CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 12

EP12

ฉันไม่สนใจคำพูดของเขารวบรวมแรงทั้งหมดแล้วบิดแขนออก อยากจะทำอะไรก็ทำ ฉันจะหาหลักฐานมายืนยันความบริสุทธิ์ของพี่ภูให้ได้แล้ววันนั้นทุกอย่างมันจะจบลงสักที

"พี่อยากจะทำอะไรก็ทำเลยค่ะ หนูห้ามพี่ไม่ได้อยู่แล้ว"

"…" ใบหน้าของเขายังคงไร้ความรู้สึกมีเพียงแววตาคู่นั้นที่ฉายแววลุกโชนคล้ายกับจะแผดเผาฉันด้วยสายตา

"แล้วก็ช่วยอยู่ใครอยู่มันด้วยนะคะ หนูไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเรารู้จักกัน" ฉันบอกเพียงเท่านั้นก็รีบเดินหนีห่างออกมาจากเขา ไม่อยากต่อปากต่อให้เสียเวลา ทำไมต้องมาด้วยนะรุ่นพี่ปีสามมีตั้งเยอะ จะให้อยู่ดีๆสักวันไม่ได้เลยรึไง

"แกเป็นอะไรอ่ะขวัญทำไมหน้าตาดูหงุดหงิดขนาดนั้น" พอเดินกลับเข้ามาที่เต็นท์โยเกิร์ตที่กำลังงัวเงียอยู่ก็ถาม

"เจอคนประสาทนิดหน่อย"

"ใครหรอ" เธอเด้งตัวขึ้นมาเหมือนอยากรู้นักหนา

"รุ่นพี่ ไม่รู้จักเหมือนกัน"

"เขาชอบแกรึเปล่าาาา"

"ไม่มีทางหรอก"

"พวกผู้ชายปากแข็งชอบเข้าหาคนที่ชอบด้วยวิธีนี้เยอะจะตาย คอยกลั่นแกล้ง คอยกวนประสาทเพราะอยากอยู่ใกล้คนที่ชอบ" ฉันว่าโยเกิร์ตคงจะเพ้อเจ้อใหญ่แล้ว สำหรับพี่เมฆาเขาไม่มีวันรู้สึกแบบนั้นกับฉันมีแต่ความเกลียดชังที่มีให้กัน มันอาจจะใช่สำหรับผู้ชายคนอื่นแต่พี่เมฆาไม่ใช่

"ไหนบอกง่วงไง ไม่นอนแล้วหรอ"

"ไม่แล้ว เดี๋ยวอีกหน่อยก็ต้องออกไปรับข้าวเย็น รับเข้าเย็นเสร็จก็ต้องไปอาบนํ้าอีก ฉันรอนอนหลังจากอาบนํ้าเสร็จดีกว่า"

"ฝากเอามาให้ด้วยนะ เราขอหลับสักงีบก่อน" ฉันบอกโยเกิร์ตแล้วก็ล้มตัวลงนอนที่ไม่อยากออกไปข้างนอกเพราะไม่ชอบสายตาของพี่เมฆา ฉันต้องเจอกับเขาอีกแน่ อึดอัดกับสายตานั้นชะมัด ให้นอนอยู่ในเต็นท์เฉยๆดีกว่า

"มาชิงหลับก่อนฉันซะงั้น" โยเกิร์ตบ่นอุบอิบแล้วก็เป็นฝ่ายออกจากเต็นท์ไป เธอคงไปจัดไฟช่วยรุ่นพี่มั้ง จัดไฟตามจุดต่างๆตกแต่งให้สวยงามและให้ความสว่าง ที่จริงตรงนี้ก็เป็นสถานที่ท่องเที่ยวนะ แต่ทางคณะคงเหมาไว้สำหรับรับน้องโดยเฉพาะ

•••

@เชียงใหม่

"เป็นยังไงกันบ้างคะเมื่อคืนหลับสบายกันไหมเอ่ย~" เสียงของนํ้าฟ้าพูดผ่านโทรโข่ง ในขณะที่รุ่นน้องปีหนึ่งทุกคนในชุดลำลองกำลังนั่งเข้าแถวกันอยู่ตามกลุ่มที่จับกันไว้ โดยมีรุ่นพี่ปีสามยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมอุปกรณ์การทำกิจกรรมและป้ายชื่อ

