CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 14

EP14

"แฟนเธอ ใครหรอ?" พวกเขายังไม่จบเท่านั้นคำถามจากเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มอีกคนถามต่อ

"มันเกินหนึ่งคำถามแล้วนะ"

"กฎไม่ได้บอกว่าให้ถามแค่หนึ่งคำถามนิ แค่บอกว่าแต่ละคนถามได้แค่คนละหนึ่งคำถาม นั้นก็แปลว่าเธอต้องตอบคำถามของเพื่อนต่อ" เอมี่พูดขึ้นนี่มันกฎบ้าบออะไรกัน เป็นแบบนี้ฉันคงถูกซักถามให้จนมุมแน่

"คือ…เรายังไม่พร้อมเปิดตัว ขอโทษด้วยนะ" อยากจะลุกหนีจากสถานการณ์ตรงนี้เต็มทนแต่ก็ทำได้เพียงนั่งนิ่งเพราะข้อมือยังติดกับพี่เมฆาอยู่

"ยังไม่พร้อมเปิดตัวหรือว่าเธอกำลังโกหกเรากันแน่" เป็นเพื่อนอีกคนที่พูดขึ้น พวกนี้จะไม่ยอมหยุดคาดคั้นฉันสินะ ถ้าไม่ตอบก็คงไม่จบสักทีแล้วฉันจะบอกว่าใครเป็นแฟนฉันล่ะ ในเมื่อที่พูดออกไปคือเรื่องโกหก

"เราไม่ได้โกหกนะ"

"ก็บอกพวกเรามาสิว่าแฟนเธอคือใคร" ทุกคนเริ่มคาดคั้นฉันมากขึ้น จนต้องหลบสายตานึกคิดภายในใจ ใครที่จะพอช่วยฉันได้กันนะ จัสตินแบบนั้นหรอเขาพึ่งชมว่าฉันน่ารัก จะเป็นอะไรไหมถ้าบอกว่าเขาคือแฟนของฉัน นั้นก็เท่ากับว่าฉันกำลังโยนปัญหาให้เพื่อนหน่ะสิ แต่…ฉันไม่มีทางเลือกแล้ว ขอโทษนะจัสตินแล้วจะชดใช้ให้ทุกอย่างเลย

"จัสตินไง จัสตินเป็นแฟนเราเอง" คำตอบของฉันทำให้เพื่อนทุกคนในกลุ่มต่างงุนงงโดยเฉพาะเจ้าตัว ฉันจึงส่งสายตาให้จัสตินพยายามสื่อออกมาให้ชัดเจนที่สุดว่าให้เขายอมเออออตาม

"พึ่งรู้นะว่าคบกัน ไปกับกันตอนไหนนะ" เอมี่เหมือนพูดออกมาลอยๆแล้วเบือนสายตามองไปทางอื่น

"จริง หรือคบกันก่อนหน้านั้นหรอ?" คำถามเริ่มผุดขึ้นมามากมายจากเพื่อนผู้หญิงในกลุ่ม

"อืม เราคบกันก่อนจะเข้ามาที่นี้ เราเก็บเงียบมาตลอดไม่แปลกที่พวกเธอจะไม่รู้" จัสตินพูดขึ้นมาทำให้ทุกความสนใจหยุดอยู่ที่เขา ขอบคุณนะจัสตินที่นายยอมช่วย

"อ่อ แบบนี้นี่เอง" จินพยักหน้าตอบ

"พี่เมฆาช่วยปล่อยแฟนผมด้วยนะครับ การลงโทษคงนานเกินไปแล้ว" ไม่พูดเปล่าจัสตินยังลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินมาหยุดที่ข้างหลังเราสองคน พี่เมฆาจ้องมองจัสตินด้วยแววตายากจะคาดเดาราวสิบวิก็ยอมแกะเชือกออก

"เป็นห่วงแฟนดีนะ"

"ครับ ก็ขวัญเป็นแฟนผม" ฉันเริ่มรู้สึกว่ามันกำลังจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้นแล้ว คิดได้แบบนั้นจึงพูดแทรกสองคนนั้นขึ้น

"หนูขอเวลาส่วนตัวสักห้านาทีนะคะ" พูดจบก็ลุกจากก้อนฟางข้าวแล้วคว้าแขนจัสตินเดินออกมาจากกลุ่ม อย่างน้อยๆมีเรื่องซุบซิบกับจัสตินยังดีกว่าเป็นข่าวกับพี่เมฆาฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องอดีตของเราสองคน

"ขอโทษนะจัสติน เราไม่ได้ตั้งใจทำให้นายเดือดร้อนเมื่อกี้มันลำบากมากจริงๆ" พอห่างออกมาจากกิจกรรมรอบกองไฟพอสมควรฉันก็ปล่อยแขนจัสตินแล้วเอ่ยขอโทษ

"เธอลำบากนิ ฉันเข้าใจ"

"แต่เพื่อนในกลุ่มคงคิดว่าเราคบกันจริงๆ"

"ก็ต้องทำให้สมจริงหน่อย"

"นายยินดีช่วยเราหรอ…"

"เธอมีเรื่องอะไรกับพี่เมฆากันแน่?"

