ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 86

บทที่86

ความรู้สึกคือนอกจากพวกเขาแล้วยังมีคนมีกินข้าวด้วยอีก

ช่างเถอะ มาก็มาล่ะ จะไปจากนี่ก็คงไม่ง่าย

“รอบนี้คงจะดีกว่าที่เซียวหรงเทาใช่มั้ย?”

ไป๋ยี่เฟยพูดไปอย่างไร้ความหมาย เพียงเพื่อต้องการถาม เหอหยวนหยวนรู้สึกละอายเล็กน้อยและพูดไม่ออก

เฉาฟางฟางตะคอก และพูดด้วยความรังเกียจ: “ดีว่าที่เซียวหรงเทาแน่นอน! ว่าแต่เธอหมายความว่ายังไง? พูดถึงแต่คนอื่นไปเซียวหรงเทา แต่นายเองมีปัญญาขนาดไหน แม้แต่เซียวหรงเทานายก็เทียบไม่ได้!”

เหอหยวนหยวนเหลือบไปมองที่เฉาฟางฟาง “ พอได้แล้ว พูดให้มันน้อยๆหน่อย ยังไงก็เพื่อนกัน ออกมากินข้าว ทำไมต้องพูดเรื่องพวกนี้ด้วย?”

เฉาฟางฟางปิดริมฝีปากเงียบ แล้วไม่พูดมาก

ไป๋ยี่เฟยยักไหล่ บ่งบอกว่าเขาไม่ต้องการพูดมากกว่านี้

ทั้งสามคนเดินไปที่ร้านอาหาร

ไป๋ยี่เฟยตอนแรกนึกว่าเหอหยวนหยวนชวนแค่เขามากินข้าว หลังจากที่เห็นเฉาฟางฟางเขาก็คิดว่ามันเป็นการรวมตัวกันของเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่อยู่ใกล้ ๆ เพียงไม่กี่คน แต่ท้ายที่สุด การฟังบทสนทนาของพวกเขา เหมือนกับว่านัดดูตัวที่เหอหยวนหยวนจัดขึ้นมา

สิ่งนี้ทำให้ไป๋ยี่เฟยสนใจ

ไม่ว่าจะพูดยังไงเหอหยวนหยวนก็ยังเป็นดาวมหาวิทลัย เขาก็อยากรู้มาก ใครกันแน่ที่สามารถครอบครองหัวใจของเหอหยวนหยวนได้ ส่วนอีกคนก็ค่อยแนะนำคู่เดทให้เฉาฟางฟางใหม่

หลังจากที่ ทุกคนมาถึงร้านอาหารและนั่งโต๊ะที่จองไว้ ไป๋ยี่เฟยก็ตกตะลึง และมุมปากของเขามองเห็นได้ว่ากระตุกเล็กน้อย

คนที่อยู่ในตอนนี้ ไม่ได้มีแค่ไป๋ยี่เฟย แต่ตรงข้ามก็มีหลิ่วเซียวเหยากับหลิ่วจาวเฟิงสองพี่น้องที่พูดอะไรไม่ออก

หลิ่วเซียวเหยามองเห็นเหอหยวนนหยวนก่อน แล้วดึงหลิ่วจาวเฟิงขึ้นให้ทักทายเหอหยวนหยวน แต่เมื่อเดินไปถึงด้านหน้า ถึงมองเห็นไป๋ยี่เฟย

ดังนั้นทั้งห้าคน จึงยืนอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับ จ้องตากว้าง

เหอหยวนหยวนกับเฉาฟางฟางสับสนเล็กน้อย สถานการณ์แบบนี้คืออะไรเนี่ย?

ที่สับสนก็คือไม่ได้มีแต่พวกเธอ ยังมีหลิ่วจาวเฟิงและหลิ่วเซียวเหยา

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเหอหยวนหยวนจะพาไป๋ยี่เฟยมา ว่าแต่ว่าเหอหยวนหยวนรู้จักไป๋ยี่เฟยได้อย่างไร?

แต่ตอนนี้เหอหยวนหยวน กำลังนึกถึง งานเลี้ยงในครอบครัวที่ ไป๋ยี่เฟยและหลิ่วจาวเฟิงกำลังทะเลาะกัน ซึ่งแสดงว่าไป๋ยี่เฟยกับหลิ่วจาวเฟิงต้องรู้จักกัน!

แต่ว่า ทำไมทั้งหลิ่วเซียวเหยาก็มองไปที่ไป๋ยี่เฟย?

เหอหวยนหยวนถามอย่างสงสัย “พวกนาย.....รู้จักกัน?”

ไป๋ยี่เฟยดึงสติได้ก็ยิ้มส่ายหัวแล้วตอบ “ไม่รู้จัก”

พูดจบ หลิ่วเซียวเหยากับหลิ่วจาวเฟิงก็มองหน้ากันโดยปริยาย จากนั้นเชิญทั้งสามนั่งลง

ในตอนนั้น เฉาฟางฟางก็เยาะเย้ย: “หยวนหยวน ถามแบบนี้ได้ไง เขาเป็นถึงคุณชายของหลิ่วซื่อกรุ๊ป จะรู้จักกับหัวโจกเล็กๆอย่างไป๋ยี่เฟยได้ไง?”

หลิ่วจาวเฟิงกับหลิ่วเซียวเหยากระตุกริมฝีปากเล็กน้อย ถ้าประธานโหวจวี๋กรุ๊ปเป็นแค่คนธรรมดา แล้วพวกเขาคืออะไรล่ะ?

หลิ่วเซียวเหยามองไปเหอหยวนหยวนอย่างไม่พอใจ ผู้หญิงคนนี้สมองมีปัญหาหรือเปล่า? ทำไมถึงโง่ขนาดนี้?

เหอหยวนหยวนรับรู้ถึงสายตาของหลิ่วเซียวเหยา ก็ยิ้มอย่างเจื่อนๆ และแนะนำให้รู้จักกับเฉาฟางฟาง:“ ฟางฟางสองคนนี้เป็นคุณชายสองและคุณชายสามของหลิ่วซื่อกรุ๊ป”

“คนนี้เป็นเพื่อนสนิทของฉันเฉาฟางฟาง” เหอหยวนหยวนกล่าวต่อ แล้วมองไปที่ไป๋ยี่เฟยพูด: “นี่ไป๋ยี่เฟย เพื่อนร่วมชั้นของฉัน”

เมื่อหลิ่วเซียวเหยาและหลิ่วจาวเฟิงได้ยินคำเหล่านี้พวกเขาก็รู้ว่า ที่แท้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเหอหยวนหยวนนี่เอง

เฉาฟางฟางมองไปที่ชายหนุ่มรูปหล่อทั้งสองอย่างเขิน ๆ และกล่าวทักทาย: “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเฉาฟางฟาง”

“สวัสดีครับ”หลิ่วเซียวเหยาและหลิ่วจาวเฟิงก็ยังมีมารยาท แล้วยิ้ม และมีความเป็นสุภาพบุรุษ

ไม่เห็นชายหนุ่มยิ้มให้กับตัวเอง ใจของเฉาฟางฟาง เหมือนกับโดนกระแทก แล้วพองโต

ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้สนใจมอง แล้วหยิบเมนูขึ้นมา เตรียมสั่งอาหาร