ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 619

บทที่ 619

แต่ว่า การยื่นมือเข้าช่วยของผู้ชายทำให้ไป๋ยี่เฟยตะลึง

ความสามารถของผู้ชาย แม้แต่เต้าจ่างก็สู้ไม่ได้

ไป๋ยี่เฟยรู้สึกดีใจ ถ้าข้างกายมีคนเก่งขนาดนี้อยู่ด้วยในอนาคต แบบนี้......

เวลาครึ่งชั่วโมง อาอู่เริ่มไม่มีแรงแล้ว

ตอนนี้อาอู่มั่นใจว่าไป๋ยี่เฟยไม่ฆ่าเขาแล้ว เวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกตื่นแล้ว

เมื่อกี้เขาคลั่งเกินไป แต่ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ฝัน

“นายพูดถูก ฉันต่างหากที่โง่” อาอู่ยิ้มอย่างลำบาก

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาโลภเกินไป เขาก็จะไม่ไปฟังไป๋ยี่เฟย ก็จะไม่มาอยู่ตรงนี้ ยิ่งไม่ต้องกลายเป็นแบบนี้รอคนเชือด

อาอู่นึกถึงคำพูดของเต้าจ่าง ไม่ต้องเกรงกลัวไป๋ยี่เฟยเกินไป แต่ก็ต้องระวัง

ตอนแรกอาอู่คิดว่าเต้าจ่างระวังเกินไป เพราะนี่เป็นวิธีปกติของเต้าจ่าง

ตอนนี้ดูแล้ว แต่เขาดูถูกไป๋ยี่เฟยเกินไป

ไป๋ยี่เฟยถีบอาอู่ไปทีหนึ่ง พูดว่า “ลุกขึ้น”

อาอู่กลัวตาย เพราะฉะนั้นไม่กล้าขัดขืนไป๋ยี่เฟย ลุกขึ้นอย่างเชื่อฟัง

จากนั้นไป๋ยี่เฟยก็พาอาอู่ไปถ้ำทองคำอีกถ้ำหนึ่ง

......

เมื่อถึงถ้ำทองคำแล้ว ไป๋ยี่เฟยเห็นคนพวกนั้นนั่งรออาอู่อย่างใจเย็น ก็รู้สึกแปลกใจ

เขานึกว่าคนพวกนี้เมื่อเห็นทองคำแล้วก็จะสูญเสียสติ ฆ่าฟันกัน

แต่พวกเขาไม่มี พวกเขานั่งรออาอู่อย่างใจเย็น

ไป๋ยี่เฟยใช้มีดที่อยู่ในตัวทิ่มไปที่เอวของอาอู่ ถ้าอาอู่กล้าทำอะไรไม่คิด มีดใบนี้ก็ที่ทิ่มเข้าไป

ตอนนี้อาอู่เหมือนกับฉีฉี ร่างกายไร้เรี่ยวแรง ไม่กล้าทำอะไรเลย

เขารู้ว่าตัวเองต้องพูดอะไร “ดีมาก ในเมื่อมาถึงกันแล้ว ก็กลับไปได้แล้ว ครั้งนี้ทุกคนทำได้ดีมาก กลับไปแล้วรายงานสหพันธ์ธุรกิจ ถึงเวลาแล้วทุกคนจะได้รางวัลก้อนใหญ่”

ฟังคำพูดพวกนี้จบแล้ว พวกเขาต่างคนต่างสบตากัน จากนั้นก็เดินออกไป

เวลานี้ มีคนที่ถือปืนเดินผ่านข้างกายอาอู่ อาอู่เรียกไว้ “หนิวเอ้อ เอาปืนมาให้ฉัน”

หนิวเอ้อลังเลครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ยืนปืนให้อาอู่

ทางด้านเฉินห้าวเห็นไป๋ยี่เฟยกลับมา ก็รู้สึกโล่งอก เดินเข้าไปถาม “พี่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้า “ไม่เป็นไร พี่ตกลงกับเขาเรียบร้อยแล้ว”

ฉีฉีได้ยินแล้วก็สีหน้าเปลี่ยน “ไป๋ยี่เฟย นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ”

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้สนใจฉีฉี แต่กอดไหล่อาอู่เดินไปข้างนอก

ท่าทางสนิทสนมของเขาสองคน ทุกคนเห็นแล้ว คนอื่นไม่รู้สึกอะไร แค่ฉีฉีเห็นแล้ว ก็ตะลึง

วินาทีนี้ เธอเข้าใจแล้วว่าเพราะอะไร จึงได้หุบปาก

ทุกคนเดินออกไปข้างนอก ไป๋ยี่เฟยเดินไปพูดไป “พี่อู่ ออกไปแล้ว อย่าลืมพูดถึงความดีฉันให้เต้าจ่างฟังด้วยนะ จากนี้ไปพวกเราก็เหมือนครอบครัวเดียวกัน”

อาอู่สีหน้าดูเรียบเฉย ความจริงเริ่มเหงื่อแตกแล้ว เพราะปืนที่เขาเก็บมาเมื่อกี้เป็นความหมายของไป๋ยี่เฟย และตอนที่ไป๋ยี่เฟยกอดเขาไว้ ก็เอาปืนไปแล้ว

อาอู่ได้แค่หัวเราะแล้วพูดว่า “แน่นอน แน่นอน”

แต่พอพวกเขาเดินมาถึงปากถ้ำ เตรียมจะบินออกไป ก็มีปืนเจาะบนหัวอาอู่

อาอู่ไม่กล้าขยับ

วินาทีนี้ ทุกคนหยุดนิ่งทันที

“พี่อู่ ขอโทษด้วย” นี่เป็นหนึ่งในยี่สิบคน ผิวค่อนข้างดำ ถือปืนเจาะไว้บนหัวอาอู่ เขาหัวเราะเย็นชา “พวกเราไม่ขอทำงานให้กับสหพันธ์ธุรกิจแล้ว”

อาอู่ชะงัด จากนั้นก็ตั้งตัว แล้วพูดว่า “ตาจู พวกนายอยากทำอะไร? จะหักหลังสหพันธ์ธุรกิจเหรอ? ถ้าสหพันธ์รู้ พวกนาย......”

ตาจูตัดคำพูดของอาอู่ “ไม่มีวันมีคนรู้ พวกนาย ต้องตายอยู่ที่นี่หมด”