"เดี๋ยวกิจกรรมแรกพี่จะให้สตาฟแจกป้ายชื่อก่อนนะคะ แล้วเราจะมาจัดสถานที่ด้วยกันจนถึงเที่ยง ช่วงบ่ายจะเป็นการเล่นกิจกรรมตกดึกเราจะมารอบกองไฟกัน ทั้งหมดคือกิจกรรมของวันนี้นะคะ พี่ขอให้น้องๆร่วมมือด้วยน้าา" สิ้นเสียงพูดของนํ้าฟ้าทุกคนก็ต่างขานรับอย่างพร้อมเพรียงกัน

"อาจารย์เจนมีอะไรจะคุยกับน้องๆไหมคะ" นํ้าฟ้าหันไปคุยกับเจนนี่ที่นั่งอยู่กับฟีฟ่าและเมฆา ทำให้นักศึกษาผู้หญิงหลายคนต่างหุบยิ้มไม่หยุดที่เห็นสองหนุ่มหล่อมาด้วย

"เรามาทำกิจกรรมรับน้องนอกสถานที่ทั้งทีก็ต้องแนะนำให้รู้จักสตาฟกันหน่อยไหม"

"งั้นฟ้าขอมอบอำนาจนี้ให้อาจารย์ก็แล้วกันนะคะ อยู่ใกล้คนหล่อแล้วฟ้าอาการไม่ค่อยดี^^" นํ้าฟ้าพูดติดตลกแล้วผายมือเชิญให้เจนนี่มาทำหน้าที่แนะนำสตาฟแทน จึงเกิดเสียงโห่แซวของเหล่านักศึกษาขึ้น

"ได้สิ ไม่ต้องเรียกอาจารย์ก็ได้นะ เรียกพี่เจนดีกว่าเพราะจริงๆแล้วก็ไม่ค่อยได้เข้ามาสอนเท่าไหร่ เราจะได้เป็นกันเองมากขึ้น" เจนนี่หยิบโทรโข่งมาแล้วพูด ก่อนที่เธอจะเดินไปหยุดอยู่ตรงกลางแล้วมีน้ำฟ้าคอยยืนอยู่ข้างกายส่วนอาจารย์คนอื่นก็กำลังชมวิวอยู่กับธรรมชาติอยู่ปล่อยให้นักศึกษาได้ทำกิจกรรมกันเอง

"เรามาเริ่มแนะนำสตาฟกันเลยไหมคะพี่เจน" นํ้าฟ้าบอก

"เอาสิ" เจนนี่เอ่ยจบการแนะนำสตาฟปีสามของแต่ละสาขาที่เกี่ยวกับการบินก็เริ่มขึ้นจนกระทั่งมาถึงสองหนุ่มสองคนสุดท้ายที่ทุกคนต่างรอคอย

"คนนี้ชื่อพี่ฟีฟ่านะคะ เรียนการบินแล้วก็คนสุดท้ายเมฆา ทุกคนคงจะคุ้นหน้าคุ้นตากันดีเลยใช่ไหม"

"ฟังจากเสียงกรี๊ดแล้วก็น่าจะคุ้นเป็นอย่างดีเลยล่ะค่ะพี่เจน" นํ้าฟ้าพูดแล้วฉีกยิ้มออกมาท่ามกลางเสียงกรี๊ดของนักศึกษาผู้หญิง

"สวัสดีครับพี่ฟีฟ่านะ" ฟีฟ่าบอกแล้วยกมือทักทาย เขาขยิบตาโปรยเสน่ห์จนทำให้คนมองแทบลมจับ

"…" ส่วนเมฆาก็ได้แต่นั่งนิ่งเขาไม่ได้ลุกขึ้นยืนเหมือนกับคนอื่นเพราะปกติเป็นคนไม่ค่อยสนใจโลกอยู่แล้วแต่นั่นกลับเป็นจุดให้คนสนใจเขาเป็นพิเศษ

