ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 81

บทที่ 81

ทุกคนในห้องประชุมมองไปที่ไป๋ยี่เฟย

สีหน้าของหลิ่วหลงดูสับสน ดูเคร่งขรึม มองไปที่ไป๋ยี่เฟยแต่ก็ไม่ได้ดูถูกเหมือนแต่ก่อน

หลิ่วจาวเฟิงยังคงไม่เชื่อ และพูดกับหลิ่วเซียวเหยา:“เป็นไปไม่ได้! พี่ชายรอง เขาทำผิดหรือเปล่า? เป็นไปได้อย่างไร?”

ไป๋ยี่เฟยพูดไปตามสิ่งที่เห็น: “โหวจวี๋กรุ๊ปมีเพียงไป๋ยี่เฟยคนเดียว”

ในห้องประชุมเงียบ เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจ

หลังจากที่เงียบอยู่นาน ในที่สุดก็มีคนพูดขึ้น

สุดท้ายหลิ่วหลงอยู่ในโลกธุรกิจมาหลายปี ความสามารถของเขายังพอใช้ได้ แต่น่าเสียดาย ต่อให้มีความสามารถแค่ไหน มันก็ยังเป็นเรื่องไกลตัว และรอยยิ้มที่แสดงออกมาน่าเกลียดกว่าการร้องไห้

“ที่แท้......คือประธานโหวจวี๋กรุ๊ปนี่เอง! เรื่อง.....ดูถูก.....คือเรื่อง.....เมื่อกี้เข้าใจผิดกัน พวกเรา..... ”

ไป๋ยี่เฟยพูดแทรกหลิ่วหลง “เข้าใจผิด?ทุกครั้งก็เข้าใจผิดเหรอ? เพราะฉันเป็นประธาน ดังนั้นกลายเป็นเรื่องเข้าใจผิด! แล้วถ้าฉันไม่ได้เป็นประธานล่ะ มันก็จะกลายเป็นว่าฉันพูดมั่ว ยโสโอหัง และใส่ร้าย? ”

“คือ..... ”หลิ่วหลงเหงื่อแตกครั้งแล้วครั้งเล่า

ไป๋ยี่เฟยตะคอกเบาๆ อย่างเหยียบหยาม

ก็เป็นสักแบบนี้ทุกครั้งเลย เพราะเรื่องสถานะตำแหน่ง ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็ผิดหมด และถูกเยาะเย้ยสร้างความอับอายจากคนที่มีตำแหน่งสูงกว่า

แต่ถ้าเปลี่ยนสถานะมา ก็จะกลายเป็นเรื่องเข้าใจผิด และไม่รับผิดชอบต่อความผิดก่อนหน้านั้นของตัวเอง!

ถ้าเขาไม่ใช่ประธานโหวจวี๋กรุ๊ป งั้นเรื่องที่หลี่เสว่ถูกวางยา และถูกลักพาตัว ยังไงก็เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด ยังไงก็ไม่ใช่ความผิดของเขา กลับจะกลายเป็นความผิดของไป๋ยี่เฟยด้วยซ้ำ แถมยังอาจจะทุบตีเขา ทำให้เขาไม่สามารถออกไปจากหลิ่วซื่อกรุ๊ปได้

หลิ่วหลงอยากจะพูดเพื่อแก้ตัว แต่ไป๋ยี่เฟยไม่เปิดโอกาสให้พูด

ไป๋ยี่เฟยจ้องมองไปที่หลิ่วหลง “หลิ่วจาวเฟิงฉันเคยเตือนแกไปแล้วกี่ครั้ง? ว่าให้แกอยู่ห่างๆจากเมียฉัน อย่าคิดแตะต้องเธอ! ”

“แต่แก? ก็ทำลายความอดทนของฉันซ้ำแล้วซ้ำอีก ทั้งที่เมียฉันบอกไม่ชอบแก แต่แกก็ยังวางยาเธอ!”

“ยิ่งรอบนี้แกกลับลักพาตัวคนมาถึงที่บริษัท!”

สีหน้าของหลิ่วจาวเฟิงซีดลงทันที แม้แต่มือก็อดไม่ได้ที่จะสั่น

“พวกแกลองบอกฉันซิ แบบนี้มันมีผู้ชายคนไหนทนได้บ้าง? ”ไป๋ยี่เฟยตะคอกเสียงดังขึ้น

หลิ่วหลงไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ลูกชายของตัวเองจะกล้าทำเรื่องแบบนี้กับภรรยาคนอื่น และยังเป็นภรรยาของประธานโหวจี๋กรุ๊ป!

แต่นี่คือประธานโหวจี๋กรุ๊ป! ที่ไม่มีใครกล้าหยาม? แต่เขากลับสร้างปัญหาได้ถึงขนาดนี้!

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หลิ่วหลง แล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชา:"ทำไม? ตอนนี้ให้แกตี แกก็ยังไม่ตีอีกเหรอ?"

หลิ่วหลงสำลัก“คือ..... ”

ไป๋ยี่เฟยตะคอก “ไม่ตีก็ไม่เป็นไร”

หลิ่วหลงรู้สึกโล่งอกมาเล็กน้อยหลังที่ได้ยินแบบนั้น

ไป๋ยี่เฟยพูดต่อ: “แต่ฉันจะโทรแจ้งตำรวจโดยตรงเลย”

ทั้งวางยา ทั้งลักพาตัวคน นี่มันคดีอาญาทั้งนั้น

หลิ่วหลงกังวล “ประธานไป๋ มีเรื่องอะไร ค่อยๆพูดค่อยๆจาก่อน..... ”

ในตอนนั้น หลิ่วจาวเฟิงก็ดึงสติกลับ แล้วตะโกนขึ้นมา: “ไม่! ผมไม่ได้ลักพาตัวคน ผมไม่ได้เป็นคนทำ! ”

พูดจบ หลิ่วเซียวเหยาเห็นท่าจะไม่ค่อยดี รีบคว้าตัวหลิ่วจาวเฟิงไว้แล้วพูด “แกไม่ต้องพูด! ”

พูดจบ หลิ่วเซียวเหยาเดินไปตรงหน้าไป๋ยี่เฟย โค้งคำนับ และขอโทษ: “ขอโทษครับ ท่านประธานไป๋ ผมขอโทษแทนน้องชายของผมด้วยครับ ถ้าคุณต้องการให้พวกเรารับชดใช้ความผิดยังไง พวกเราหลิ่วซื่อยินดีจะรับผิดชอบให้ถึงที่สุดเลยครับ และขอให้ท่านประธานไป๋ ยกโทษให้ความผิดครั้งนี้ของน้องชายผมด้วยครับ”

“ไม่ใช่ ผมไม่ได้...... ”หลิ่วจาวเฟิงอยากจะอธิบาย

“แกหุบปากซะ! ”หลิ่วหลงตะโกนด้วยความโกรธ ในขณะเดียวกัน เขาก็เตรียมมีดโกนพร้อมจะลงโทษหลิ่วจาวเฟิง

“ฉึก”เสียงที่คมชัด