CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 1

EP01

@โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง

"อึก…ชะ…ช่วยด้วย มีใครอยู่ข้างนอกไหม ช่วยเราด้วย" น้ำเสียงสั่นเครือร้องขอความช่วยเหลือเธอถูกขังอยู่ในห้องนํ้าของโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้วของขวัญถูกขังไว้ตั้งแต่หลังเลิกเรียนแล้วกลุ่มต้นเหตุก็ไม่มีวี่แววจะกลับมาอีกเลย

"มีใครได้ยินไหมคะ…"

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

เด็กสาววัยสิบหกปีพยายามใช้แขนทั้งสองข้างทุบประตูห้องนํ้าแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครได้ยินหรือไม่ก็ไม่คิดอยากจะเข้ามายุ่ง เธอทรุดตัวนั่งลงบนฝาชักโครกแล้วปล่อยหยาดน้ำตาให้ไหลพรากอาบพวงแก้มเนียนใส

มือยกขึ้นถอดแว่นตาหนาออกแล้วปิดหน้าปล่อยโฮออกมา ทั้งหวาดกลัวและสิ้นหวังคืนนี้คงไม่ได้ออกไปจากห้องน้ำ คงถูกขังอยู่แบบนี้จนถึงเช้า หญิงสาวได้แต่คิดเพียงลำพัง ควรจะชินได้แล้วกับการถูกกลั่นแกล้งแต่ก็ไม่เคยชินเลยสักที

หลายชั่วโมงต่อมา…

แกร๊ก…

"หนู"

"…"

"หนูเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมมานอนอยู่แบบนี้ล่ะลูก" แรงสะกิดจากมือของป้าแม่บ้านแตะลงที่บ่าทำให้ของขวัญรู้สึกตัวขึ้น เธอเหลือบมองบริเวณรอบแล้วกอดกระเป๋าตนเองแน่น

"…"

"โดนแกล้งอีกแล้วใช่ไหม"

"ค่ะ" ใบหน้าซีดเผือดจากการนั่งตัวเปียกทั้งคืนพยักตอบ ก่อนจะถูกขังของขวัญโดนกลุ่มอันธพาลเทนํ้าแช่เเข็งใส่ร่างกายแล้วนำมาขังในห้องน้ำ

"ทำไมคนพวกนั้นถึงชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแบบนี้กันนะ" ป้าวันเพ็ญเป็นแม่บ้านของที่นี้ เธอมักจะเห็นของขวัญถูกแกล้งแบบนี้อยู่ตลอด

"หนูขอตัวก่อนนะคะ" ของขวัญก้มหน้าหงุดแล้วกอดกระเป๋าตนเองไว้แน่น เธอหยัดกายลุกขึ้นแล้วเดินผ่านหน้าป้าแม่บ้านออกมา

"เดี๋ยวหนูขวัญ"

"คะป้าวัน" ร่างกายหยุดแน่นิ่งแล้วหันกลับมามอง

"ดูสีหน้าคงจะไม่สบายด้วย เอายาไปทานนะ" วันเพ็ญหยิบยาลดไข้ออกมาจากถุงผ้ากันเปื้อนแล้วยัดใส่มือบาง

"ขอบคุณค่ะ" ดวงตาหมองเศร้าหลุบมองแล้วรับยาเอาไว้ เธอรีบเดินออกมาจากบริเวณห้องนํ้าชั้นล่างของตึกเพื่อจะกลับห้องพักของตนเองเพราะตอนนี้คนยังเริ่มมาเรียนไม่เยอะกันเท่าไหร่

ในขณะที่กำลังเดินกอดกระเป๋าตนเองแน่นเสียงแอปพลิเคชันชื่อดังก็เด้งเข้ามา มือเรียวจึงหยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นข้อความที่ถูกส่งมาจากคนที่หวาดกลัวมากที่สุด

อันธพาล ( 2)

