ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 606

บทที่ 606

ตอนที่หลิวเห้อจากไปเขาทำตัวนักเลงและดุเดือดมาก และหากตามอารมณ์ของหลิวเห้อแล้วแน่นอนว่าเขาจะต้องกลับมาอีก และในตอนที่เชฟอ้วนจากไป เขาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง และเขาก็จะไม่ยอมวางมือยุติเรื่องราวแน่

เหตุผลที่หลิวเห้อรู้ว่าวันนี้การค้าขายของภัตตาคารค่อนข้างดีนั้น ก็มีเพียงเชฟอ้วนเท่านั้นที่แจ้งให้เขาทราบ

ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะตายเพียงคนเดียว ยังไงพวกเขาก็ยังจะต้องไปสร้างปัญหาให้จงยู่ถิงอีกแน่นอน

และพวกเขาทั้งหมดก็จะต้องตาย!

ในตอนนั้นที่ กัปตันพูดสิ่งเหล่านั้นกับเขา และทำให้เขาประทับใจเป็นอย่างมาก บวกกับการที่เขาได้ช่วยชีวิตผู้คนมากมายขนาดนั้นแล้ว มันก็ทำให้เขาคิดว่ากัปตันคนนี้เป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง

และ จงยู่ถิงเองก็ยังเป็นลูกสาวของกัปตันอีกด้วย ซึ่งลูกสาวของคนที่ดีขนาดนี้ มันไม่ควรโดนคนรังแกขนาดนี้เลย

คนดีฟ้าคุ้มครอง

มุมปากของสวีลั่งยกขึ้น "เป็นอย่างที่คิดจริงๆ นักฆ่าเหมาะสมกับฉันที่สุดแล้ว"

ทันใดนั้นก็มีเสียงเล็กๆ ดังขึ้นข้างๆเขา

“คุณลุงครับคุณลุงเป็นนักฆ่าหรือเปล่า?”

สวีลั่งก้าวไปด้านข้างก้าวหนึ่งอย่างสั่นๆ โดยไม่รู้ตัวและเพิ่มช่องว่างระยะห่างจากนั้นก็หันตัวกลับไปมอง

ข้างๆ เขา มีเด็กชายอายุน่าจะประมาณ 10 ปีหรืออาจไม่ถึง เด็กชายสวมเสื้อผ้ามอมแมม และยังมีรอยขาดเล็กน้อยอีก ใบหน้าของเขาสกปรก และจ้องมองเขาอย่างไม่กะพริบตา

สวีลั่งตกใจ เพราะเขาเป็นนักฆ่า และไวต่อการเข้าใกล้ของผู้คนรอบข้าง แต่ถ้าไม่ใช่เพราะเด็กชายคนนั้นส่งเสียง เขาก็คงจะไม่สังเกตเห็นการเข้าใกล้ของเด็กชายคนนั้นเลย

สวีลั่งลูบดาบสันโค้งของตัวเองโดยไม่รู้ตัว และถามเด็กชายคนนั้นว่า "หนูเป็นใคร?"

สวีลั่งรู้สึกว่าเด็กชายคนนี้ไม่ธรรมดา แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็ล้มเลิกความคิดนี้ไป

เด็กชายคนนั้นมองเขา และถามอย่างขี้อายว่า "คุณลุงครับ คุณลุงเป็นนักฆ่าหรือเปล่าครับ? สามารถช่วยผมฆ่าคนได้ไหมครับ?"

สวีลั่งมองจากดวงตาของเด็กชายคนนั้นไปและพบว่าในสายตาของเขาก็ไม่ได้มีเจตนาฆ่าอะไร ซึ่งมันมีแค่ความกลัว และความไร้เดียงสาเท่านั้น

เด็กชายคนนี้เป็นแค่เด็กธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นจริงๆ

แต่ทำไมสวีลั่งถึงเจอเขาล่ะ?

สวีลั่งขมวดคิ้ว และถอนหายใจอยู่ในใจ หรือว่าเขาอยู่กับไป๋ยี่เฟยมานาน เลยทำให้ตัวเขาลืมไปว่าตัวเองเป็นนักฆ่า?

