ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 642

บทที่ 642

“ไม่ต้องสนใจเขา! ” พี่หวงยังไม่ได้สงบสติลงอย่างเต็มที่ น้ำเสียงของเขาก้าวร้าวมาก

ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่พี่หวง และลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาและอ่านให้เขาฟัง “ผู้ที่โอนเงินมาคือบาร์ฮุยหวง ผู้รับเงินคือโจวหยาง และก็คือคนที่ยิงให้สวีลั่งได้รับบาดเจ็บ”

หลังจากอ่านข้อความนี้ ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอก็ถามไป๋ยี่เฟยว่า “หมายความว่าอย่างไร? ”

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะและตอบว่า “ไม่ได้หมายความว่าอะไร”

..........

ไป๋ยี่เฟยจ้องไปที่หม่าอานที่อยู่ต่อหน้าของเขา “ยังไม่พูดอีกเหรอ?”

หม่าอานตกตะลึง

ดังที่ไป๋ยี่เฟยกล่าว ตอนแรกพวกเขาต่างก็คิดว่าหวังโหวเป็นคนของหลี่จู้ แต่หลังจากจางหัวปินสอบสวนแล้ว หลี่จู้และหม่าอานก็มีการติดต่อกันอยู่

และก่อนหน้านี้ก็เคยพูดแล้วว่า เย่ฮวนและหลี่จู้บรรลุข้อตกลงบางอย่าง แต่จริงๆ แล้วหม่าอานและหลี่จู้ซึ่งเป็นหุ้นส่วนของเย่ฮวนได้บรรลุข้อตกลงบางอย่างด้วย

เย่ฮวนเป็นเพียงหุ้นส่วนของหม่าอานเท่านั้น หากพัสดุถูกยึดไปในตอนนั้น จริงๆ แล้วเย่ฮวนจะได้รับหุ้นเพียง 30% เท่านั้น

เนื่องจากเย่ฮวนไม่ได้มีส่วนร่วมในเรื่องนี้โดยตรง ดังนั้นเย่ฮวนจึงไม่รู้เรื่องราวภายใน เขาถึงไปหาไป๋ยี่เฟย

เมื่อเย่ฮวนมาหาไป๋ยี่เฟย มันก็ยิ่งยืนยันถึงสิ่งที่จางหัวปินตรวจพบ

เพราะว่า ไป๋ยี่เฟยกำลังคิดว่า ในเมื่อหลี่จู้ลงมือกับลูกน้องของเขา งั้นเขาก็จะลงมือกับลูกน้องหลี่จู้ และในบรรดาเหล่าพี่น้องนี้ ก็รวมถึงหม่าอานด้วย

แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่า จะปรากฏหมายเลขสลิปการโอนเงินนี้ขึ้นมา

นี่คือสลิปการโอนเงินแบบแยกต่างหาก ซึ่งหมายความว่าบุคคลที่ยิงปืน ได้ข้ามผ่านหลี่จู้ไปโดยตรง และติดต่อกับหม่าอาน เนื่องจากแถบที่อยู่ใต้ชื่อของหม่าอานโอนเงินมาให้เขา

จุดประสงค์ของหม่าอานที่ทำเช่นนี้ คาดว่าเพื่อที่จะทำให้ไป๋ยี่เฟยคิดว่านั่นคือการกระทำของหลี่จู้ ดังนั้น ไป๋ยี่เฟยและหลี่จู้ก็จะมีปัญหากัน ดังนั้น มันจึงจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ไป๋ยี่เฟยจะได้ที่ดินผืนนี้มา

แน่นอนว่านอกเหนือจากจุดประสงค์นี้แล้ว เขาจะต้องมีจุดประสงค์อื่นอีกแน่นอน และจุดประสงค์อื่นนี้หม่าอานอาจไม่สามารถควบคุมได้

ต้องมีใครสักคน ที่อยู่เหนือกว่าหม่าอาน

สีหน้าของหม่าอานน่าเกลียดมาก และส่ายหัวอย่างสั่นๆ “ไม่ ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”

ไป๋ยี่เฟยยิ้มอย่างแผ่วเบาเมื่อได้ยินคำพูด “ไม่ว่าคุณจะรู้หรือไม่ ยังไงวันนี้คุณก็หนีไม่พ้นอยู่ดี”

“เพราะว่า คุณคือคนที่ยั่วยุผมก่อน!”

หลังจากพูดสิ่งนี้ ไป๋ยี่เฟยก็ยื่นมือออกไป และจับแขนของหม่าอานไว้

“ไป๋ยี่เฟย! ผมขอแนะนำคุณว่าอย่าหุนหันพลันแล่นนะ ถ้าคุณกล้าลงมือกับผมแล้วก็..........”

เขายังพูดไม่จบ และไป๋ยี่เฟยก็เริ่มลงมือโดยตรง

ด้วยเสียง “คลิก” แขนของหม่าอานก็หัก

“อ๊ะ!”

หม่าอานกอดแขนของตัวเองที่ผิดตำแหน่งไปหมดและก้มตัวลงด้วยความเจ็บปวด

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ บอดี้การ์ดของหม่าอานจึงก้าวไปข้างหน้าทันที เอื้อมมือหยิบปืนออกมา และชี้ตรงไปที่ไป๋ยี่เฟย

แต่ในขณะที่เขาหยิบปืนออกมาและชี้ไปที่ไป๋ยี่เฟย คอของเขาก็ถูกเชือด และเลือดก็พุ่งออกมาทันที

และชายในชุดดำก็เก็บมีดโค้งของตัวเองไป จากนั้นก็ถอยหลังออกไป ราวกับว่าเขาไม่เคยปรากฏมาก่อน

ทุกคนที่อยู่ในสถานที่เห็นฉากนี้แล้วต่างก็ตกใจตะลึง

ในที่สุดหม่าอานก็เข้าใจ เย่ฮวนพูดถูก ไป๋ยี่เฟยก็เป็นเหมือนหมาบ้าตัวหนึ่ง!

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หม่าอานจากที่สูง และถามอย่างจางๆ ว่า “จะลองคิดดูอีกทีไหม?”

หม่าอานไม่ได้สนใจความเจ็บปวดของตัวเองมานานแล้ว เลือดของบอดี้การ์ดในตอนเมื่อกี้นี้ ทำให้เขาจดจำได้อย่างลึกซึ้ง จึงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ผมพูด!”

“บาร์ฮุยหวงเป็นของผมจริงๆ แต่ผมไม่ได้ให้คนโอนเงินเลย และผมไม่รู้เลยจริงๆ ว่าเรื่องที่หวังโหวทำร้ายพี่น้องของคุณ”

“ผมสามารถสาบานได้เลยว่า ถ้าผมโกหก ขอให้มีบุตรโดยไม่สมบูรณ์ทางกายภาพ!”

“สิ่งที่ผมพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด แต่คุณสามารถไปถามฟ่านกวางหมิง เขาได้รับการว่าจ้างจากผม แต่ผมรู้สึกว่าคนคนนี้แปลกไปหน่อย”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไป๋ยี่เฟยก็สะดุ้งเล็กน้อย และมองไปที่หม่าอานอีกครั้ง น่าจะไม่ได้พูดอยู่