: มาหลังตึกวิทย์สร้างใหม่

: อย่าให้ตาม

ของขวัญบีบโทรศัพท์ในมือแน่นเธอยืนตัวสั่นเทากำลังลังเลว่าจะไปดีรึเปล่าและเธอก็คงปฏิเสธคำสั่งของ 'เมฆา' ไม่ได้ หากไม่ไปคงต้องถูกแกล้งต่อหน้าคนอื่นและคงโดนหนักกว่าเดิมสองเท่า เพราะงั้นเด็กสาวจึงตัดสินใจที่จะไปหาเมฆาอย่างที่เขาบอก

คนตัวเล็กเดินมายังตึกวิทย์สร้างใหม่ มือยังคงบีบสายกระเป๋าเอาไว้แน่น เธอหยุดแน่นิ่งแล้วเงยหน้ามองกลุ่มรุ่นพี่มอหกราวเจ็ดคนที่กำลังยืนบางคนก็นั่ง เจ้าของคำสั่งจับจ้องมาที่เธอ เขากำลังสูบบุหรี่ด้วยท่าทางแน่นิ่ง

"พวกพี่เรียกหนูมา มะ…มีอะไรรึเปล่าคะ"

"แล้วคิดว่าเรียกมาทำอะไรล่ะ?" นนท์เป็นคนถาม ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท เขาเป็นคนทำตามคำสั่งจากเมฆาอีกที

"…" เด็กสาวก้มหน้าหลบกล้องต่อเธออับอายจนไม่กล้าแม่แต่จะเงยหน้า เปลือกตาหลับแน่น ภาพแววตาเฉยชาของเมฆายังสอดแทรกในห้วงความคิด เขานั่งมองโดยไม่แสดงอาการอะไรออกมา ก่อนที่มือหนาจะหยิบบุหรี่มวลใหม่ขึ้นมาจุดสูบ

"จับหน้ามันเงยขึ้นดิ ให้เห็นชัดๆหน่อย"

"อื้อ!" สิ้นเสียงสั่งของนนท์คางมนก็ถูกจับเงยขึ้น เธอถูกถ่ายคลิปและวิดีโอเอาไว้ทั้งน้ำตา บรรยากาศบนตึกวิทย์ใหม่ไม่มีคนเพ่นพ่านเพราะเป็นเขตก่อสร้างอยู่ พักนี้พวกเขาจึงมักพาของขวัญมากลั่นแกล้งที่นี้

"แม่งนมโคตรใหญ่เลยว่ะ ซ่อนรูปฉิบหาย" บอมพูด ในขณะที่สายตาหื่นกามกำลังจ้องมองหน้าอกที่ถูกปิดโดยบราเชียเอาไว้

"จริงด้วย…" นนท์พยักหน้ารับ คอยกลั่นแกล้งของขวัญมาตลอดไม่เคยคิดว่าร่างกายของเธอจะโตกว่าวัยขนาดนี้

"จัดไหม"

"คุณเมดไม่ได้สั่ง"

"ก็ลากมันไปดิ" สองคนกระซิบกันมันทำให้ของขวัญได้ยินทุกอย่างชัดเจน มือหนาของผู้ชายคนนั้นกำลังล้วงลงที่ร่องอกสวยแต่ก็ต้องร้องกรี๊ดออกมาเมื่อมีมีดเล่มเล็กลอยมาปักข้อมือ

ปัก!

"โอ๊ย!"

"อะไรที่กูไม่ได้สั่งอย่าเสนอหน้าทำ" มือหนาคีบมวลบุหรี่ออกแล้วพูด เขาหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหม่แล้วเดินออกมาทำให้อีกคนที่เหลือเดินตามหลัง นั้นเป็นสัญญาณแล้วว่าเขาหมดสนุกกับการแกล้งของขวัญครั้งนี้ ก่อนจะเดินผ่านคนตัวเล็กก็ไม่วายเหยียบยํ่าหลังมือบางด้วยการกระทำป่าเถื่อน…

•••

#เมฆาอย่าร้าย

จะมีตอนมหาลัยอยู่น้าอันนี้เกริ่นจุดเริ่มต้นก่อน แล้วเจอกันคับ ฝากทิ้งคอมเมนท์ให้ด้วยน้า~