ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 85

ตอนที่85ค่าธรรมเนียมในการรักษาห้าแสน

สาวสวยตรงหน้า กลิ่นหอมเย็นจากร่างกายของเธอส่งกลิ่นออกมานั้น ในใจของหลินหยางรู้สึกสั่นไหวยิ่งนัก

ควบคุมอารมณ์ของตนเอง แล้วหลินหยางให้ฉีเยนเอ๋อร์นอนเอนลงในอ้อมกอดของตัวเอง หยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังไปยังตำแหน่งบนร่างกายของเธอ

ใช้เวลาไม่นาน ด้านหน้าร่างกายของเธอนั้นก็ถูกหลินหยางฝังเข็มเอาไว้สิบหกเล่ม เวลานี้เองการฝังเข็มถือว่าเสร็จสิ้นลงแล้ว หลินหยางหลับตาแล้วผ่อนลมหายใจออกมา

“เสร็จแล้วใช่ไหม?” ฉีเยนเอ๋อร์เอ่ยถาม

“ยังครับ ยังจะต้องให้ผมนวดให้อีกครับ เพื่อกระตุ้นการไหลเวียนเลือดของคุณ” หลินหยางสูดหายใจเขา แล้วหลงเฟิ่งในร่างกายของเขาก็เริ่มทำงาน มือยื่นออกไปกดตรงหน้าออกของฉีเยนเอ๋อร์

“อ๊ะ! หลินหยางบ้า คุณจะต้องตั้งใจจะเอาเปรียบฉันแน่ๆ ถึงได้มาจับตรงนี้?” จู่ๆถูกหลินหยางจู่โจม ฉีเยนเอ๋อร์จึงส่งเสียงร้องขึ้นมา

หลินหยางได้ยินฉีเยนเอ๋อร์ว่าดังนั้นแล้ว ในใจก็รู้สึกว่าตัวเองถูกใส่ร้าย ถึงแม้ว่าตัวเขานั้นจะอยากจับก็จริงอยู่ แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจถึงขั้นที่จะเอาเปรียบเธอ จึงอธิบายขึ้น : “ตรงนี้เป็นที่เดียวที่ไม่ได้ฝังเข็มลงไป อีกอย่างตรงจุดนี้เนื้อเยอะด้วยครับ นวดตรงจุดนี้จะมีส่วนช่วยให้เลือดหมุนเวียนได้ดี รอให้ผมนวดเสร็จก่อนแล้วคุณก็จะรู้เองว่าได้ผลมาก”

ได้ยินหลินหยางพูดเช่นนั้นแล้ว ฉีเยนเอ๋อร์จึงไม่ได้แก้ต่างอะไรอีก เดิมทีในใจที่ไม่รู้อะไรเลยนั้น ก็ไม่ได้ขัดขวางอะไรหลินหยางอีก เวลานี้ไม่ว่าหลินหยางจะตั้งใจหรือจะเป็นการรักษาจริงๆนั้น ก็แล้วแต่หลินหยางเลยแล้วกัน

หลับตาลงรับรู้ถึงมือใหญ่ของหลินหยางที่สัมผัสวนเวียนอยู่ตรงหน้าอกของตัวเอง ท่าทางที่ไม่ซื่อตรงเช่นนั้น ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอยู่ตลอด ไม่นานใบหน้าของเธอก็ยิ่งแดงขึ้น และลมหายใจก็ค่อยๆหอบถี่ขึ้นด้วย

ส่วนหลินหยางที่ถูกฉีเยนเอ๋อร์กระตุ้นอยู่นั้น ดาบเล่นนั้นของเขาก็ยิ่งแข็งขึ้น นอนอยู่ในอ้อมกอดของหลินหยาง ร่างกายแนบชิดกับเขาเช่นนี้ จึงรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงนี้ของหลินหยาง ฉีเยนเอ๋อร์รับรู้ได้ทันทีว่านั่นคืออะไร หัวใจเต้นแรง ความรู้สึกแปลกๆนี้เกิดขึ้นมาอีกครั้ง

ประมาณราวห้านาที ฉีเยนเอ๋อร์เองก็อดทนไม่ได้แล้วเช่นกัน เสียงร้องดังออกมาจากปากเล็กๆนั่นของเธอ

