CLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน นิยาย บท 5

CLOSE FRIEND

CHAPTER 5

RAM TALKS

ผมนั่งรอคนเมาหลับมาเกือบสิบนาทีแล้ว เวลาพริกเมาแล้วเป็นแบบนี้ตลอดชอบขอให้อยู่เป็นเพื่อน ถึงผมจะเป็นเพื่อนมันแต่ยังไงผมก็ผู้ชาย มันคงไม่รู้ว่าการไม่ระมัดระวังตัวแบบนี้ทำให้ผมหงุดหงิดมากแค่ไหน

พริกเป็นคนที่ติดจะเซ็กซี่มากเกินไปโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม เพราะหุ่นเอ็กซ์ ๆ รวมถึงการแต่งตัวที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อย ถ้าไม่เห็นกันมานานคงคิดว่ามันอ่อย แต่ทุกคนรู้ดีว่ามันแค่เป็นพวกไม่ระวังตัวเลยไม่มีใครสนใจอะไร แต่ผมสนไง…

ร่างบางพยายามจะถีบผ้าห่มออกครั้งแล้วครั้งเล่า ผมก็พยายามดึงผ้าขึ้นชิดคอครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงจะเป็นเพื่อนสนิท แต่ผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่เห็นนมเป็นเต้า เห็นเอวคอดเล็กแล้วจะไม่รู้สึกอะไร รู้สึกสิวะ ก็แค่ไม่พูดออกมา

ไม่ใช่แค่ผม ไอ้พวกนั้นก็เหมือนกัน เพียงแต่พวกมันเห็นแล้วทำเป็นไม่เห็นไปอย่างนั้นเอง

แกร๊ก!

ประตูห้องนอนเปิดออกพร้อมกับร่างสูงของไอ้เจินเดินเข้ามา มันเลื่อนคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นว่าผมยังคงนั่งหาวอยู่ข้างคนเมาโดยที่ไปไหนไม่ได้เพราะโดนล็อกมือเอาไว้

“มันหลับแล้วมั้ง”

“กูไปไม่ได้เนี่ยมึงช่วยกูแงะมือมันหน่อย” ผมชูมือให้มันดูหลักฐาน

“หึ” เจินหัวเราะเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจต่อ มันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าบานยักษ์เพื่อขนเอาชุดเครื่องนอนออกมา

ส่วนผมก็หันกลับมามองเสี้ยวหน้าหวานที่กำลังหลับตาพริ้ม จัดการแงะมือตัวเองออกจากการเกาะกุมเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายหลับไปแล้ว แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อจู่ ๆ คนเมาก็ผุดตัวขึ้นนั่งกะทันหัน นัยน์ตาเบิกโพลงส่งเสียงในลำคอ

“ไม่เอานะไอ้สัด ห้ามอ้วกบนเตียง!”

“อุ… อัวะ!”

เสียงไอ้เจินตะโกนข้ามห้องมา พร้อมกันพริกก็ยกมือขึ้นอุดปากทำท่าจะอ้วก ผมที่อยู่ใกล้มันที่สุดรีบคว้าเอวบางอุ้มกระเตงไปที่ห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนทันที

“อ้วก!”

“ไอ้สัด…”

“โอ้ก!”

ผมหลับตาลงอย่างหมดคำจะพูดเมื่อของเหลวจากปากคนข้าง ๆ เทราดลงมาบนตัวผมทั้งที่เรามายืนอยู่ในห้องน้ำแล้วแท้ ๆ พริกหน้าแดงจัดหันรีหันขวางหาที่ลง ก่อนจะทิ้งเข่ากอดคอห่านส่งเสียงอ้วกเสียงดัง

“จัดการมันด้วย กูจะเอาของไปให้คนอื่นก่อน ให้มันใส่เสื้อผ้าอ้ายก่อนก็ได้” ไอ้เจินรีบออกคำสั่ง จากนั้นก็เดินผละออกไปอย่างรวดเร็ว

ไอ้เวรนี่… ปัดภาระให้กูตลอดเลย…

ผมถอดเสื้อของตัวเองซึ่งเลอะเทอะไปด้วยของเหลวออกอย่างหงุดหงิด ก็โชคยังดีที่อ้วกมันมีแค่น้ำ…

