ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 63

ตอนที่ 63

และคนอื่น ๆก็พูดจาสับสนด้วยความตกใจ

“เขาไม่ใช่ลูกนอกสมรสหรอกหรือ ทำไมถึงได้......”

“เขา......ประธานกรรมการของนิวซีกรุ๊ปงั้นหรือ”

หลี่ฝานตบโต๊ะและตะโกนด้วยความไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้！”

เมื่อกี้นี้เพิ่งจะพูว่าหลี่เฉียงตงไม่มีประโยชน์ ไม่มีสิทธินั่งที่ตรงนั้น แต่เขาเป็นประธานกรรมการของนิวซีกรุ๊ป คนที่ไม่มีสิทธิอะไรคือเขาหลี่ฝาน!

นายท่านหลี่มีสีหน้านิ่งขรึมน่ากลัว

สายตาทั้งสองของหลี่เฉียงตงมองลึกไปยังนายท่านหลี่ แล้วพูดเบาๆ “พ่อ ไม่พบกันนานเลยนะ สบายดีไหมครับ”

“ฮึ! สบายดีไหมล่ะ ก็เลยเกือบทำให้กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปเกือบจะล้มละลาย” พูดครวญอย่างเย็นชา “ฉันประเมินนายต่ำเกินไปแล้ว!”

“คุณไม่ได้ประเมินต่ำไปหรอก แต่คุณแค่ไม่เคยเห็นเลย” หลี่เฉียงตงพูดอย่างเฉยเมย

พูดจบ ในห้องประชุมก็ซบเซาลงอีกครั้ง

หลี่เฉียงตงมองไปยังนายท่านหลี่ที่มีสีหน้านิ่งขรึม วางมือเอาไว้บนโต๊ะ ไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อกี้นี้ต่อ และได้พูดอย่างเฉยเมย “ก็อยากจะพูดไม่ใช่หรือ พูดสิ!”

นายท่านหลี่หายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง และผ่อนลมหายใจออกเล็กน้อย

ตั้งแต่ก่อนมานั้น เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าที่ทั้งหมดที่กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปถูกนิวซีกรุ๊ปกดขี่ เป็นเพราะมีหลี่เฉียงตงเป็นประธานกรรมการ จงใจที่จะแก้แค้นเขา

นายท่านหลี่ปิดตาลง และเปิดอีกครั้ง จากนั้นก็พูดว่า “โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ อย่างนั้นก็เจรจาเถอะ!”

“คุณต้องให้นิวซีกรุ๊ปรวมเข้ากับกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป จากนั้นผมก็จะจัดการวางแผนแต่งตั้งตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปให้คุณ ส่วนหุ้นส่วน พวกเราค่อยมาแบ่งกันเมื่อถึงตอนนั้น”

หลี่เฉียงตงมองเขาแล้วยิ้มแล้วไม่ได้พูดอะไร

หลี่ต้าไห่เห็นดังนั้นจึงกระซิบเบา ๆ “พ่อ”

เสียงนี้เป็นการแสดงนัยถึงการไม่ยอมรับ และความไม่พอใจ แต่เดิมหลังจากที่นายท่านหลี่เสียชีวิต กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปนี้ก็เป็นของเขา ตอนนี้ถูกแทรกแซงโดยหลี่เฉียงตง เขาจะไปพอใจได้อย่างไร”

และหลี่เฉียงตง ก็อดทนรอมามากกว่ายี่สิบปี ความอดทนแบบนี้ไม่ใช่คนธรรมดาที่จะสามารถทนได้!

หากเขาสามารถก่อตั้งนิวซีกรุ๊ปขึ้นมาอย่างเงียบๆได้ อย่างนั้นเขาก็มีกำลังมากพอที่จะก่อตั้งเพิ่มอีกหนึ่ง!”

แน่นอน ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญก็คือ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่หลี่เฉียงคงเป็นคนทำ ทุกอย่างต้องถูกไตร่ตรองไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นเขาจะต้องให้จ่ายค่าตอบแทนแน่นอนกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป!

ทุกคนที่อยู่ในนั้นต่างนิ่งเงียบ ไม่กล้าปริปาก

นายท่านหลี่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็พูดหลบหลีก “งั้นเอาแบบนี้ดีกว่า! คุณก็เอาตลาดของกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปทั้งหมดที่คุณชิงไปก่อนหน้านี้กลับมา จากนี้ไปกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปกับนิวซีกรุ๊ปก็ต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน”

คนที่ตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมยคือหลี่เฉียงตง “ไม่ได้”

“แก!” นายท่านหลี่พูดด้วยความโกรธ “ฉันเป็นพ่อของนายนะ! ทำไมแกถึงทำกับฉันแบบนี้”

หลี่เฉียงตงได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะขึ้นมา จากนั้นก็พูดด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง “อย่างนั้นก็ต้องขอบคุณท่านจริง ๆ ในที่สุดคุณก็ยอมรับว่าเป็นพ่อผมแล้ว! แต่ ผมทำกับคุณแบบนี้ มีปัญหาอะไรหรือ”

“หลี่เฉียงตง!” หลี่ต้าไห่อุทานเสียงดัง “เขาเป็นพ่อนายนะ!”

แม้ว่านายท่านหลี่ไม่อยากจะยอมรับ แต่ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการปกป้องกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป

หลี่เฉียงตงไม่แม้แต่จะมองไปยังหลี่ต้าไห่ และยังถามนายท่านหลี่ไปอีกว่า “พ่อ คุณเป็นพ่อของผมจริง ๆ แต่ผมมีคำถามอยู่คำถามหนึ่งที่อยากจะถามคุณ”

นายท่านหลี่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่จ้องมองเขาด้วยความโกรธ

“คุณยังจำได้ไหม ตอนนั้นแม้ร้องไห้และได้ขอร้องคุณ......”

นายท่านหลี่ได้ยินแบบนั้นก็หน้าซีดขึ้นมา

“เขาร้องไห้เพื่อขอร้องคุณ ให้คุณดูแลลูกชายคนนี้” หลี่เฉียงตงพูดอย่างนุ่มนวล

ทุกคนกลั้นหายใจไว้โดยไม่รู้ตัว ฟังคำพูดของหลี่เฉียงตง

“ตอนนั้นเธอเป็นมะเร็งในตับอ่อน ทุกวันต้องทนทรมานอยู่กับความเจ็บปวด เจ็บปวดเจียนตาย ร้องไห้ขอร้องคุณมาโดยตลอด ให้คุณดูแลลูกชายคนนี้”