"แนะนำสตาฟกันเสร็จแล้วทุกคนก็มารับป้ายชื่อจากพี่สตาฟได้เลยนะ ของใครอยู่กับใครก็แปลว่าคนนั้นต้องอยู่กลุ่มเดียวกันกับรุ่นพี่ ตามหากันเอาเองเลยน้า พี่มีเวลาให้แค่ห้านาทีจากพี่สตาฟทั้งหมดยี่สิบคน"

"ห้านาทีเองหรอครับพี่นํ้าฟ้า" รุ่นน้องคนหนึ่งเอ่ยถามติดตลก

"หรือจะเหลือแค่สามนาทีดี"

"ก็ได้คร้าบบบ" ว่าแล้วทุกคนก็ต่างตามหาป้ายชื่อของตนเองว่าอยู่กับใคร ของขวัญเม้มปากแน่นเธอกลัวจับใจว่าเมฆากำลังเล่นสกปรกอีก เพราะถ้าป้ายชื่อของเธออยู่กับเมฆามันก็คงไม่ใช่ความบังเอิญอย่างที่คุณหมีบอก

"นั่งอยู่ทำไมขวัญ เร็วเข้าสิ แค่ห้านาทีเองนะ"

"ไปเดี๋ยวนี้แหละ" หญิงสาวตอบเสียงแผ่วแล้วคนตัวเล็กในชุดเสื้อยืดสีขาวบวกกับกางเกงยีนขาสั้นก็หยัดกายลุกขึ้น เรือนผมลอนสวยสีดำเงาสยายทั่วแผ่นหลังขลับใบหน้านวลให้เด่นชัดหน้ามอง ยิ่งดวงตากลมโตคู่ใสสามารถดึงดูดใครหลายคนให้มองมาที่เธอ

เธอเดินผ่านความชุลมุนที่มีเสียงเพลงเป็นสิ่งกำหนดเวลาเพื่อตามหาป้ายชื่อของตนเองว่าอยู่กับพี่คนไหน จนผ่านไปแล้วหลายคนก็ไม่เจอป้ายชื่อของตนเอง ตอนนี้ก็เหลือแค่ฟีฟ่ากับเมฆาและทุกคนก็ต่างทยอยนั่งลงกันหมดแล้วของขวัญจึงเริ่มหาจากฟีฟ่าก่อนแต่มันกลับไม่มี…

"พี่ว่าของน้องอยู่กับเมฆานะ มันเหลือแค่ป้ายเดียว" ฟีฟ่าบอกทำให้ดวงตากลมโตมองไปที่เมฆา เขากำลังนั่งจับป้ายชื่อของเธออยู่

"ค่ะ" ของขวัญเอ่ยรับแล้วเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเมฆา

"ขอป้ายชื่อหนูด้วยนะคะ"

"เอาไปสิ"

"…" มือบางหยิบมาแล้วคล้องเข้าที่ลำคอ ก่อนจะเดินไปนั่งคนสุดท้ายของแถวที่มีเมฆาเป็นคนดูแล ใช่แล้ว…ทั้งหมดเมฆาจงใจทำ

"เพลงจบแล้ว ไหนยังมีใครไม่ได้ป้ายชื่ออีกมีไหมคะ"

"ครบแล้วครับ\ค่ะ" ทุกคนเอ่ยบอกพร้อมกัน และดูเหมือนว่าแถวของเมฆาและฟีฟ่าจะดูใจมากกว่าแถวอื่นเป็นอย่างมาก ยกเว้นก็แต่ของขวัญที่เธอไม่ได้แสดงความดีใจออกมาเหมือนกับคนอื่น

"ต่อจากนี้เราจะแยกกันจัดสถานที่ตามจุดต่างๆสำหรับการเล่นกิจกรรมในแต่ละด่านพรุ่งนี้ เวลาเที่ยงตรงเราจะมารวมตัวกันที่นี้อีกนะคะ เชิญแยกได้เลยค่า" ทุกกลุ่มแยกตัวกันเดินตามพี่สตาฟเพื่อจะไปจัดสถานที่ของกลุ่มตนเองที่ได้รับมอบหมาย ของขวัญมองหาโยเกิร์ตก็พบว่าเพื่อนสนิทตนเองได้อยู่กลุ่มกับฟีฟ่า หญิงสาวถอนหายใจพรืดใหญ่แล้วเดินรั้งท้ายกลุ่ม