ดอกหญ้าสีคราม นิยาย บท 45

สีครามค่อนข้างหมกมุ่นเรื่องความสะอาด เห็นเด็กมือสกปรก ทำของเล่นใหม่สกปรก จึงให้ของเล่นชุดใหม่แก่อีกฝ่ายอย่างใจกว้าง

เด็กทั้งสองก็ไม่งอแงอีกต่อไป บรรยากาศของผู้ใหญ่ก็ดีขึ้น

ถึงแม้สีครามไม่พูดอะไร แต่สายตาเขาเมื่อกี๊ ท่าทางของเขา ทำให้คนตระกูลขีปณาวีรู้ว่าสามีของดอกหญ้ารับมือด้วยยาก

แม่สินีคิดว่าดอกหญ้าไม่ใช่คนเรื่องเยอะ ตอนนี้หาผู้ชายที่รับมือด้วยยากมาอีกคน รู้ว่าลูกสะใภ้กับน้องสาวรักกันมาก ส่วนลูกชายตัวเองมีศีลธรรมอย่างไร ในใจของแม่สินีรู้ดี

เธอต้องหาโอกาสเตือนลูกชาย อย่าเยอะมากไป ถึงแม้น้ำทิพย์จะเลี้ยงลูกไม่ได้หาเงิน แต่ก็มีหลานชายให้พวกเขาตระกูลขีปณาวี ไม่มีคุณงามความดีแต่ก็ทำงานหนัก ต้องให้เกียรติน้ำทิพย์บ้าง

ไม่นานประจวบก็กลับมา

หลังจากเขากลับมา นั่งลงสักพัก น้ำทิพย์ก็เรียกทุกคนไปทานข้าว

ดอกหญ้าเข้าครัวไปเอาอาหารตามพี่สาว เห็นมีอาหารทะเลหลายอย่าง เธอก็พูดเบาๆ กับพี่สาว：“พี่ ฉันกับสีครามเราคนกันเอง กินอาหารธรรมดาๆ ไม่ต้องจำเป็นต้องมีอาหารทะเลเยอะแบบนี้เลย”

“พี่เขยแกให้ฉันซื้อมาเยอะๆ แกก็รู้ว่าบ้านพี่สาวเขาชอบกินอาหารทะเล พวกเขาอยู่บ้านตัวเองดันกินไม่ลง ทุกครั้งที่มานี่ก็จะกินอาหารทะเล และยังเอาของแพง ส่วนแม่สามีนั่นก็ชอบกินเนื้อวัว”

“ทำไมฉันต้องออกเงินให้พวกเขากินด้วย？ตอนเที่ยงฉันไม่ได้ทำให้พวกเขากิน เอาใส่ไว้ในตู้เย็น คืนนี้ค่อยทำ รอแกกับสีครามมาแล้วดินด้วยกัน”

ตอนเที่ยง เธอแค่ทำอาหารธรรมดาให้ครอบครัวสามี สีหน้าของทางบ้านสามีก็ดูแย่ ส่วนเธอทำเป็นไม่เห็นมัน

อาหารค่ำมื้อนี้ ทานกันอย่างมีความสุข

ทานข้าวเสร็จ นั่งอยู่ต่อสักพัก สีครามก็อยากกลับ ดอกหญ้าจึงได้แต่กลับไปกับสามี

สองสามีภรรยาคู่นี้ไปแล้ว น้ำทิพย์ก็เก็บจานชามตะเกียบของเธอกับคู่สามีภรรยาของน้องสาวไปในครัวเพื่อล้าง

ที่จริงประจวบอยากหั่นแตงโมให้พ่อแม่และพี่สาวกิน หยิบแตงโมออกมาจากในตู้เย็น เห็นบนโต๊ะทานข้าวยังเก็บไม่สะอาด ก็ตะโกนเรียก：“น้ำทิพย์ คุณไม่เห็นเหรอว่าบนโต๊ะยังเก็บของไม่หมด？ยังไม่ออกมาเก็บทำความสะอาดอีก”

น้ำทิพย์ก็ไม่ออกมา เธอตะโกนออกมาจากครัวว่า：“คุณบอกว่าต่อไปพวกเราจะหารกัน วันนี้เงินที่ซื้อผักผลไม้มาทำ ถือว่าคืนเงินรายเดือนครั้งที่แล้วที่ฉันซื้อเสื้อผ้า ฉันไม่คิดที่คุณแล้ว”

“เรื่องในบ้าน พวกเราก็ต่างคนต่างทำ ให้ยุติธรรมนะ ฉันเก็บจานชามส่วนของฉันกับพวกหญ้าแล้ว ที่เหลือเป็นของคุณกับครอบครัวคุณ คุณอยากเก็บก็เก็บไป ไม่อยากเก็บ พรุ่งนี้คุณก็ใช้ต่อ ฉันจะไม่สนแล้ว ”

พอได้ยิน คนตระกูลขีปณาวีต่างมองไปที่ประจวบ

แม่สินีกับพี่กานจญ์เคยเตือนประจวบแล้ว ให้เขาหารกับน้ำทิพย์ พวกเขาคิดว่าน้ำทิพย์เอาเปรียบ หญิงสาวทั้งสองสงสารกระเป๋าสตางค์ของลูกชายและน้องชายตัวเอง

ตอนนี้ครอบครัวน้องชายจะเริ่มหารกันจริงๆ ลูกสะใภ้ก็หารงานบ้านไปด้วย