"เคยมีปัญหากันสมัยมัธยม เขาเลยเกลียดขี้หน้าเรา" ฉันบอกออกไปตามความจริงเพราะไหนๆก็ต้องให้จัสตินช่วยอยู่แล้วบอกให้ใครรู้เรื่องไปเลยดีกว่าจัสตินจะได้ไม่เข้าใจผิดเหมือนคนอื่น

"ที่ผูกแขนติดกับเธอคนเกลียดกันเขาทำแบบนี้สินะ"

"พี่เมฆาแค่ไม่อยากให้เรามีความสุขเลยกลั่นแกล้งแบบนั้น" ใช่…มันเหมือนเป็นการสร้างศัตรูให้ฉันด้วยซ้ำ ไหนๆในกลุ่มก็รู้แล้วว่าฉันชอบพี่เมฆาต่อไปนี้คงกระจายไปทั่วคณะและสาขา มากสุดอาจจะเป็นทั้งมหาลัย

"ถ้าเธอไม่พูดแบบนั้นก็คงไม่รอดจากสถานการณ์เมื่อกี้หรอก ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะเริ่มไม่ชอบเธอแล้วนะที่ใกล้ชิดกับพี่เมฆาขนาดนั้น"

"เพราะแบบนี้ไงเราถึงต้องเอานายมาเป็นข้ออ้าง ขอโทษจริงๆนะจัสติน" ฉันรู้สึกผิดมากเลยต้องพูดคำว่าขอโทษอยู่บ่อยครั้ง การทำแบบนี้เหมือนเป็นการสร้างศัตรูให้จัสตินอีกด้วยพี่เมฆาคงต้องลามมาถึงจัสตินคนรอบข้างของฉันทั้งหมด

"ฉันเบื่อจะฟังคำขอโทษจากเธอแล้วนะ ไหนๆก็พูดออกไปแล้วฉันจะช่วยเธอต่อไปแล้วกัน" จัสตินบอกแล้วส่งยิ้มให้ก่อนจะยื่นมือมายีผม เขาดูเหมือนไม่ได้หวาดกลัวอะไรพี่เมฆาเลยนะ หรือยังไม่รู้จักพี่เมฆาดีพอ

"ถ้าเขาทำอะไรนาย ไม่ต้องปิดบังเรานะ"

"โอเคครับ"

"ขอบคุณนะจัสตินที่ยอมช่วยเรา"

"ไม่เป็นไร เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อน"

"…"

"ป่ะ กลับไปทำหน้าที่แฟนให้สมจริงดีกว่า" ว่าแล้วก็ยื่นมือมาคล้องบ่าแล้วพาฉันเดินกลับไปยังกิจกรรมลอบกองไฟ พอเราเดินกลับมาเท่านั้นแหละทุกสายตาก็หันกลับมามองที่เราสองคนแต่พี่เมฆากลับไม่อยู่แล้ว เขาไปไหน?

•••

"เป็นอะไรของมึงวะ ทำไมสีหน้าเหมือนอยากจะฆ่าคนขนาดนั้น" ฟีฟ่าถามเพื่อนสนิทที่เดินมาลากเขาจากกลุ่มเพื่อมานั่งคุยกันในเวลาไม่กี่นาทีนี้ สองหนุ่มกำลังนั่งอยู่บนเปลหน้าเต็นท์ของตนเอง

"อืม" น้ำเสียงเรียบนิ่งขานรับในลำคอก่อนจะบีบกระป๋องเบียร์ในมือเเน่น รอบดวงตาแดงเถือกด้วยความโกรธแววตาเคลือบไปด้วยหยาดนํ้าสีใส

"มึงอยากฆ่าใคร?"

"สองศพ"

"ไอ้เชี่ยเมด!" ฟีฟ่าสบถออกมาอย่างไม่อยากเชื่อหูตนเองพอเพ่งสายตามองเพื่อนตนเองผ่านแสงสลัวก็พบว่าเมฆาไม่ได้พูดเล่น…เขากำลังโกรธจนใกล้ถึงจุดสิ้นสุด

"…"

"ใครทำอะไรให้มึง"