ยี่เฟยก็มองบรรดาผู้คนตรงนั้น กอดอกพร้อมกับพูดขึ้น“ถูกทุกคนหัวเราะเยาะซะแล้วสิ”

พวกเชฟต่างหันมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

ในเวลานี้ เชฟแก่คนนั้นก็เหมือนกับคิดอะไรขึ้นมาได้ ทันใดนั้น ก็พูดขึ้นมาด้วยความตกใจ“นี่มันอาหารมังสวิรัติเป่ยเจียงนี่นา?”

“อะไรนะ?”

บรรดาผู้คนต่างอึ้งตะลึง

“อาหารมังสวิรัติเป่ยเจียงคืออะไร?”มีคนถามขึ้นมา

ไป๋ยี่เฟยก็ไม่รู้ว่าวิธีการแบบนี้มันคืออะไรเช่นกัน

ไป๋ยี่เฟยหันสายตามองไปยังเชฟแก่คนนี้ เขาเป็นคนพูดออกมา แสดงว่าเขาต้องรู้แน่นอน

เป็นอย่างที่คิดไว้

“อาหารมังสวิรัติเป่ยเจียงเป็นวิธีการปรุงอาหารแบบพิเศษชนิดหนึ่งของเป่ยเจียงพวกเขาชอบกินพวกอาหารมังสวิรัติ แต่ว่าอยากได้กลิ่นของเนื้อดังนั้นจึงทุ่มเทเวลามากมายให้กับเรื่องพวกนี้ ฝีมือของพวกเขาจะทำให้ผักมีกลิ่นของเนื้อออกมา อีกทั้งยังหอมกว่าเนื้อจริงๆด้วยซ้ำ”

“ไม่มีทางหรอกมั้ง?”

ผู้คนต่างตกตะลึง

มีคนพูดเถียงขึ้นมาทันที“ต่อให้หอมขนาดนั้นก็จริง แต่กลิ่นและการลิ้มรสของอาหารมังสวิรัติจะเทียบกับเนื้อจริงๆไม่ได้แน่นอน！”

“ใช่ๆ！”

“ฉันก็เห็นด้วย เนื้อจริงๆก็ยังให้ความรู้สึกที่ดีกว่าอยู่ดี”

เชฟแก่ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม

คนกลุ่มต่างชาติพากันชิมอาหารตรงหน้า จากนั้นแต่ละคนก็มีสีหน้าดื่มด่ำไปกับรสชาติ

“อื้อ อาหารจีนอร่อยจริงๆ！”

“อื้อ เยี่ยมจริงๆ！”

“อร่อยมากๆเลย！”

“Oh！ My god！”

ข่ายเหวินเห็นแบบนี้สีหน้าก็อดกลั้น ยากที่จะเชื่อว่าอาหารจีนอร่อยขนาดนั้นจริงๆ ดังนั้นจึงใช่มือหยิบอาหารเข้าไปในปากอย่างอดไม่ได้

พอเขาเคี้ยวไปได้สองสามคำ ก็ถลึงตาโตทันที สีหน้ายากที่จะเชื่อ

“นี่มันเป็นไปไม่ได้！อาหารจีนจะอร่อยกว่าอาหารของสามประเทศใหญ่ได้ยังไง?”

หลังจากที่เชฟได้ยินแล้ว ก็พากันเชิดหน้าชูคอด้วยความภูมิใจ

มีคนพูดซุบซิบเบาๆกับคนข้างๆ

“มีแค่อาหารจีนของพวกเราเท่านั้นแหละที่ถือว่าเป็นอาหารชั้นเลิศน่ะ！”

“ใช่ อาหารของสามประเทศใหญ่ของเขากล้าเรียกว่าอาหารรสเลิศได้ยังไง?”

“ทั้งโลกถือว่าอาหารจีนของพวกเราสุดยอดที่สุดแล้ว！”

“เอ้ย นี่พวกคุณดูสิ อาหารมังสวิรัติของไอ้เด็กนั่นไม่มีใครแตะต้องเลย！”

พูดพลาง คนพวกนี้ก็หันไปมอง เป็นอย่างที่พวกเขาคิดเอาไว้ ดังนั้นจึงหัวเราะเฮฮามีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น

“เป็นอย่างที่คิดไว้ อาหารมังสวิรัติของเขาแทบจะไม่อยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ”

“ใช่ มีเนื้อให้กิน ใครจะไปกินผัก?”

ทุกคนหันสายตาไปมองไป๋ยี่เฟย

ตัวไป๋ยี่เฟยไม่สนใจอะไร ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้านิ่งเฉย

ตรงโต๊ะอาหาร จ้าวคั่วเห็นแบบนี้ก็พอใจอย่างมาก พูดอย่างยิ้มๆ“ไม่เลว ครั้งนี้ทำได้ดีมาก”

จ้าวเทียนโค้งเอวพร้อมกับใบหน้ายิ้มๆ“ขอบคุณคำชมครับพ่อ”