ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 81

ตอนที่81 รีบเอามาคืนฉัน

“เด็กบ้า เธอใส่แบบนี้ ไม่กลัวพี่ล่วงเกินหรือไง?” มองดูหลี่หรูที่นุ่งผ้าเช็ดตัวแล้ว จางเยว่จึงหัวเราะออกมา

“ทำไมกันคะ ไม่ได้โชว์ตรงไหนซักหน่อย? ฉันเป็นผู้หญิงที่อนุรักษ์นิยมนะ” หลี่หรูเอ่ยพูดออกมาอย่างเขินอาย

“ไปตายซะไป คลื่นไส้จริงๆ” จางเยว่เอ่ยพลางเบะปาก

“หลินหยาง เธอจะรักษาให้ฉันตอนไหนหรือ?” จางเยว่ขยับมาข้างๆหลินหยาง นั่งลงตรงโซฟาข้างๆเขา กลิ่นหอมนี้ลอยมาเตะจมูกของหลินหยาง

“อีกพักนึงครับ เดี๋ยวผมช่วยพี่เยว่อาบน้ำเสร็จก่อนและจะไปทำให้นะ” หลินหยางชี้ไปยังห้องที่อยู่ทางด้านตะวันออก : “คุณไปพักอยู่ในห้องนั้นชั่วคราวก่อนแล้วกันครับ”

ได้ยินแล้วหลี่หรูกลับไม่ได้กลับไปที่ห้องนั้น แต่กลับเบิกตาโตด้วยความตกใจ มองจางเยว่ด้วยแววตาที่คลุมเครือพลางเอ่ยขึ้น : “พี่เยว่ พี่ยังจะมาบอกว่าฉันใส่แค่นี้เองเนี่ยนะ พี่เองให้หลินหยางช่วยอาบน้ำด้วย ทำไมไม่เห็นพี่พูดอะไรบ้างเลย? หรือพี่จะใส่เสื้อผ้าอาบน้ำด้วยหรือไง?”

“เธอนี่นะเด็กบ้า เห็นว่าฉันไม่จัดการลงโทษเธอสินะ” จางเยว่ที่นั่งอยู่ทางด้านซ้ายมือของหลินหยาง โผเข้าไปหาหลี่หรูที่นั่งอยู่ทางด้านขวามือของหลินหยาง

“ไอหยา นี่พี่เคืองแล้วใช่ไหมล่ะ?” หลี่หรูหัวเราะคิกคัก ยกแขนขึ้นมาขวางจางเยว่เอาไว้ แล้วหยอกล้อเธอต่อ : “เดี๋ยวอีกซักพักนึงใครบางคนจะต้องเปลือยกายให้หลินหยางดูด้วยนะ? ตอนอาบน้ำ บางทีอาจจะถูกเอาเปรียบก็ได้นะคะ”

ถึงแม้ว่าจางเยว่จะอายุสามสิบแล้ว แต่เมื่อเผชิญกับการล้อเล่นเช่นนี้ของหลี่หรูแล้วนั้น ในใจก็ยังคงรู้สึกกระดากอายอยู่บ้าง ภายใต้ความอับอายนี้ ทันใดนั้นเองความคิดชั่วร้ายก็ปรากฏออกมา เธอยิ้มมุมปาก

“เด็กบ้า ฉันให้เธอพูดถึงฉันแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เธอได้ลิ้มลองรสชาติของการถูกมองแบบทะลุปรุโปร่งบ้างดีไหมล่ะ” ว่าดังนั้นแล้วมือจึงยื่นไปจับผ้าเช็ดตัวของหลี่หรู แล้วใช้แรงดึงหลุดออกมา

เดิมทีแล้วผ้าเช็ดตัวนี้ไม่ได้แน่นหนาอยู่แล้ว บวกกับจางเยว่ดึงไปอย่างรวดเร็ว ผ้าเช็ดตัวที่อยู่บนร่างของหลี่หรู ทันใดนั้นผ้าเช็ดตัวก็ถูกจางเยว่ปลดออก เรือนร่างอันเซ็กซี่ของหลี่หรู ปรากฏออกมาตรงหน้าของทั้งสองคน

“อา!” หลี่หรูที่ถูกดึงผ้าเช็ดตัวไปนั้นร้องขึ้นอย่างตกใจ สองมือรีบยกขึ้นมาปิดตรงหน้าอก แต่ตรงคลื่นที่ซัดสาดลูกนั้นจะปิดมิดได้อย่างไรกัน ก็ยังคงเผยให้เห็นเล็ดลอดออกมาอยู่ดี

“ฉันว่าเธอยังจะว่าแต่ฉันอยู่หรือเปล่า ตอนนี้ถูกเห็นหมดแล้วสิ?” แผนชั่วร้ายของจางเยว่สำเร็จ จึงเอยขึ้นอย่างพอใจ