“คุณทนไม่ได้ก็ร้องออกมาสิครับ ไม่มีอะไรเสียหน่อย” หลินหยางก้มลงเอ่ยขึ้นข้างๆหูของฉีเยนเอ๋อร์ ความรู้สึกคันๆ เป็นการกระตุ้นให้ฉีเยนเอ๋อร์ส่งเสียงออกมาอีกครั้ง

หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง ในที่สุดหลินหยางก็หยุดการเคลื่อนไหวของมือตัวเองลง ส่วนฉีเยนเอ๋อร์ในเวลานี้นั้น สีหน้าแดงก่ำราวกับหยดน้ำ ความงามที่หาที่เปรียบได้เช่นนั้น ร่างที่ถูกหลินหยางลูบคลำสัมผัสก่อนหน้านี้แทบไม่มีแรงหลงเหลืออยู่เลย จึงทำได้เพียงพิงอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างไร้เรี่ยวแรง

ได้รับรู้ความรู้สึกของหลินหยางที่ส่งมานั้นแยกออกจากตัวเอง ฉีเยนเอ๋อร์ยิ่งใจเต้นแรง

“เสี่ยวหยาง เธอบ้าไปแล้ว มีที่ไหนที่รักษาให้คนอื่นแบบนี้กัน” ฉีเยนเอ๋อร์อุทานออกมาด้วยใบหน้าแดงๆ

“ผมรักษาแบบนี้ แน่นอนว่าจะต้องรักษาคุณให้หายอยู่แล้วครับ จะว่าไปแล้วการรักษาเหล่านี้ล้วนแต่เป็นการรักษาที่มีการอ้างอิงทั้งนั้นด้วย ผมเองก็ไม่ได้มีเจตนาที่จะเอาเปรียบคุณ ถ้าหากคุณให้คนอื่นมาจับมาคลำ ก็จะไม่เห็นผลอะไรอยู่แล้วครับ” หลินหยางแก้ต่างให้กับตัวเอง

“โอเคๆ คุณมีเหตุผลโอเคแล้วรึยัง?” ฉีเยนเอ๋อร์เอนนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ปากก็เอ่ยถามขึ้น : “ตอนนี้รักษาเสร็จแล้วรึยังคะ?”

“ใกล้แล้วครับ”

“ไม่ต้องลูบคลำหน้าอกแล้วใช่ไหม?” ฉีเยนเอ๋อร์เอ่ยถามออกมาอย่างหยอกล้อ

“ถ้าหากว่านวดเบาๆต่อนั้น บางทีอาจจะเห็นผลขึ้นมาอีกหน่อยครับ แน่นอนว่าจะไม่นวดต่อก็ได้นะ” เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้มีเจตนาที่จะเอาเปรียบเธอ หลินหยางจึงอธิบายออกมา

มองดูฉีเยนเอ๋อร์ที่ไม่ได้พูดอะไรออกมานั้น หลินหยางคิดว่าเธอคงจะไม่ต้องการ แล้วจึงลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมจะออกไปจากถังนั้น

“เดี๋ยวก่อน คุณทำต่อเถอะค่ะ” ฉีเยนเอ๋อร์เอ่ยออกมาเบาๆ เมื่อพูดจบแล้วนั้นเธอก็ก้มหน้าลงอย่างเกรงใจ

หลินหยางได้ยินดังนั้นถึงกับอึ้งไปชั่วครู่ แล้วจึงนั่งลงใหม่อีกครั้ง ให้ฉีเยนเอ๋อร์พิงอยู่ในอ้อมกอดของเขาต่อ สองมือก็บีบคลึงอยู่ตรงหน้าอกของเธอไม่หยุด ไม่นานฉีเยนเอ๋อร์ก็ส่งเสียงที่น่าฟังออกมาอีกครั้ง

ฉีเยนเอ๋อร์ถูกหลินหยางทำให้เธอไร้เรี่ยวแรงไปทั่วทั้งร่างกาย มือยื่นเข้าไปจับตรงหว่างขาของหลินหยาง สัมผัสถึงความยาวนั้นแล้วในใจก็ยิ่งรู้สึกกระสับกระส่าย

“หลินหยาง ฉัน.......”

