ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 94

ตอนที่94

จางหรงเห็นดังนั้นก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “เดี๋ยวผมจัดการเอง วันนี้จะดูสิว่าใครที่มันไม่มีตา กล้ามารังแกเธอ”

พูดจบก็เริ่มตำหนิหลงหลิงหลิงต่อ “ผู้ช่วยหลง อย่าคิดว่าคุณมีท่านประธานให้ท้าย คิดจะทำอะไรตามใจชอบก็ได้ แม้จะเป็นท่านประธานก็ต้องดูตามลำดับความสำคัญ ใช่แล้ว ไหนว่ายังมีคนไม่รู้เดียงสาอีกคน ใครกัน ออกมาดูหน่อย ใครที่ยโสโอหังขนาดนี้”

“ผมเอง ”ไป๋ยี่เฟยค่อยๆเดินออกมา

“แกหรือ ดี มาดูกันว่าวันนี้ฉันจะไม่.........” เดิมทีจางหรงตั้งใจจะเรียกออกมาด่าแรงๆสักรอบ แต่พอเห็นว่าเป็นไป๋ยี่เฟย เสียงก็ติดขัดกะทันหัน

“ไม่อะไรหรือ”ไป๋ยี่เฟยถามอย่างสุขุม

จางหรงตกใจเหงื่อไหลเต็มตัว

สวี่เชี่ยนที่ยืนอยู่ข้างๆพูดอย่างหยิ่งยโส “แน่นอนว่าจะต้องจัดการกับแกอย่างเด็ดขาด ให้แกไสหัวออกจากโหวจวี๋ พี่จางเป็นถึงกรรมการโหวจวี๋กรุ๊ป แกเป็นแค่พนักงานธรรมดากล้าสั่งนั่นสั่งนี่ ฉันจะบอกแกนะ พี่จางบอกแล้ว แม้ประธานโหวจวี๋กรุ๊ปมาเอง ยังต้องไว้หน้าเขาเลย”

“เพี๊ยะ”

สวี่เชี่ยนกำลังจะพูดอะไรต่อ แต่โดนจางหรงตบหน้าเสียก่อน

จางหรงไม่มีความอ่อนโยนด้วยความเป็นห่วงที่มีต่อสวี่เชี่ยนอีกต่อไป ตอนนี้มีเพียงความโมโหและความกลัว “เธอเอาอะไรมาพูด ผมพูดเมื่อไหร่กันว่าถึงท่านประธานโหวจวี๋มายังต้องเกรงใจผม”

“ท่านประธานโหวจวี๋กรุ๊ปเป็นคนมีพรสวรรค์ มีความสามารถ เป็นไอดอลของคนรุ่นใหม่ เป็นคนที่ผมบูชาสุดใจ เธอพูดอะไรเพ้อเจ้อ ผมสิเป็นคนต้องเกรงใจท่านประธาน”

สวี่เชี่ยนมองจางหรงอย่างไม่น่าเชื่อ ทำตาโตแล้วพูดว่า “คุณตบฉันหรือ”

ผู้จัดการส่วนตัวพยุงสวี่เชี่ยน และยังมีความสับสน

จางหรงกระแอมขึ้นมาทีนึง “ทำไมจะตบเธอไม่ได้ ปากเธอไม่สะอาด ตบนี้ยังเบาไปด้วยซ้ำ”

พูดจบก็ไม่ได้ไปสนใจปฏิกิริยาของสวี่เชี่ยนแต่กลับหมุนตัวไป ยิ้มหรี่ตามองไปที่ไป๋ยี่เฟย “ผู้จัดการไป๋ คุณอยู่ที่นี่เองหรือ ทำตัวน่าอายจริงๆ”

การเปลี่ยนแปลงของอารมณ์ช่วงต้นและช่วงท้าย เปรียบเทียบจากสองคน ทำให้ผู้คนรอบข้างงงกันเป็นไก่ตาแตก

กรรมการจางวันนี้ออกจากบ้านไม่ได้กินยาหรือ

นี่มันคืออะไรกับอะไร

ในตอนนี้จางหรงแทบจะอยากตาย เขาไม่คิดว่าจะเจอไป๋ยี่เฟยที่นี่ เมื่อก่อนไป๋ยี่เฟยเคยสั่งไว้ ไม่ให้กรรมการเปิดเผยตัวตนของเขา เขาเลยไม่กล้าหลุดปาก เลยต้องเรียกชื่อที่ใช้ภายนอก “ผู้จัดการไป๋”

คนนอกไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ดังนั้นจึงคิดว่าจางหรงเป็นอะไรมากหรือเปล่า เขาเป็นแค่ผู้จัดการ ทำไมต้องวางตัวอ่อนน้อมถึงขนาดนี้

ยังมีสวี่เชี่ยน ดาราดังสวี่เชี่ยน อยู่ๆก็ยกมือขึ้นมาตบ ไม่สงสารหญิงสาวบ้างหรือไง

สวี่เชี่ยนตั้งสติได้ก็พูดขึ้นมาว่า “พี่จาง พี่ตบฉันทำไม จะตบก็ต้องตบเขาสิ เขาเป็นคนบอกให้ฉันไสหัวไปนะ ผู้จัดการกระจอกคนนึงมาขับไล่ฉัน พี่ควรปกป้องฉันสิ”

จางหรงแทบอยากจะตบเธออีกสองที แม่งเอ้ย คราวก่อนหลิ่วเซียวเหยาก็ทีนึง จะให้กรรมการไปไล่ประธานกรรมการออก ตลกอะไรแบบนี้ คราวนี้แม่งเอาอีกละ

“เธอมั่นใจนะว่าเขาบอกให้เธอไสหัวไป”จางหรงถามอย่างใบหน้าบึ้งตึง

สวี่เชี่ยนพยักหน้า “ใช่ค่ะ เขาเลย”

จางหรงได้ยินดังนั้นก็พูดตะคอก “งั้นเธอก็รีบไสหัวไปเลย ยังยืนอยู่ทำอะไร”

นี่มันเรื่องอะไรกันอีกล่ะ

จางหรงไม่ใช่กรรมการโหวจวี๋กรุ๊ปหรือ ไป๋ยี่เฟยเป็นแค่ผู้จัดการ ตำแหน่งไม่ได้สูงเท่ากรรมการ เมื่อตะกี้กรรมการจางไม่ใช่เพิ่งด่าหลงหลิงหลิงไปหรือ ทำไมถึงต้องเกรงใจไป๋ยี่เฟยขนาดนี้ แถมยังฟังไป๋ยี่เฟย ไล่สวี่เชี่ยนออกไปจริงๆ

หลี่เสว่มองดวงตาของไป๋ยี่เฟยเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา เขายังมีความลับอะไรที่ยังไม่ได้บอกเธออีกบ้าง

ในตอนนี้เสิ่นฝานคนที่เป็นตัวตั้งตัวตี เห็นสถานการณ์แล้วรีบพูดว่า “ใช่ๆกรรมการจางบอกให้พวกเธอไสหัวไป พวกเธอก็รีบไปสิ”

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างสงบว่า “คุณก็ไสหัวไปพร้อมพวกเขาด้วย”

“ห๊ะ” เสิ่นฝานงงงวย “ผมหรือ”