ดอกหญ้าสีคราม นิยาย บท 1

สภาพอากาศในจังหวัดนรารียังคงร้อนระอุมากในเดือนตุลาคม

มีเพียงช่วงเช้าและเย็นเท่านั้นจะสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นของปลายฤดูใบไม้ร่วง

ดอกหญ้าตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้พี่สาวทั้งสามคนของเธอ ก่อนจะหยิบสมุดทะเบียนบ้านและจากไปอย่างเงียบๆ

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พวกเราจะต้องหารค่าใช้จ่ายทุกอย่างโดยเท่าเทียมกัน ทั้งค่าครองชีพ ค่าผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เราก็หารกัน! น้องสาวของเธออยู่บ้านเราก็ต้องจ่ายครึ่งหนึ่ง เดือนหนึ่งจ่าย 2 พันหยวนมันต่างอะไรกันอยู่กินฟรีๆ ล่ะ?”

นี่คือสิ่งที่ดอกหญ้าได้ยินพี่เขยและพี่สาวทะเลาะกันเมื่อคืนนี้

เธอจำเป็นต้องย้ายออกจากบ้านพี่สาว

แต่เพื่อให้พี่สาวของเธอรู้สึกวางใจ มีทางเดียวคือเธอต้องแต่งงานกับใครสักคน

เธอจำเป็นต้องการแต่งงานในเวลาอันสั้น แต่เธอไม่มีแม้กระทั่งแฟน ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจทำตามคำขอของย่าศรีหญิงชราที่เธอช่วยชีวิตไว้โดยบังเอิญ โดยแต่งงานกับสีคราม หลานชายคนโตของย่าศรีผู้ซึ่งมีชีวิตการแต่งงานที่ยากลำบาก

20 นาทีต่อมา ดอกหญ้าลงจากรถที่จอดอยู่หน้าสำนักงานเขต

“ดอกหญ้า”

หลังจากลงจากรถ ดอกหญ้าก็ได้ยินเสียงตะโกนอันคุ้นเคย นั่นคือเสียงของย่าศรีนั่นเอง

“ย่าศรี”

ดอกหญ้าเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว เธอเห็นชายร่างสูงและมีท่าทีเคร่งขรึมยืนอยู่ข้างย่าศรี เขาต้องเป็นสีครามคนที่เธอต้องจดทะเบียนสมรสด้วยอย่างแน่นอน

เมื่อเข้าไปใกล้ ดอกหญ้าก็เห็นรูปลักษณ์ของสีครามอย่างชัดเจน เธออดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

ตามคำบอกเล่าของย่าศรี สีครามหลานชายคนโตของเธออายุ 30 ปีและยังไม่มีแฟน นั่นทำให้หญิงชราเป็นกังวลอย่างมาก

ดอกหญ้าคิดว่าเขาคงเป็นคนหน้าตาขี้เหร่มาโดยตลอด

แถมยังได้ยินมาว่าเขาเป็นถึงผู้บริหารของกลุ่มใหญ่ที่มีรายได้สูง

พอได้เจอหน้ากัน เธอก็รู้ตัวทันทีว่าเข้าใจผิด

เพราะสีครามเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี เขายืนอยู่ข้างหญิงชราด้วยสีหน้ามืดมนจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

สายตาของเธอเบี่ยงเบนออกไปเล็กน้อย เธอมองไปที่รถสีดำซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลนัก โลโก้รถCRV ไม่ใช่รถหรูที่มีราคาหลายล้านดอลลาร์ นั่นทำให้ดอกหญ้ารู้สึกว่าระยะห่างระหว่างเธอกับสีครามนั้นไม่มากเกินไป

เธอกับเพื่อนร่วมชั้นร่วมหุ้นกันเปิดร้านหนังสือหน้าประตูโรงเรียนมัธยมนรารี

ในเวลาว่าง เธอยังถักไหมพรมและขายทางออนไลน์ ยอดขายก็ค่อนข้างดีอีกด้วย

หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน รายได้ต่อเดือนของเธอเริ่มมั่นคงมากขึ้น โดยอยู่ที่ประมาณ 20,000 กว่าหยวน หากมีรายได้เดือนละ 20,000 หยวนในจังหวัดนรารี เรียกได้ว่าพอที่จะสามารถเป็นพนักงานปกขาว ดังนั้นทุกๆ เดือน เธอจึงให้เงินพี่สาว 5,000 หยวนเป็นค่าครองชีพ

แต่รายได้พี่สาวนั้นเธอไม่รู้อย่างชัดเจน เพราะเธอขอให้พี่สาวเก็บไว้สามพัน แต่พี่เขยบอกว่าได้ไปแค่สองพัน