“คุณเป็นอะไรครับ?” หลินหยางเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่รู้สึกว่าตรงนี้ของคุณใหญ่เกินไปแล้ว ถ้าหากคุณกับแฟนทำเรื่องอย่างว่า แฟนของคุณจะรับไหวหรือเปล่ากัน?” ฉีเยนเอ๋อร์เอ่ยถามเสียงเบาๆ

“รับไหวหรือเปล่า? หากมองจากในมุมมองของทางการแพทย์ ตรงนี้ของผมผู้หญิงจะชอบมากกว่านะครับ” หลินหยางเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง

เมื่อเห็นอาการท่าทางที่จริงจังของหลินหยางแล้วนั้น ฉีเยนเอ๋อร์หัวเราะออกมาเบาๆ พลางเอ่ยขึ้น : “คุณนี่ไม่รู้จักอายจริงๆสินะ”

“รอให้อาการป่วยของคุณหายแล้ว คุณจะทำอะไรต่อหรือครับ?” หลินหยางเอ่ยถาม

ฉีเยนเอ๋อร์ก้มหน้าลงพลางคิด แล้วจึงเอ่ยตอบขึ้นมา : “ฉันอยากจะเข้ามหาวิทยาลัยค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลยสิครับ ตอนนี้มีมหาวิทยาลัยตั้งหลายแห่ง ใช้เงินนิดหน่อยก็เข้าได้แล้วด้วย” หลินหยางว่า

“คุณอยู่ที่มหาวิทยาลัยการแพทย์เจียงหลิงใช่ไหมคะ? ถึงตอนนั้นแล้วฉันจะไปหาคุณนะ” ฉีเยนเอ๋อร์หัวเราะออกมา

“คุณอยู่ที่เมื่องนี้ก็ดีอยู่แล้ว จะมาที่นี่ทำไมครับ จะเป็นการหาเรื่องให้ตัวเองเปล่าๆ” หลินหยางยิ้มพลางเอ่ยขึ้น

“คิคิ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปที่ไหน ถึงตอนนั้นก็คงจะต้องฟังที่คุณปู่จัดการให้แหล่ะค่ะ”

ทั้งสองคนพูดคุยกัน มองดูน้ำที่เดิมทีมีสีฟ้า สีเปลี่ยนเป็นสีอ่อนลงไปอยู่มากแล้ว ทั้งยังมีสีแดงอยู่บ้างอีกด้วย หลินหยางหลับตาลงแล้วดึงชี่แท้ออกมา และสำรวจไปยังภายในร่างกายของฉีเยนเอ๋อร์

สำรวจอยู่พักหนึ่ง หลินหยางก็ยิ้มออกมา พิษภายในร่างกายของฉีเยนเอ๋อร์ ถูกเอาออกไปได้เกือบจะหมดแล้ว ต่อไปเพียงแค่ต้องบำรุงรักษาร่างกายดีๆจะต้องหายเป็นปกติอย่างแน่นอน

เมื่อดึงชี่แท้กลับมาแล้วลืมตาขึ้นมา หลินหยางก็เริ่มดึงเข็มออกจากร่างของฉีเยนเอ๋อร์ และเมื่อหลินหยางยืนขึ้นมา ฉีเยนเอ๋อร์ก็มองท่าทางของดาบเล่มนั้นของเขา ด้วยใบหน้าที่เขินอายมากยิ่งขึ้น ต้นทุนของเด็กคนนี้ มีเพียบพร้อมนับว่าไม่ธรรมดาเลยทีเดียว ถึงแม้ว่าฉีเยนเอ๋อร์จะไม่มีประสบการณ์เรื่องระหว่างหญิงชายแบบนี้ แต่เรื่องบางเรื่องเธอเองก็เข้าใจดี

รอจนกระทั่งเข็มเงินนั้นถูกดึงออกมาจากร่างกายของฉีเยนเอ๋อร์ทั้งหมดแล้ว หลินหยางยิ้มและเอ่ยพูดกับเธอ : “เสร็จแล้วครับ คุณออกมาได้แล้ว”

ใบหน้าแดงๆนั่นตอบรับขึ้นมา ฉีเยนเอ๋อร์ลุกขึ้นมาจากน้ำถัง เดิมทีกระต่ายหยกอวบอิ่มเป็นเนินขึ้นมาที เนื่องจากถูกหลินหยางนวดเป็นเวลานาน ดูเหมือนกับว่าจะเพิ่มขนาดขึ้นมาอย่างชัดเจน