ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 618
บทที่ 618
เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ อาอู่ต้องตะลึงกับสิ่งที่เห็น
อาอู่เดินเข้าไปในพื้นที่ปูด้วยทองคำแท่ง จากนั้นถามไป๋ยี่เฟยว่า “ในกล่องพวกนั้นเก็บทองคำแท่งเหรอ?”
“ใช่”
อาอู่รู้สึกดีใจ เห็นทองคำแท่งมากมายขนาดนี้ สายตาอาอู่เป็นประกาย
เขาอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปหากล่อง ยกเท้าขึ้นถีบกล่อง
“โคร่ง”
กล่องแตกออก ทองคำแท่งด้านในล้มลงมา
อาอู่ก้มลงไปเก็บทองคำแท่ง สีหน้าตื่นเต้นจนเปลี่ยนรูป
ไป๋ยี่เฟยยืนอยู่ข้างหลังเขา “นายเห็นแล้ว ฉันไม่ได้โกหกนาย”
อาอู่ได้ยิน รู้สึกตัวสั่น
เมื่อกี้ตื่นเต้นกับทองคำแท่ง ทำให้เขาลืมไป๋ยี่เฟย ตอนนี้ อาอู่เรียกสติกลับมา หันหลังให้ไป๋ยี่เฟยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วก็พูดว่า “ดีมาก”
ไป๋ยี่เฟยเห็นแล้วก็โล่งอก
และแล้ว เวลาเดียวกัน อาอู่ก็หันมากะทันหัน ยกเท้าขึ้นมาก็ถีบ
ไป๋ยี่เฟยไม่ทันได้หลบ
“ปัง”
ไป๋ยี่เฟยถูกถีบไปไกลสิบกว่าเมตร
ยังดีที่ไป๋ยี่เฟยทนล้มได้ ไม่อย่างนั้นถีบนี้อาจจะถึงตายก็ได้
ไป๋ยี่เฟยลุกขึ้นมองไปที่อาอู่ สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แล้วพูดว่า “นายจะเปลี่ยนคำพูด”
“ฮาฮา......” อาอู่หัวเราะ สีหน้าได้ใจ “ใช่แล้วยังไง? ก็ต้องโทษนายที่โง่เอง”
อาอู่เก็บรอยยิ้มตัวเอง พูดอย่างได้ใจ “คนที่โง่อย่างนาย ฉันไม่เข้าใจเลยว่าอาจารย์อาทำไมถึงเลือกนาย?”
“อย่าบอกว่าใช้สมองคิดเลย แค่ใช้ส้นเท้าคิด นายก็รู้ว่าฉันไม่มีวันปล่อยนายไว้แน่”
“ยังเพื่อนร่วมงาน? ตลก”
“นายทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้?”
“ฮาฮา......”
อาอู่พูดไปก็เดินไปข้างไป๋ยี่เฟย ย่อตัวเลย ตบหน้าไป๋ยี่เฟยไปมา “ไอ้โง่ ยังมีสิทธิ์อะไรมีชีวิตอยู่บนโลกนี้?”
ไป๋ยี่เฟยยิ้ม “ฉันดูถูกความทะเยอทะยานของนายเกินไป”
อาอู่หัวเราะ “ไม่อย่างนั้นนายคิดว่าฉันจะเหมือนนาย มีสัจจะอย่างนั้นเหรอ?”
ขอแค่เขาฆ่าไป๋ยี่เฟย แล้วฆ่าคนที่เหลือที่อยู่อีกถ้ำหนึ่ง แบบนี้ ทองคำทั้งหมดก็จะเป็นของเขา เขาก็จะกลายเป็นคนที่รวยที่สุดในโลก เรื่องแบบนี้ ทำไมต้องไปแบ่งคนอื่น?
ไป๋ยี่เฟยพูดถูก แล้วเขาจะเชื่อไป๋ยี่เฟยได้ยังไงว่าไม่หวังทองคำของเขา?
อาอู่หัวเราะ “ก่อนหน้านี้เต้าจ่างก็เคยพูดแล้ว จุดอ่อนของนายก็คือชอบใช้ความรู้สึกตัดสิน มันเป็นเรื่องโง่ที่สุด เราไม่เหมือนกัน อยากทำการใหญ่ มีจุดอ่อนแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด”
“เต้าจ่างเคยบอกว่า ต้องลืมทุกคนนอกจากตัวเอง แบบนี้ถึงจะทำการใหญ่ได้”
“ไม่ต้องไปใส่ใจคนอื่น ใส่ใจแค่ตัวเองก็พอ”
ไป๋ยี่เฟยได้ยินแล้วก็พยักหน้า “ฉันรู้แล้ว นายหมายความว่า ตอนนี้ฉันให้นายพาคนหนึ่งออกไปจากที่นี่ คือเป็นไปไม่ได้แล้ว?”
“แน่นอน” อาอู่หัวเราะเย็นชา มองไป๋ยี่เฟยเหมือนมองปัญญาอ่อน “เอาออกไปจากที่นี่ มีแค่ทองคำเท่านั้น”
“ส่วนไอ้โง่อย่างพวกนาย ก็ตายอยู่ที่นี่เถอะ ไอ้เห็นทองคำพวกนี้ก็ถือว่าเป็นบุญตาพวกนายแล้ว”
ไป๋ยี่เฟยได้ยินแล้วก็หัวเราะ
ความได้ใจของอาอู่ชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของไป๋ยี่เฟย “หัวเราะอะไร? รู้ว่าตัวเองต้องตายแล้ว ปัญญาอ่อนแล้ว?”
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเสียงดัง พูดด้วยเสียงเรียบ “ฉันหัวเราะ นายฆ่าฉันไม่ได้หรอก”
คำพูดนี้ออกไป อาอู่หัวเราะ “พูดไร้สาระอะไร? ฉันฆ่านายไม่ได้?”
“วันนี้ฉันจะทำให้นายรู้ ว่าฉันฆ่านายได้ไหม” พูดแล้ว อาอู่ต่อยไปที่ไป๋ยี่เฟย
“โคร่ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่