ผู้หญิงทั้งสองคนกำลังหยอกล้อกัน แต่นั่นกลับเป็นการเอาเปรียบหลินหยางที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างเธอทั้งสองคน คลื่นนุ่มๆที่เต็มไม้เต็มมือลูกนั้นมีเสน่ห์เหลือเกิน ดึงดูดสายตาของหลินหยางเป็นอย่างมาก

มองดูเรือนร่างที่สวยงามของหลี่หรู ดาบและธนูที่แข็งแรงมีพลังของหลินหยาง จากเดิมทีจางเยว่ที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือของเขานั้น กำลังหยอกล้ออยู่กับหลี่หรู ร่างของเธอจึงทับอยู่บนร่างของเขา และปฏิกิริยานี้ของหลินหยาง ก็ทำให้จางเยว่รับรู้ด้วยเช่นกัน

“พี่เยว่ พี่ทำอะไรน่ะ รีบเอาผ้าเช็ดตัวมาคืนฉันเร็วค่ะ!” หลี่หรูเอ่ยขึ้นอย่างเขินอาย

“หึ ฉันไม่คืนหรอก ดูซิว่าเธอจะทำอย่างไร?” จางเยว่เอ่ยพูดขึ้นอย่างพอใจแล้วนั่งทับผ้าเช็ดตัวผืนนั้น หยอกล้อว่า : “เป็นไงล่ะ ตอนนี้เธอถูกมองหมดแล้ว เธอยังมีอะไรอยากจะพูดอีกไหม?”

“พี่เยว่ ฉันผิดไปแล้ว เอาคืนฉันได้ไหม?” เวลานี้หลี่หรูทำได้เพียงแค่ต้องยอมอ่อนให้เพียงเท่านั้น

เมื่อเห็นหลี่หรูเปลี่ยนไปอย่างดูมีท่าทางน่าสงสารเช่นนั้นแล้ว ในใจของจางเยว่รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก มองดูร่างที่เพรียวบางมีเสน่ห์นั่นของเธอ แล้วเอ่ยชมขึ้น : “เสี่ยวหรู รูปร่างของเธอไม่เลวเลยนะ เอาเปรียบแฟนเธอแล้วสิแบบนี้ นี่ถ้าเธอบอกเรื่องที่ฉันดึงผ้าเช็ดตัวเธอหลุด แล้วถูกผู้ชายคนนึงมองแบบนี้ แฟนของเธอจะฆ่าฉันรึเปล่าเนี่ย?”

“คงไม่หรอกค่ะ พี่จะลองก็ได้นะ” หลี่หรูเอ่ยพูดขึ้น

“เรื่องอะไรฉันจะลองล่ะเสี่ยวหรู ร่างกายของเธอถูกหลินหยางมองแล้วแบบนี้ ทำไมเธอจะแกล้งอายซักหน่อยไม่ได้เลยหรือไง?” จางเยว่มองไปยังหลี่หรูแล้วเอ่ยถาม

“ฮืม ใครเคยถูกมองคนนั้นก็รู้ แต่เดี๋ยวจะมีคนบางคนจะต้องถูกหลินหยางลูบคลำเสียด้วยเถอะ” หลี่หรูพึมพำออกมาอย่างไม่จริงใจ

ได้ยินดังนั้นแล้วในใจของจางเยว่ก็รู้สึกอายมากขึ้นไปอีก และมีความคิดที่แวบเข้ามาในจังหวะนั้นพอดี ทันใดนั้นจึงเอ่ยพูดขึ้นว่า : “ฉันยังจำได้ว่าใครบางคนเคยบอกกับฉัน ว่าก่อนหน้านี้เคยถูกหลินหยางนวดหน้าอกให้ด้วยสิ สรุปแล้วใครที่ถูกสัมผัสมากกว่ากันในใจของคนๆนั้นคงจะชัดเจนอยู่แล้ว”

“พี่เยว่ฉันจะฆ่าพี่แล้วนะ” จริงๆแล้วในใจของหลี่หรูนั้นไม่ได้รู้สึกอายที่ถูกหลินหยางมองร่างกายของเธอเลย เพราะถึงอย่างไรเสียพวกเธอก็ผ่านเรื่องแบบนั้นกันมาแล้ว เธอก็ไม่ใช่คนพวกอนุรักษ์นิยมเสียจนเข้ากระดูกแบบนั้น เพียงแค่มีจางเยว่อยู่ตรงนั้นด้วยเท่านั้นเอง ถึงได้ทำเป็นรู้สึกอายเช่นนั้น

เวลานี้ที่ถูกจางเยว่ล้อเล่นไปไม่กี่ประโยคนี้ เดิมทีความเขินอายที่มีอยู่ของหลี่หรูก็ได้หายไปแล้วเช่นกัน เธอกล้าลุกขึ้นแล้วพุ่งตรงไปหาจางเยว่

