ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 643

บทที่ 643

“ถ้าผมอยากจะฆ่าพวกคุณจริงๆ พวกคุณมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพวกคุณให้กับผมมันก็ไม่มีประโยชน์! ” ไป๋ยี่เฟยตะคอกอย่างเย็นชา “เพราะผมมีเงินมากกว่าพวกคุณมาก! ”

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้โกหก เพราะอย่างไรก็ตามเขาก็คือคนที่เป็นเจ้าของภูเขาทองแห่งหนึ่ง ตราบใดที่ไม่มีใครรู้ความลับนี้ ก็ไม่มีใครร่ำรวยไปกว่าเขา ในบนโลกใบนี้!

พวกเถ้าแก่ต่างก็มองหน้ากันเมื่อได้ยินเช่นนี้

ยังจะมีนักธุรกิจที่ไม่ชอบเงินด้วยอีกเหรอ?

แต่เมื่อเห็นไป๋ยี่เฟยเป็นแบบนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าเขาปล่อยพวกเขาไปแล้ว ก็เริ่มรู้สึกโล่งใจทันที ก้มหัวโค้งคำนับให้ไป๋ยี่เฟย ขณะที่เดินออกไปข้างนอก

ไป๋ยี่เฟยยิ้มเยาะอย่างดูถูกเหยียดหยาม จากนั้นก็ชี้ไปที่ผู้หญิงที่กำลังนวดและพูดว่า “คุณมากับผม”

หญิงสาวกลัวจนแทบนั่งลงกับพื้นทันที

เถ้าแก่เหล่านี้ต่างก็ปรากฏตัวอยู่ทางทีวีเป็นครั้งคราว แต่เมื่อได้เห็นคนเหล่านี้อยู่ต่อหน้าของไป๋ยี่เฟย ก็ต้องถ่อมตัวเช่นนี้ แล้วก็สามารถจินตนาการเอาได้ว่า ไป๋ยี่เฟยเป็นคนที่ยิ่งใหญ่แค่ไหนกันแน่?

ในเวลานี้เธออยากจะให้เวลาย้อนกลับไปได้ ก่อนหน้านี้พวกเขายังคงคิดเล่นระบำนางฟ้าจะหลอกเอาเงิน และมัดตัวเขาในเวลาต่อมา ทำให้พวกเขาขุ่นเคืองมากขนาดนี้ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา!

แต่ตอนนี้เธอไม่กล้าที่จะขัดขืนเลย เธอจึงทำได้เพียงเดินตามไป๋ยี่เฟยเข้าไปในโรงแรม

เมื่อเห็นเช่นนี้ พวกพี่หวงก็เดินตามเข้าไป

แต่ทันทีที่พวกเขาเข้าไป ก็ถูกเฉินอ้าวเจียวห้ามไว้

พวกพี่หวงก็กระวนกระวายขึ้นมาทันที

เฉินอ้าวเจียวพูดอย่างจางๆ ว่า “ตามฉันมา”

พวกพี่หวงมองหน้ากัน จากนั้นก็เดินตามเฉินอ้าวเจียวไปอย่างเชื่อฟัง ในขณะเดียวกันพวกเขาก็มองไปยังทิศทางของไป๋ยี่เฟยและผู้หญิงคนนั้น ด้วยความกังวลอย่างเห็นได้ชัดอยู่ในสายตาของพวกเขา

ชายในชุดดำที่อยู่นอกโรงแรมได้จากไปแล้ว เหลือเพียงหม่าอานที่แขนหัก และหม่าเซียจื่อที่ดิ้นอยู่บนพื้น และลูกน้องบอดี้การ์ดของพวกเขา

ให้คนออกไปหมด และไป๋ยี่เฟยก็ไม่สนใจพวกเขา ซึ่งนี่ทำให้หม่าอานที่คิดอยากจะรอดชีวิตรู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมา

ตระกูลหม่าของพวกเขาเคยโดนดูถูกเช่นนี้มาก่อนสักเมื่อไร?

สิ่งนี้ทำให้หม่าอานรู้สึกอึดอัดใจมาก อึดอัดยิ่งกว่าฆ่าเขาเสียอีก

พวกเขามาปิดล้อมไป๋ยี่เฟยด้วยแรงผลักดันที่ยิ่งใหญ่ หรือว่าต้องการจะมากำจัดมือของเขาทิ้ง แต่สุดท้าย แทนที่จะตัดมือเขาทิ้ง แต่กลับเสียแขนของตัวเองไป

สุดท้ายแล้วคนอื่นเขาก็ไม่ได้สนใจคุณเลยสักนิด เพียงแค่เพิกเฉยโดยตรง

“แม่งไม่เห็นเราอยู่ในสายเลยสักนิด! ” หม่าอานไม่ยอมใจ “กูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”

อย่างไรก็ตามหม่าเซียจื่อก็เป็นคนที่อยู่ในวงการมาก่อน เมื่อเทียบกับชีวิตของตัวเองแล้ว ใบหน้ามันก็แค่เรื่องเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงรีบชักชวนว่า “พี่ใหญ่อย่าโกรธ ยังมีชีวิตอยู่ก็พอแล้ว ไม่ต้องไปสนใจในเรื่องของใบหน้าเลย!”

“พี่ชาย เราไม่สามารถเอาชนะเขาได้ ดังนั้นช่างมันไปเถอะ”

หม่าอานจ้องมองไปที่หม่าเซียจื่อ ยังคงไม่ยอมใจอย่างยิ่ง

ในเวลานี้ ชายในชุดดำก็เดินออกมาจากประตูโรงแรม และพูดอย่างเย็นชาว่า “เถ้าแก่บอกว่าเมื่อพวกคุณจะจากไป ก็ทำความสะอาดให้เรียบร้อยก่อนจากไปด้วย”

ในดวงตาของหม่าอานเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เมื่อเขาหันไปมองชายในชุดดำ เขาก็ยิ้ม “นี่เป็นเรื่องที่แน่นอน เถ้าแก่ไป๋ไม่ต้องกังวล เราต้องทำความสะอาดให้เรียบร้อยอย่างแน่นอน”

.........

หลังจากไป๋ยี่เฟยกลับถึงที่ห้อง เขาก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำด้วยตัวเอง

หญิงสาวเดินไปรอบๆ อย่างกระวนกระวาย เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไป๋ยี่เฟยเรียกเธอมาเพื่อจะทำอะไรเธอ ถ้าหากว่าทรมานเธอล่ะ?

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เสียงก็หยุดลง และการเต้นของหัวใจของผู้หญิงก็รู้สึกเหมือนจะหยุดลงแล้ว

ไป๋ยี่เฟยเดินออกมาโดยสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ หลังจากที่เห็นผู้หญิงคนนั้น เขาก็พูดอย่างจางๆ ว่า “มานี่”

จากนั้นตัวเองก็เดินไปที่ข้างเตียง และนั่งลง

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นฉากนี้ ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นทันที “พี่ใหญ่..........ฉัน........ฉันไม่ใช่......”

เพราะเธอคิดถึงความเป็นไปได้บางอย่าง ดังนั้นเธอจึงรู้สึกเขินอายมาก

ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจเขา ตัวเองก็นอนลงบนเตียง และพูดว่า “มาที่นี่ ผมจะไม่ทำร้ายคุณ”

ผู้หญิงคนนั้นเห็นไป๋ยี่เฟยที่อยู่บนเตียง ในสมองของเธอว่างเปล่า