ระหว่างนั้นก็ยืนถอนหายใจมองคนตัวเล็กรวบผมตัวเองขึ้นมัด ส่งเสียงโอ้กอ้ากไม่หยุด สุดท้ายก็ผมเองที่ขยับเข้าหาลูบหลังให้มันเงียบ ๆ นัยน์ตาใสปรือมองตามประสาคนเมา ตัวมันเองก็เลอะเทอะไปหมดไม่ต่างกัน

และหลังจากปล่อยให้อ้วกจนพอใจ ผมก็รีบพามันเข้าไปอาบน้ำที่โซนเปียกโดยไม่ได้ถอดเสื้อผ้าออกสักชิ้น ล้างตัวโดยใช้วิธีเปิดฝักบัวรดน้ำไปทั้งหน้าทั้งตัว

“หนาว” ร่างเล็กสั่นสะท้านยกแขนขึ้นกอดอก

“อาบน้ำก่อน มึงเลอะอ้วกเต็มเลย”

ผมพยายามดึงมือมันออกแล้วล้างทำความสะอาดร่างกายมันให้ ส่วนพริกก็ยืนนิ่งเนื้อตัวสั่นเล็กน้อยปล่อยให้ผมเป็นฝ่ายจัดการ

ตอนนี้เสื้อสายเดี่ยวบาง ๆ ชุ่มเปียกจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน เพราะมันไม่ใช่พวกเซฟตัวเองเรื่องบราไม่ต้องพูดถึงไม่มีฟองน้ำด้วยซ้ำไป แต่เพราะเป็นเพื่อนกันผมก็พยายามที่จะไม่มอง รีบเดินไปหาผ้าขนหนูมาหุ้มตัวมันไว้ ก่อนจะช่วยคนเมาถอดเสื้อออกโดยที่มีผ้าคลุมตัวอยู่ รวมถึงท่อนล่างก็ด้วย

อันที่จริง… คือเปลื้องผ้ามันทั้งตัว…

เพราะไม่อยากมองมันในสภาพนี้นาน ๆ เลยต้องรีบพาเพื่อนออกจากห้องน้ำ จากนั้นผมก็หาเสื้อผ้าของน้องอ้ายมาผลัดเปลี่ยนให้มันแทนชุดเดิม แต่แค่เปิดตู้เสื้อผ้าผมก็ต้องกุมขมับ เสื้อผ้าน้องอ้ายแทบจะเหมือนของไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างหลังผม มีแต่ตัวเล็กตัวน้อยทั้งนั้น

ผมได้แต่ถอนหายใจ คว้าเอาเสื้อยืดของเจ้าของห้องมาแทน ก่อนจะเดินกลับไปยัดเสื้อใส่หัวให้คนที่กำลังนั่งปากสั่นฟันกระทบกันดัง ‘กึก’ ‘กึก’ อยู่ที่ปลายเตียง และหลังจากจัดแจงห่มผ้าให้คนเมาเรียบร้อย ผมก็หันมาจัดการกับตัวเองที่ก็เปียกปอนไปทั้งตัวไม่ต่างกัน

พริกคงนอนหลับไปอีกรอบแล้วเพราะความมึนเมา คงเหลือก็แค่ผมคนเดียวที่กำลังเก็บชุดชั้นในรวมถึงเสื้อผ้าของมันเพื่อจะเอาไปตากลมให้แห้ง

ระหว่างนี้แน่นอนว่าไม่มีใครเข้ามา…

ทุกคนรู้ดีแก่ใจว่าไอ้พริกเมาแล้วชอบอ้วกเลยไม่มีใครอยากตามเช็ดอ้วกให้มัน ยกตัวอย่างเช่นไอ้เจินเมื่อครู่นี้ไง สุดท้ายหน้าที่เวรนี่ก็ตกเป็นของผมแทบจะทุกที และถึงรู้ว่ามันจะตื่นมาโวยวายเรื่องใครเป็นคนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แต่ผมก็เพียงแค่นึกขำในใจ เมื่อได้เห็นว่าชุดชั้นในของมันเซ็กซี่ขนาดนี้แต่ตัวคนใส่ยังสด ๆ ซิง ๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน