ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 570

บทที่ 570

จ้าวคั่วพยักหน้าอีกครั้ง มองอาหารที่วางอยู่เต็มโต๊ะ จู่ๆก็ถูกอาหารจานหนึ่งดึงดูดสายตาเข้า คิ้วขมวดทันที“ทำไมถึงมีอาหารมังสวิรัติอยู่หนึ่งจาน?”

จ้าวเทียนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบหันไปมองบนโต๊ะอาหาร เห็นอาหารมังสวิรัติตั้งอยู่หนึ่งจานอย่างที่คิดไว้

จ้าวเทียนสีหน้าดำมืด เงยหน้าขึ้นถามพวกเชฟตรงนั้น“ใครเป็นคนทำอาหารมังสวิรัติจานนี้?”

พวกเชฟไม่อยากให้ตัวเองเดือดร้อน จึงพากันชี้ไปที่ไป๋ยี่เฟย

จ้าวเทียนมองตามไป หลังจากที่พบว่าใครเป็นคนทำแล้วก็ชะงักไป

ในวันนั้นเขาเคยกินอาหารที่ไป๋ยี่เฟยทำแล้ว รสชาติแบบนั้นหาได้น้อยมาก เทียบกับเชฟพวกนี้แล้วดีกว่ามาก ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่มีทางให้ไป๋ยี่เฟยมาทำอาหารที่งานเลี้ยงตระกูลจ้าวแน่นอน

จ้าวเทียนหันสายตากลับมา ก้มหน้าลงพร้อมกับพูดกับจ้าวคั่ว“พ่อ ท่านลองชิมดูก่อนสักหน่อยไหม? ถ้าไม่อร่อย ผมจะรีบพาเชฟคนนั้นออกไปจัดการให้เอง”

จ้าวคั่วได้ยินแบบนั้นก็สบถออกมา จากนั้นก็หยิบตะเกียบ คีบใบผักชิ้นเล็กๆใส่เข้าไปในปาก

พวกเชฟเห็นแบบนี้แล้วก็พากันถอยหลังไปหนึ่งก้าว กลัวว่าอีกเดี๋ยวเถ้าแก่ใหญ่จะต้องระเบิดโมโหออกมาแน่ๆ เดี๋ยวพวกเขาจะพลอยโดนไปด้วย

แต่ในตอนนี้เอง จ้าวคั่วถลึงสองตาโต แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

กลืนอาหารในปากลงไป จากนั้นจ้าวคั่วก็ยื่นมือออกไปคีบอาหารมาต่อ พร้อมกับพูดกับคนรอบข้าง“ทุกคนชิมอาหารจานนี้ดูสิ อาหารจานนี้รสชาติมันไม่เลวเลย……นี่มันรสชาติอร่อยจริงๆ！”

จ้าวคั่วพูดขนาดนี้ ทุกคนก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็น พากันคีบมาชิมกัน

หลังจากกินเสร็จแล้ว ต่างก็พูดชมออกมา

“ว้าว！อร่อยจริงๆ！”

“อาหารมังสวิรัติอร่อยขนาดนี้！ฝีมือการทำอาหารจีนสุดยอดจริงๆ！”

“อร่อย！นี่มันรสชาติอร่อยจริงๆ！”

พวกเชฟเห็นภาพตรงหน้านี้ ก็พากันอึ้งตะลึง แล้วหันไปมองไป๋ยี่เฟย ด้วยสายตาที่เหมือนกำลังมองของแปลกประหลาดอยู่ พวกเขายากที่จะเชื่อ ว่าอาหารมังสวิรัติจานเดียว จะสามารถทำให้คนใหญ่คนโตเหล่านี้พูดชมออกมาได้ขนาดนี้！

เชฟผังคนนั้นพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น“เป็นอาหารมังสวิรัติเป่ยเจียงจริงๆด้วย！”

จ้าวเทียนเดินมาอยู่ข้างๆไป๋ยี่เฟย ก่อนจะตบๆลงที่ไหล่ของเขา“ไม่ทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ！งานเลี้ยงจบแล้ว ฉันจะตบรางวัลให้แกอย่างงามเลย ว่ามาสิ อยากได้รางวัลอะไร?”

รางวัล? ไป๋ยี่เฟยใจเต้นขึ้นมาทันที กำลังจะบอกออกไปว่าทอง แต่ฉีฉีกลับพูดขึ้นมาก่อน

“ตอนนี้แหละ ลงมือเลย！”

“ลงมือ?”ไป๋ยี่เฟยมึนงง ลงมืออะไร? ไม่ใช่ว่าเจรจาต่อรองหรอกเหรอ?

ฉีฉีรีบพูดขึ้นทันที“ตบจ้าวเทียนซะ！”

ไป๋ยี่เฟยชะงักไป หันมองไปรอบๆอีกครั้ง คนใหญ่คนโตก็อยู่ทั้งนั้น แถมยังมีบอดี้การ์ดอยู่ตามมุมต่างๆอีก“เอ่อ……คุณพูดจริงเหรอ?”

จ้าวเทียนเห็นแบบนั้น ก็ขมวดคิ้ว“จริงสิ ฉันจ้าวเทียนพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว！”

“ทำไม? แกไม่เชื่อฉันอย่างนั้นเหรอ?”

“จะบอกอะไรแกให้นะ ในหลันเต่า ยังไม่มีใครกล้าสงสัยฉันแบบแกมาก่อนเลย！”

ที่หูของไป๋ยี่เฟยมีน้ำเสียงที่นิ่งขรึมของฉีฉีดังขึ้นมาอีกครั้ง“ฉันบอกให้นายลงมือ！ได้ยินไหม? นายคิดจะขัดคำสั่งของฉันอย่างนั้นเหรอ！”

พอได้ยินแบบนั้น ไป๋ยี่เฟยก็หมดหนทาง

จากนั้นไป๋ยี่เฟยก็เงยหน้าขึ้นมา พูดกับจ้าวเทียน“ก็ฉันนี่แหละสงสัยแก！”

พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ยกมือขึ้นตบ

“เพี๊ยะ！”

เสียงที่ดังฟังชัดดังลั่นไปทั่วห้องโถง

แรงของไป๋ยี่เฟยไม่ใช่น้อยๆ ตบทีเดียวทำเอาจ้าวเทียนล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น

ในเวลานี้ ทุกคนในห้องโถงหันมองมาทันที จากนั้นก็มองไป๋ยี่เฟยค้างไว้ ราวกับกดปุ่มหยุดเอาไว้

พวกเชฟก็ยิ่งอึ้งตะลึงขึ้นไปอีก

มีเสียงของฉีฉีดังขึ้นมาในหู“โอ้！นายแรงเยอะขนาดนี้เชียว?”

“จะตบทั้งที ก็ต้องตบแรงๆหน่อยสิ ไม่อย่างนั้นเสียดายแย่！”ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ

ในเวลานี้เอง พวกบอดี้การ์ดก็ตอบสนองกลับมา ออกมาจากมุมเข้ามาล้อมไป๋ยี่เฟยเอาไว้ทันที

มีคนพยุงจ้าวเทียนขึ้นมา จ้าวเทียนลูบใบหน้าที่ถูกตบของตัวเอง มันบวมเรียบร้อยแล้ว แค่แตะเบาๆ ก็เจ็บจนปวดสุดๆ“เห้ย！นี่แก่กล้าตบฉัน！”