บทที่ 87
พี่น้องตระกูลหลิ่วพยักหน้าเห็นด้วย แล้วยิ้ม
ในตอนนั้น เฉาฟางฟางที่อยู่ข้างๆก็หลงใหลจาก “ความอ่อนน้อมถ่อมตน”ของสองพี่น้องนี้ และพยายามขยิบสายตาส่งสัญญาณให้เหอหยวนหยวน
เหอหยวนหยวนพูดกับหลิ่วจาวเฟิงอย่างรู้ทัน: “ตอนนี้พวกนายก็รู้จักกันแล้ว ฟางฟางก็ออกจะสวย ฐานะทางบ้านก็ไม่เลว นายโอเคหรือเปล่า? ถ้าเกิดโอเค พวกนายก็ลองคบกันดูก่อน?”
หลิ่วจาวเฟิงแทบจะคายไวน์ออกจากปาก ผู้หญิงที่ไร้สมองไร้ปัญหาคนนี้คือคนที่นัดมาดูตัวกับเขา!
หลิ่วเซียวเหยาก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แล้วยิ้ม แล้วถามไป๋ยี่เฟย: “นายไป๋ท่านคิดว่าพวกเขาสองเหมาะสมกันหรือมั๊ยครับ?”
เหอหยวนหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย
เฉาฟางฟางก็ยิ่งสับสนงงไปใหญ่ เรื่องแบบนี้ทำไมต้องถามไป๋ยี่เฟย?
ไป๋ยี่เฟยคิดในใจ: เกินความเหมาะสม? มันสมบูรณ์แบบมาก! สองคนนี้เป็นคู่ที่สวรรค์ส่งมาเกิดชัดๆ!
แต่ว่า หลิ่วจาวเฟิงเป็นคนแบบไหน ไป๋ยี่เฟยรู้ดี แต่ถึงแม้ว่ากับ เฉาฟางฟาง จะไม่ค่อยสนิทกับเธอ แต่ยังไงก็เพื่อนร่วมชั้น ถึงยังไงเขาก็ไม่สามารถมองดูเพื่อนร่วมชั้นกระโดดลงไปในนรกไม่ใช่เหรอ?
ไป๋ยี่เฟยจิบไวน์ แล้วตอบ: “ไม่เหมาะสม”
หลิ่วเซียวเหยากับหลิ่วจาวเฟิงก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อได้ยินแบบนี้ก็รีบพยักหน้า “นายไป๋พูดถูก ถ้างั้นพวกเราสองพี่น้องไม่รบกวนแล้วครับ”
สุดท้าย หลิ่วเซียวเหยากับหลิ่วจาวเฟิงก็รีบลุกขึ้นเพื่อออกไป
เหอหยวนหยวนก็ทักท้วงขึ้นมา “เซียวเหยา เดี๋ยวซิ ยังทานข้าวไม่เสร็จไม่ใช่เหรอ?”
หลิ่วเซียวเหยาหันกลับมาแล้วพูด กับเหอหยวนหยวนราวกับกำลังรีบเร่ง: “หยวนหยวน ที่บริษัทยังมีเรื่องต้องเคลียร์ งั้นฉันไปก่อนแล้ว ว่างๆค่อยติดต่อกันนะ”
พูดจบ สองพี่น้องก็ออกจากร้านอาหารอย่างเร่งรีบ
เฉาฟางฟางมองอย่างมึนงง “นี่มันอะไรกันเนี่ย?”
“ไม่รู้!”เหอหยวนหยวนก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย และยังมึนงง
ไป๋ยี่เฟยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ทั้งสองคนเดินอย่างเร่งรีบ ดูเหมือนว่าพวกเขาเหมือนกับตัวอัปมงคล
แต่เขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะอยู่ต่อแล้ว เลยกินไปสองสามคำ แล้วเช็ดปาก และยืนขึ้น: “ฉันกินเสร็จแล้ว ฉันไปก่อนละ พวกเธอค่อยๆทานไปนะ”
“ไป๋ยี่เฟย!”เฉาฟางฟางมองไปที่ไป๋ยี่เฟยที่กำลังจะไป อย่างโกรธเคืองทันที “นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ!เรื่องของฉันนายเกี่ยวอะไรด้วย?นายพูดได้ยังไงว่าไม่เหมาะสม?”
“อ๋อ ฉันรู้แล้ว นายไม่มีความสุข ก็เลยไม่อยากให้คนอื่นมีความสุขด้วยใช่ไหม?ไป๋ยี่เฟย! ที่แท้นายก็เป็นคนแบบนี้นี่เอง ทำให้คนรู้สึกน่าขยะแขยงจริง!”
เหอหยวนหยวนก็รู้สึกไม่พอใจไป๋ยี่เฟย แต่คำพูดของเฉาฟางฟางก็แรงเกินไป แล้วพูดขึ้นว่า “ฟางฟาง อย่าพูดแบบนั้น”
“ฉันพูดผิดเหรอ?”เฉาฟางฟางไม่สนใจอะไร “ เขาเห็นคนอื่นมีความสุขไม่ได้ เลยอยากให้คนอื่นเป็นเหมือนเขาที่ไม่มีอะไรเลย!”
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็หยุดเดิน ขมวดคิ้วมองไปทางเฉาฟางฟาง
ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยเคยรู้สึกเสียใจ ที่เขาไม่น่าไปตอบรับคำชวนมาทานอาหารกับเหอหยวนหยวนเลย ก็คงจะไม่ต้องมาเจอเพื่อนร่วมชั้นที่ยอดเยี่ยมแบบนี้!
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่ดวงตาของเฉาฟางฟางอย่างเย็นชา
“เมื่อกี้ฉันเพิ่งช่วยเธอนะ ไม่รู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี”
“ช่วยฉัน?นายหมายความว่าไง?”
ไป๋ยี่เฟยตอบอย่างเย็นชา “มันก็หมายความตามที่พูด”
“ฉันเตือนเธอนะ ทางที่ดีที่สุดคืออยู่ให้ห่างจากสองพี่น้องนั้นจะดีที่สุด มันไม่มีอะไรดีเลย”
ไป๋ยี่เฟยไม่อยากจะพูดมาไปกว่านี้ ก็เลยเดินออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่