และไม่รู้ว่าจางเยว่มีเจตนาหรือว่าไม่มีแรงกันแน่ ในขณะที่หลี่หรูกำลังดึงเธออยู่นั้น ชุดกระโปรงที่อยู่บนร่างของจางเยว่นั้นก็ถูกหลี่หรูดึงหลุดลงมา ปรากฏให้เห็นชุดชั้นในและกางเกงในของเธอ

มองเห็นยอดเขาทั้งสองที่อวบอิ่มของจางเยว่แล้ว ในใจของหลี่หรูนั้นก็รู้สึกว่าของตัวเองนั้นเทียบกันไม่ได้เลย ถึงแม้ว่าของตัวเองจะไม่เล็ก แต่เมื่อเทียบกับของจางเยว่แล้ว ยังคงดูเล็กกว่าอยู่ดี และยิ่งไปกว่านั้นหน้าอกที่อวบอิ่มมารวมอยู่ด้วยกัน ดูดีมากอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว

“ฉันบอกให้คืนผ้าเช็ดตัวมาให้ฉันแล้วนะ ตอนนี้เสื้อผ้าของพี่ฉันก็จะไม่ให้พี่เหมือนกัน” ใบหน้าของหลี่หรูนั้นปรากฏรอยยิ้มแห่งชัยชนะ แล้วหยิบเอาชุดกระโปรงสีแดงของจางเยว่มาวางไว้ข้างๆตัวเอง

หลินหยางที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างผู้หญิงทั้งสองคนนั้นรู้สึกได้ถึงไฟแห่งความร้อนแรงที่แทรกซ้อนขึ้นมา การเย้ายวนของผู้หญิงทั้งสองคนนี้นี่ไม่คิดชีวิตแล้วเสียจริงๆ หากเป็นปกติมายั่วยวนตัวเองเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเขาจะต้องมีสมาธินั้น เกรงว่าเขาก็คงจะมีการกระทำที่เหมือนสัตว์ร้ายไปตั้งนานแล้ว

“ผมว่าพวกคุณสองคนใส่เสื้อผ้าให้ดีๆกันดีกว่าไหมครับ แบบนี้มันยั่วกันไปแล้วหรือเปล่า? ใครที่วุ่นวายอีกล่ะก็ผมก็จะล่วงเกินคนนั้นแล้วนะ” หลินหยางเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

“ทำไมล่ะ เธอรับไม่ไหวแล้วหรือ?” จางเยว่มองตรงหว่างขาของหลินหยาง โครงสร้างที่เด่นชัดที่สามารถทำให้คนตกใจนั้น เมื่อนึกถึงความใหญ่โตมโหฬารตรงนั้นแล้ว หัวใจของจางเยว่นั้นก็เต้นขึ้นอย่างรุนแรง

“ขนาดนี้แล้ว หลินหยาง ถ้าไม่อย่างนั้นเดี๋ยวตอนที่เธออาบน้ำให้พี่เยว่ ก็ให้เธอแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้เธอเลยสิ” หลี่หรูเองก็มองไปยังตรงหว่างขาของหลินหยางด้วยเช่นกัน รัศมีส่วนนั้นที่ทำให้รู้สึกประทับใจทำให้เธอนึกถึงตอนที่อยู่โรงแรมที่เมืองเจียงหลิง ที่เธอพักอาศัยอยู่กับหลินหยางเป็นสัปดาห์

“เด็กบ้า ถ้าพูดอีกฉันจะตีเธอแล้วนะ” จางเยว่จ้องไปยังหลี่หรู

“ฮ่าๆ ไม่พูดแล้วค่ะ พวกพี่ไปอาบน้ำกันเถอะ หลินหยาง เดี๋ยวเธอรักษาให้ฉันด้วยนะ” หลี่หรูมองไปยังหลินหยาง แล้วเอ่ยพูดขึ้นอย่างหวานหยาดเยิ้ม

ว่าแล้วดังนั้นเธอก็ดึงเอาผ้าเช็ดตัวที่จางเยว่นั่งทับอยู่นั้นไป แต่ก็ไม่ได้นุ่ง แต่กลับเดินตรงไปยังห้องที่อยู่ทางทิศตะวันออกเลยเสียอย่างนั้น ทิ้งไว้เพียงแค่เบื้องหลังที่ยั่วยวนเช่นนั้นให้กับหลินหยาง

มองดูสายตาที่จดจ้องของหลินหยางแล้วนั้น ในใจของจางเยว่ก็เกิดความรู้สึกอิจฉาขึ้นมา เธอหยิกไปที่ขาของหลินหยาง แล้วเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ : “หลงใหลขนาดนี้เลยอย่างนั้นหรือ?”