ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 95

บทที่95

สวี่เชี่ยนกลับถึงรถบ้านของตัวเองด้วยสีหน้าดำคล้ำ

“ไอ้สวะจางหรง ต้องถูกใจนังเด็กนั่นแล้วสินะ ออใช่แล้ว ไปสืบหน่อยว่าไป๋ยี่เฟยนั้นป็นใคร”

“ไม่มีปัญหา ” ผู้จัดการส่วนตัวพยักหน้ารับคำสั่ง

......

ในห้องประชุมของหลิ่วซื่อกรุ๊ป

หลิ่วเซียวเหยากำลังออดิโอคอลอยู่ “มีอะไรคุณเล่ามาสิ เล่าให้ละเอียดหน่อยนะ”

คนในโทรศัพท์รีบนำเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นวันนี้บรรยายอย่างละเอียดตั้งแต่ต้นจนจบ “เรื่องทั้งหมดก็ประมาณนี้”

หลิ่วเซียวเหยา ฟังจบแล้วแทบกดความตื่นเต้นไม่ไว้อยู่

“โอเค รู้แล้ว ขอบคุณมากที่ให้ข้อมูลในครั้งนี้ เชื่อมั่นว่าบริษัทโฆษณาของหลิ่วซื่อกรุ๊ปจะมีตำแหน่งว่างให้คุณ”

“งั้นต้องขอบพระคุณประธานหลิ่วมากนะครับ” คนนี้ไม่ใช่คนอื่นไกล เขาคือผู้จัดการเสิ่นฝานคนที่เพิ่งโดนบริษัทโฆษณาซื่อจี้ไล่ออกมานั่นเอง

หลังจากวางสาย หลิ่วเซียวเหยาหันกลับไปมองผู้คนในห้องประชุม

ทุกคนต่างรู้สึกตื่นเต้น

เพราะหลังจากการสืบสวนในช่วงนี้ พวกเขาค้นพบหลายอย่างเกี่ยวกับหวังโหลวประธานคริสตัลกรุ๊ป

ที่สำคัญที่สุดมี2จุด

หนึ่งคือหวังโหลวเป็นเพื่อนนักเรียนของไป๋ยี่เฟย แถมไป๋ยี่เฟยยังเป็นคนสนับสนุนคริสตัลกรุ๊ปของหวังโหลว

ข้อมูลข้อนี้ ทำให้เขารู้สึกว่าจะล้มโหวจวี๋กรุ๊ปนั้น ไม่เห็นผล

แต่ยังมีอีกจุดนึง

นั่นก็คือหวังโหลวเป็นคนเสฉวน ตอนแผ่นดินไหวในปี 08 พ่อแม่เสียชีวิตทั้งคู่ เหลือแค่คนเดียว เขาถูกส่งให้ไปอยู่กับเพื่อนสนิทของพ่อเขา ครอบครัวนี้แซ่เฉิน ครอบครัวนี้ยังมีลูกสาวอีกหนึ่งคน ชื่อว่าหลงหลิงหลิง เมื่อครั้งยังไม่ได้เปลี่ยนแซ่ ชื่อเดิมว่าเฉินหลิงหลิง โตกว่าหวังโหลว2ปี

เพราะหวังโหลวไม่มีพ่อแม่ หลงหลิงหลิงจึงดูแลเขาดีเป็นพิเศษ นานไปหวังโหลวก็เกิดความรักขึ้น น่าเสียดายว่าหลังจากเข้ามหาวิทยาลัยหลงหลิงหลิงก็ไม่ได้กลับไปอีกเลย

หลังจากที่หวังโหลวเข้ามหาลัย ไม่มีเงินไปเรียน แต่โชคดีว่าได้รับเงินสนับสนุนจากดาราคนหนึ่ง เงินส่วนนี้ทำให้เขาเรียนจบมหาลัยสำเร็จ

ก่อนหน้านี้หวังโหลวรีบเทคโอเวอร์นิวซีกรุ๊ปก่อนโหวจวี๋กรุ๊ป สาเหตุมาจากความหึงหวง จึงตัดสินใจลงมือ

สำหรับพวกเขาแล้วข้อมูลนี้เป็นข่าวดีที่สุดในโลก

หลิ่วเซียวเหยามองไปที่ทุกคนหนึ่งรอบ “คำพูดของเสิ่นฝานเมื่อสักครู่ทุกคนก็ได้ยินแล้ว เราสามารถหลอกใช้หวังโหลวได้”

ในห้องประชุมมีผู้บริหารระดับสูงนั่งอยู่7-8คน รวมถึงหลิ่วหลง

หลิ่วหลงฟังแล้วคิ้วขมวดนิดหน่อย “ข้อมูลนี้ได้มาแบบบังเอิญไปไหม”

โผล่ขึ้นมาพอดีกับที่พวกเขาต้องการมัน

พูดจบ ทุกคนก็มีปฏิกิริยาที่เคร่งขรึมขึ้น

หลิ่วเซียวเหยากลับมองโลกในแง่ดี “ท่านประธาน พวกเรากำลังตรวจสอบคริสตัลกรุ๊ปอยู่จริง ถึงแม้คริสตัลกรุ๊ปจะรู้ว่าเราตรวจสอบเขาอยู่ ก็ไม่มีวันรู้หรอกว่าเราจะทำอะไร”

“หากจะพูดว่าบังเอิญ แล้วพวกเขาจะจงใจจัดฉากแบบนี้เพื่ออะไร เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาจะรู้จุดประสงค์ของเรา”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็รู้สึกว่ามีเหตุผลอยู่เหมือนกัน

ในตอนนี้บทสนทนาของหลิ่วเซียวเหยาเปลี่ยนไปกะทันหัน “แน่นอน หากมีคนเอาความลับไปแพร่งพราย ก็ไม่สามารถรับประกันได้”