เมื่อก้มมองลงไปที่เด็กชายคนนั้น สวีลั่งจึงไม่คิดที่จะไปสนใจเขาถึงวางมือลง และหันตัวกำลังจะจากไป

เมื่อเด็กชายเห็นว่าเขากำลังจะจากไป จึงรีบร้อนเป็นอย่างมาก และรีบขึ้นไปจับแขนของสวีลั่งไว้ “คุณลุงครับคุณลุงอย่าเพิ่งไป ช่วยผมฆ่าคนหน่อยได้ไหมครับ? ผมขอร้องล่ะ ช่วยผมฆ่าคนด้วยครับ”

”คุณลุงอย่าเพิ่งไปเลยนะครับ การฆ่าคนต้องได้รับเงิน ผมรู้ และผมก็มีเงินด้วย ผมจะให้เงินคุณลุงเองครับ ช่วยผมฆ่าคนหน่อยได้ไหมครับ?"

เด็กชายพูดไปด้วยและหยิบเงินออกจากกระเป๋ามาหนึ่งกำมือ แล้วถือขึ้นด้วยมือทั้งสองพร้อมกับยื่นไปให้สวีลั่ง

สวีลั่งก้มหน้าลงเมื่อมองเห็นเงินในมือของเด็กชาย มุมปากก็ยกขึ้นอย่างอดไม่ได้

เงินกำมือหนึ่งดูเหมือนจะค่อนข้างเยอะเหมือนกัน 1 เหมา และ1เหมา กับอีก 1 ไคว่ แต่จำนวนเงินทั้งหมดก็มีแค่ 5 หยวนและ 6 เหมาเท่านั้น

สวีลั่งไม่ได้ตอบตกลง และเด็กเล็กแค่นี้ ก็ไม่รู้ว่าเขารู้เรื่องพวกนี้จากที่ไหน ดังนั้นจึงพูดอย่างเฉยชาว่า "ในโลกนี้ไม่มีนักฆ่าหรอก ทั้งในทีวีและนิยายล้วนเป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น ไม่ควรเชื่อนะ"

พอพูดจบ สวีลั่งไม่ได้หันมองเลยแม้แต่น้อย จากนั้นจึงหันตัวและจากไป

เด็กชายตะลึงและกระซิบเบาๆว่า "แต่ผมเห็นมันอย่างชัดเจนแล้ว... "

ในเวลากลางคืนภายใต้แสงโคมไฟบนถนน เด็กชายทำอะไรไม่ถูก ได้แต่มองไปที่เงาดำที่อยู่ไกลออกไป และในสายตาก็ค่อยๆมีน้ำตาไหลออกมา และสุดท้ายก็นั่งลงบนพื้นที่ไกลออกไปพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่เงียบๆ

เขาร้องไห้อยู่พักหนึ่ง ในขณะที่เขาใช้มือเช็ดน้ำตาตัวเองนั้น ขายาวคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา จากนั้นก็ได้ยินเสียงที่อยู่เหนือหัวของเขาพูดมาว่า "กินข้าวหรือยัง?"

เด็กชายเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ และเห็นว่านักฆ่าคนเมื่อครู่กลับมาแล้ว ทันใดนั้นในตาก็เป็นประกายขึ้นมาเขาพยักหน้าและตอบว่า "ผมกินแล้วครับ เมื่อตอนเที่ยงผมกินแล้ว"

สวีลั่งถาม "หนูพักอยู่ที่ไหน?"

เด็กน้อยชี้ไปที่สวนสาธารณะด้านหลังอย่างมีความสุข แล้วก้มหน้าลงพร้อมกับกระซิบว่า “มีสไลเดอร์อยู่ในสวนสาธารณะและด้านล่างสไลเดอร์มีหลุมอยู่หลุมหนึ่งอยู่ในนั้น มันจะไม่หนาวครับ”

“ทำไมถึงไม่อยู่บ้านล่ะ” สวีลั่งถาม

เด็กชายตอบว่า "พ่อไม่ให้ผมกลับบ้าน"

สวีลั่งครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและพูดว่า "ดังนั้นน้องเลยอยากให้ลุงฆ่าพ่อหนูใช่ไหม?"

เมื่อพูดจบ เด็กชายก็ส่ายหัวขึ้นทันที สายตาที่เดิมทีไร้เดียงสานั้น กลับมืดครึ้มและเยือกเย็นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว "ไม่ครับ ผมอยากให้คุณลุงฆ่าปีศาจจิ้งจอกที่อยู่ข้างกายพ่อของผม"

"ปีศาจจิ้งจอกฆ่าแม่ของผม และเป็นเพราะหล่อนที่ให้พ่อไล่ผมออกมา"